Ropnie oczodołu i szczęki wywołane infekcją zęba u 13-latka [opis przypadku]

Rzadki przypadek leczenia ropni oczodołu i jamy ustnej spowodowanych infekcją zęba u nastolatka został opisany w artykule, który ukazał się w czasopiśmie naukowym „European Journal of Dentistry”. Powyższy stan, niepoddany leczeniu, mógłby prowadzić nawet do utraty wzroku lub śmierci pacjenta.

Przypadek ten, leczony przez dr Ashley N. Houle i wsp. z University of Illinois w Chicago został opisany w pracy pt. „Zębopochodny ropień podokostnowy orbity bocznej: rozpoznawanie i postępowanie w odpowiednim czasie” (Odontogenic Subperiosteal Abscess of the Lateral Orbit: Timely Recognition and Management).

Ropień oczodołu może zagrażać życiu pacjenta

Rzadką konsekwencją infekcji zębopochodnej jest ropień oczodołu – niebezpieczny stan, mogący mieć poważne skutki, takie jak zakrzepica zatoki jamistej, która może prowadzić do śmierci pacjenta. Odpowiednio szybkie rozpoznanie i leczenie tego stanu może zapobiec poważnym powikłaniom.

Przed wizytą u lekarza młody pacjent przez 2 dni odczuwał silny ból zębów. Następnie dolegliwości bólowe wystąpiły w obrębie tkanek okołooczodołowych, a ich konsekwencją były problemy z widzeniem. Dzięki zastosowaniu tomografii komputerowej (CT) lekarzom udało się szybko postawić diagnozę i zaplanować leczenie.

Po trwającym 2 dni dolegliwości bólowych po prawej stronie szczęki wraz z towarzyszącym obrzękiem, 13-letni chłopiec trafił na izbę przyjęć. Krótko wcześniej młody pacjent był na wizycie kontrolnej u dentysty, po której miało nastąpić leczenie licznych, głębokich zmian próchnicowych.

Chłopcu podano dożylnie 900 mg klindamycyny i tego samego dnia przeniesiono do Centrum Medycznego Uniwersytetu Illinois w celu przeprowadzenia specjalistycznej oceny. Do centrum medycznego chłopiec przybył, gdy jego prawe oko było już silnie spuchnięte. Miało to wpływ na kłopoty z widzeniem, a przy otwieraniu powiek nastolatek musiał używać rąk. Pacjent uskarżał się również na ból po prawej stronie twarzy podczas poruszania okiem.

W badaniu klinicznym u chłopca występował silny obrzęk w okolicy prawego oczodołu i górnej powieki oraz w środkowej części twarzy. Badanie oka wykazało prawidłowe działanie nerwu wzrokowego, niewielkie ograniczenie addukcji oraz nieznacznie podwyższone ciśnienie wewnątrzgałkowe. Prawy kieł szczęki był wcześniej leczony (dużych rozmiarów odbudowa).

Lekarze z centrum medycznego przeprowadzili analizę tomografii komputerowej wykonanej poza szpitalem. Zidentyfikowali ropień podokostnowy w prawym oczodole oraz ropień związany ze stanem zapalnym po stronie policzkowej kła. Badanie wykazało również zapalenie prawej zatoki szczękowej.

Drenaż obu ropni i farmakoterapia

W znieczuleniu ogólnym przeprowadzono ekstrakcję kła oraz wykonano drenaż ropni metodą chirurgiczną. W przypadku ropnia oczodołu zastosowano nacięcie wewnątrzoczodołowe i drenaż przez preparację płaszczyzny podokostnowej wzdłuż bocznej ściany oczodołu. Próbki pobrane z tej okolicy dały wynik pozytywny na obecność bakterii Peptostreptococcus micros i Prevotella denticola. Z kolei materiał pobrany z ropnia w okolicy kła wykazał obecność Haemophilus parainfluenzae, Rothia mucilaginosa oraz Streptococcus mitis/oralis.

Jak podali autorzy pracy, chłopcu podawano dożylnie 3000 mg ampicyliny z sulbaktamem co 6 godzin i polecono płukać jamę ustną 0,12% roztworem glukonianu chlorheksydyny 2 razy dziennie. Na prawą powiekę 4 razy dziennie nakładano 0,5% maść z erytromycyną. Po wypisie pacjent nadal przyjmował antybiotyki, stosował płukanie jamy ustnej oraz używał maści z antybiotykiem. U chłopca nie wystąpiły dalsze powikłania, a widzenie wróciło do normy.

Pacjenci pediatryczni zgłaszający się na pogotowie i do gabinetach stomatologicznych często skarżą się na ból zębów. Lekarze powinni szczególną opieką otaczać tych młodych pacjentów, u których bólowi towarzyszy obrzęk w okolicy oczodołu lub inne widoczne zmiany.

– Dla lekarzy pierwszego kontaktu ważne jest, aby rozpoznawać, kiedy wskazana jest konsultacja specjalistyczna, by w ten sposób przyspieszyć diagnozę i proces leczenia – podsumowali naukowcy z zespołu dr Ashley N. Houle.

– Zaburzenia krzepnięcia krwi u pacjentów to zagadnienie, które budzi obawy u lekarzy praktycznie każdej specjalności – mówi w rozmowie z Dentonetem dr n. med. Magdalena Górska-Kosicka z Kliniki Zaburzeń Hemostazy i Chorób Wewnętrznych IHIT w Warszawie.

T.H.

źródła: https://www.drbicuspid.com/index.aspx?sec=sup&sub=img&pag=dis&ItemID=329145

https://www.thieme-connect.de/products/ejournals/abstract/10.1055/s-0041-1731588