Wpływ aktywności fizycznej na rozwój periodontitis

Regularne uprawianie aktywności fizycznej pozwala ograniczyć ryzyko pojawienia się stanu zapalnego, to zaś zmniejsza prawdopodobieństwo rozwoju zapalenia przyzębia. Jednak, co oczywiste, nie każdy rodzaj aktywności fizycznej ma korzystny wpływ na organizm człowieka. Wyniki badania, które podejmuje tę tematykę, zostały opublikowane w czasopiśmie naukowym „Journal of Clinical Periodontology”.

Jak podali autorzy badania z zespołu dr. Mario Romandiniego z Wydziału Odontologii Uniwersytetu Complutense w Madrycie, aktywność fizyczna w czasie wolnym (w tym amatorskie uprawianie różnych dyscyplin sportowych i rekreacyjne spacery) chroni przed ryzykiem periodontitis. Z kolei aktywność określana jako zawodowa (np. wykonywanie prac domowych lub budowlanych) zwiększa ryzyko wystąpienia choroby dziąseł.

(Prawidłowy) ruch to zdrowie – także jamy ustnej

Lekarze podkreślają, że regularna aktywność fizyczna jest kluczem do kontroli masy ciała i zmniejszenia ryzyka rozwoju wielu schorzeń. Jednak nie każdy rodzaj ruchu zapewnia korzyści dla zdrowia, także zdrowia jamy ustnej.

Aktywność fizyczna podejmowana w czasie wolnym jest uważana za czynnik zapobiegający większości przewlekłych chorób niezakaźnych, a ruch związany z tym rodzajem aktywności i dobrostanem psychicznym koreluje z lepszym funkcjonowaniem organizmu pod względem kardiometabolicznym i niższym ryzykiem wystąpienia ogólnoustrojowych stanów zapalnych.

Wiadomo jednak, że aktywność fizyczna podejmowana podczas wykonywanej pracy, która często wiąże się z długotrwałym obciążeniem statycznym i powtarzalnymi (często nieergonomicznymi) pozycjami ciała, wywołuje negatywne skutki dla zdrowia psychofizycznego. Dlatego ruch związany z obowiązkami zawodowymi przekłada się na większą częstość występowania chorób niezakaźnych.

Aby ocenić związek zachodzący pomiędzy aktywnością fizyczną w czasie wolnym i aktywnością zawodową a zapaleniem przyzębia, naukowcy przeanalizowali dane 10 679 dorosłych osób z bazy danych U.S. National Health and Nutrition Examination Survey (lata 2009–2014). Kwestionariusz Global Physical Activity został wykorzystany do oceny aktywności fizycznej i sklasyfikowania jej jako wysokiej lub niskiej aktywności w czasie wolnym bądź aktywności zawodowej. Stan przyzębia oceniono poprzez badanie periodontologiczne jamy ustnej, a badanych sklasyfikowano według kryteriów American Academy of Periodontology oraz U.S. Centers for Disease Control and Prevention. Następnie zastosowano analizy regresji.

Niski poziom aktywności fizycznej i wysoki zawodowej to podwójne zagrożenie periodontitis

Analizy regresji wielokrotnej wykazały, że wysoki poziom aktywności fizycznej w czasie wolnym chroni przed zapaleniem przyzębia (iloraz szans [OR], 0,81; 95% przedział ufności [CI]: 0,72, 0,92), podczas gdy wysoki poziom aktywności fizycznej związanej z pracą został zidentyfikowany jako istotny wskaźnik ryzyka (OR=1,16; 95% CI, 1,04, 1,30). Ponadto połączenie niskiej aktywności fizycznej w czasie wolnym i wysokiej aktywności zawodowej wykazało skumulowany związek z zapaleniem przyzębia (OR, 1.47; 95% CI, 1.26, 1.72).

Zdaniem hiszpańskich naukowców, w przyszłości należy przeprowadzić randomizowane badania kliniczne, które pozwolą zbadać potencjalny wpływ doradztwa w zakresie aktywności fizycznej zarówno na prewencję chorób dziąseł, jak i wstępny etap leczenia periodontitis.

– Możliwy korzystny wpływ aktywności fizycznej podejmowanej w czasie wolnym na zdrowie przyzębia może być istotny dla przyszłych wytycznych dotyczących aktywności fizycznej – napisali autorzy pracy pt. Leisure-Time and Occupational Physical Activity Demonstrate Divergent Associations with Periodontitis: A Population-Based Study.

– Periodontologia to bardzo niszowa specjalizacja. W skali kraju mamy około 500 periodontologów, głównie w ośrodkach akademickich. Ale jako konsultant wojewódzki wiem, że w dużych miastach na Mazowszu – np. w Płocku – nie ma ani jednego periodontologa współpracującego z NFZ-em – mówi dr n. med. Maciej Nowak, mazowiecki konsultant wojewódzki w dziedzinie periodontologii. Czy jednak każdy przypadek chorób przyzębia i dziąseł musi koniecznie być leczony przez specjalistę periodontologii?

T.H.

źródła: https://www.drbicuspid.com/index.aspx?sec=sup&sub=hyg&pag=dis&ItemID=332751

https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/jcpe.13766