Infekcja zębopochodna w okolicy wstrzyknięcia IDF

Wypełniacz (ang. injectable dermal filler; IDF) to szeroko stosowana w medycynie estetycznej substancja wstrzykiwana śródskórnie lub podskórnie. Wypełniacze wizualnie odmładzają twarz, poprawiają jej kontur, uzupełniają utratę objętości, która jest związana z procesem starzenia. W pracy przedstawiono rzadki przypadek zakażenia IPF będący skutkiem infekcji zęba.

W artykule pt. „Infected Facial Tissue Fillers Caused by Dental Infection” opisany został przypadek 44-letniej pacjentki z Libanu – państwa, w którym według dostępnych danych, największy odsetek ludności na świecie poddaje się zabiegom z zakresu medycyny estetycznej. Po wykonanym u kobiety leczeniu stomatologicznym drugiego prawego przedtrzonowca szczęki wystąpił obrzęk w górnej części policzka po stronie prawej.

Choroby jamy ustnej a wypełniacze IDF

Wypełniacze w obrębie twarzy mogą ulegać zakażeniu w związku z występującą u pacjenta infekcją zębów. Dlatego należy podnieść świadomość na temat konieczności zakończenia leczenia stomatologicznego przed wprowadzeniem do tkanek twarzy wypełniacza, aby uniknąć ryzyka powikłań związanych z chorobami jamy ustnej. Ponadto lekarz medycyny estetycznej powinien przekazać pacjentowi niezbędne informacje na temat użytych materiałów.

Przywrócenie utraconej objętości jest możliwe dzięki zastosowaniu autologicznego przeszczepu tkanki tłuszczowej i kolagenu ludzkiego, a także takich produktów jak kwas hialuronowy (HA), kolagen wołowy lub wieprzowy oraz syntetyczny hydroksyapatyt wapnia lub poli(kwas mlekowy). W medycynie estetycznej najczęściej rozpowszechnionymi IDF są pochodne HA.

Wypełniacze są zazwyczaj klasyfikowane zależnie od okresu trwałości w tkankach. Można je podzielić na cztery typy: krótkoterminowy (do 6 miesięcy), długoterminowy (do 24 miesięcy), semipermanentny (od 2 do 5 lat) oraz typ trwały, który może przetrwać powyżej 5 lat.

Chociaż IDF są generalnie uważane za bezpieczne, istnieje ryzyko powikłań – te ostatnie mogą mieć postać np. ziarniniaków, guzków, może dochodzić do przemieszczenia wstrzykniętego materiału oraz przewlekłego zapalenia tkanki łącznej. Wielu autorów wskazuje także na odległe w czasie przypadki występowania ropni i ziarniniaków w związku z zastosowaniem semipermanentnych (półtrwałych) i trwałych wypełniaczy.

W piśmiennictwie naukowym można znaleźć opisy przypadków zakażenia tkanek twarzy, w które wstrzyknięto IDF, będących skutkiem infekcji zębopochodnych. W związku z tym lekarze dentyści powinni zachować ostrożność podczas wykonywania jakichkolwiek zabiegów stomatologicznych u pacjentów po zabiegach medycyny estetycznej z użyciem IDF w obrębie twarzy.

Opis przypadku

Ogólnie zdrowa pacjentka, lat 44, została skierowana do Kliniki Chirurgii Szczękowo-Twarzowej Uniwersytetu Libańskiego w Bejrucie z powodu obrzęku w górnej części prawego policzka. Obrzęk pojawił się po przeprowadzonym leczeniu endodontycznym drugiego przedtrzonowca szczęki po stronie prawej. Badanie kliniczne wykazało rozlany, tkliwy obrzęk w obrębie prawego policzka.

Wykonane radiogramy wewnątrzustne wykazały przepuszczalność dla promieni rentgenowskich w okolicy wierzchołka drugiego przedtrzonowca szczęki po stronie prawej (15), który był leczony endodontyczniePierwszy ząb przedtrzonowy szczęki (14) był martwy, co potwierdziło przeprowadzone badanie. Na tomogramie CBCT wykryto przezierność w okolicy wierzchołka zęba 15 wraz z resorpcją kości. Obrazowanie z użyciem rezonansu magnetycznego ujawniło podskórne sploty tłuszczu w obu policzkach związane z wcześniejszymi wstrzyknięciami IDF wraz z sąsiadującym łagodnym obrzękiem wskazującym na reaktywny stan zapalny. Nie wykazano oznak zapalenia kości i szpiku.

Pacjentka potwierdziła, że około 6 lat wcześniej poddała się zabiegowi wprowadzenia wypełniacza w obydwa policzki. Kobieta nie została przy tym poinformowana, jakiego rodzaju materiał wypełniający został u niej zastosowany. Podczas leczenia w Klinice Chirurgii Szczękowo-Twarzowej u pacjentki przeprowadzono chirurgiczne usunięcie zęba 15 (z zamknięciem miejsca zabiegu, by uniknąć przetoki ustno-zatokowej), a także leczenie kanałowe zęba 14.

Antybiotyki (dwa razy dziennie: ciprofloksacyna domięśniowo oraz klindamycyna w tabletkach 300 µg) pacjentka przyjmowała przez 10 dni. Efekty gojenia zaobserwowano po upływie 15 dni od zakończenia wszystkich zabiegów stomatologicznych, a leczenie infekcji ukończono 2 miesiące później.

Tytuł artykułu: Infected Facial Tissue Fillers Caused by Dental Infection

Antoine Berberi1, Bouchra Hjeij2, Georges Aad3, Georges Aoun3

1 Department of Oral and Maxillofacial Surgery, Faculty of Dental Medicine, Lebanese University, Lebanon

2 Faculty of Dental Medicine, Lebanese University, Lebanon

3 Department of Oral Medicine and Maxillofacial Radiology, Faculty of Dental Medicine, Lebanese University, Lebanon

Hindawi. Case Reports in Dentistry, Volume 2021 | Article ID 8661995, 6 pages, https://doi.org/10.1155/2021/8661995

Artykuł dostępny jest pod adresem:

https://downloads.hindawi.com/journals/crid/2021/8661995.pdf

Materiał redakcyjny