Rehabilitacja protetyczna po resekcji szkliwiaka żuchwy

Ameloblastoma, czyli szkliwiak, to łagodny guz zębopochodny, który w większości przypadków lokalizuje się w żuchwie. Złotym standardem leczenia ameloblastomy jest chirurgiczna resekcja guza z zachowaniem marginesów bezpieczeństwa. Wady pooperacyjne często wymagają odbudowy i rehabilitacji jamy ustnej w celu przywrócenia jej prawidłowej funkcji.

Nowotwór ten został po raz pierwszy opisany przez Cusacka w 1827 roku, a pod obecną znany jest od roku 1930.

Czym jest ameloblastoma?

Szkliwiak jest łagodnym, choć niekiedy miejscowo inwazyjnym guzem zębopochodnym. Jego najczęstszą lokalizacją jest żuchwa. Rozwija się zwykle u osób pomiędzy 3. a 4. dekadą życia, bez predylekcji do płci. Ameloblastoma stanowi 1% guzów jamy ustnej oraz 9–11% wszystkich nowotworów zębopochodnych.

Zmiana ta ma tendencję do nawrotów – dotyczy to nawet 90% przypadków, jeśli wykonany został zabieg zachowawczy, taki jak łyżeczkowanie. Natomiast w przypadku marginalnej lub segmentowej resekcji chirurgicznej odsetek nawrotów zmniejsza się do 15–20%. Ameloblastoma może naciekać do 8 mm poza pozornie zdrowy brzeg. Dlatego złotym standardem leczenia tej zmiany jest resekcja chirurgiczna z marginesem bezpieczeństwa wynoszącym ≥ 1 cm.

Resekcja i co dalej?

Chirurgiczne usunięcie szkliwiaka w wielu przypadkach wymaga zastosowania technik rekonstrukcyjnych i rehabilitacyjnych, aby przywrócić funkcje jamy ustnej pacjenta, a zarazem poprawić jakość jego życia. Odbudowę kości można przeprowadzić za pomocą płatów kostnych lub materiałów do regeneracji kości.

Obecnie najpowszechniejszą opcją rehabilitacji protetycznej jest zastosowanie implantów dentystycznych. W przygotowaniu indywidualnego planu leczenia bierze udział wielospecjalistyczny zespół składający się przede wszystkim z chirurgów szczękowo-twarzowych, implantologów oraz protetyków.

Opis przypadku

Pacjent, lat 42, został skierowany na rehabilitację protetyczną na Oddział Stomatologii Onkologicznej i Pacjentów z Obniżoną Odpornością Szpitala Stomatologicznego Uniwersytetu w Barcelonie. Pacjent w wywiadzie zgłosił występowanie kontrolowanego nadciśnienia tętniczego, nałogowo palił (paczkę papierosów dziennie przez 20 lat) oraz regularnie, w umiarkowanych ilościach, spożywał alkohol. Chory nie zgłaszał żadnych alergii.

Pacjent został skierowany przez lekarza POZ w związku z zapaleniem występującym po prawej stronie żuchwy, które było leczone jako ropień zęba. Z powodu braku remisji objawów przedmiotowych i podmiotowych mężczyzna został skierowany na szpitalny Oddział Chirurgii Szczękowo-Twarzowej. U pacenta wykonano badania uzupełniające: OPG, tomografię komputerową oraz biopsję. Na ich podstawie postawiono diagnozę: szkliwiak grudkowy.

Resekcja ameloblastomy

Przed zabiegiem stworzono szablon chirurgiczny (stereolitografia) z tomografii komputerowej, aby zaprojektować płytkę rekonstrukcyjną oraz zaplanować sam zabieg operacyjny. Zabieg przeprowadzono metodą segmentowej mandibulektomii trzonu i spojenia żuchwy po stronie prawej wraz z rekonstrukcję żuchwy za pomocą płata kości strzałkowej z płatem skórnym. Niezbędne było również wykonanie tymczasowej tracheostomii przezskórnej. Po zabiegu nastąpił 6-miesięczny okres potrzebny do osiągnięcia odpowiedniej osteointegracji płata i metaplazji tkanek miękkich.

Rekonstrukcja z zastosowaniem implantów

Po upływie 6 miesięcy w kości strzałkowej pacjenta wprowadzono sześć implantów stomatologicznych. Po osteointegracji implantów pacjent został ponownie skierowany do Kliniki Stomatologii Nowotworowej i Pacjentów z Obniżoną Odpornością. Po planowaniu protetycznym zdecydowano się na rehabilitację chorego za pomocą dolnej protezy hybrydowej zaprojektowanej i wykonanej z użyciem systemu komputerowego CAD-CAM.

Tytuł artykułu: Postsurgical Prosthetic Rehabilitation after Mandibular Ameloblastoma Resection: A 7-Year Follow-Up Case Report

1, Moreno-Soriano1, A. Estrugo-Devesa1, 2, P. Castañeda-Vega1, E. Jané-Salas1, 2, J. López-López1, 2, 3

1 Department of Odontostomatology, Faculty of Medicine and Health Sciences (Dentistry), University of Barcelona, L’Hospitalet de Llobregat, Barcelona, Spain

2 Oral Health and Masticatory System Group, Institut d’Investigació Biomédica de Bellvitge (IDIBELL, Bellvitge Institute of Biomedical Research), L’Hospitalet de Llobregat, Barcelona, Spain

3 Medical-Surgical Area of Dentistry Hospital University of Barcelona-University of Barcelona, L’Hospitalet de Llobregat, Barcelona, Spain

Hindawi. Case Reports in Dentistry, Volume 2021, Article ID 5593973, 5 pages, https://doi.org/10.1155/2021/5593973

Artykuł dostępny jest pod adresem: https://www.hindawi.com/journals/crid/2021/5593973/