Długie dzieje próchnicy

Choroby zakaźne – a taką chorobą jest również próchnica – pojawiły się na bardzo wczesnym etapie ewolucji. Zanim człowiek stanął na szczycie drabiny gatunkowej, choroby wywołane przez rozmaite patogeny przez miliony lat dziesiątkowały populacje zwierząt: od pierwotnych ryb dewońskich po tygrysy szablozębne żyjące w plejstocenie.

Badania dowiodły, że również próchnica ma za sobą wyjątkowo długą przeszłość. Czynniki i warunki potrzebne do wystąpienia tej choroby zaistniały długo przedtem, nim na Ziemi pojawiły się pierwsze homonidy.
– od 435 do 395 mln – ku swojemu zaskoczeniu paleontolodzy stwierdzili próchnicę zębów u ryb kopalnych z epoki syluru i dewonu.

– 210 – 60 mln – znaleziono ubytki próchnicowe roślinnych dinozaurów z epoki kredy oraz w zębach ssaków z miocenu. Odkryto również zęby z wyraźnymi śladami próchnicy z epoki plejstocenu, należące do mastodonta oraz niedźwiedzia jaskiniowego.

– 2 – 3 mln lat – w czaszce Australopithecus africanus (homonida zwanego również "dziadkiem do orzechów" ze względu na wyjątkowo silne szczęki, przystosowane do miażdżenia twardych bulw i nasion) stwierdzono znaczne uszkodzenie wyrostków zębodołowych zębów trzonowych oraz tkwiące w kości pieńki korzeni. Nie wiadomo jednak, czy zniszczenie korony zęba było efektem urazu czy zaawansowanej próchnicy.

– 800 000 lat – naukowcy wykryli ewidentne ślady próchnicy u australopiteka, zaliczanego do grupy Plesionthropus transvalensis. Na 360 znalezionych w Swatkrans i Sterkfontein zębów tej gałęzi homonidów – 4 były zaatakowane przez próchnicę.

– 500 000 lat – wykopaliska dowiodły, że na próchnicę chorowali również przedstawiciele Homo Heidelbergensis. Na powierzchni żującej zębów szczęki górnej archeolodzy odkryli liczne ubytki uwarunkowane prawdopodobnie zwyczajami żywieniowymi tych ludzi.

– 125 00 lat – należy przypuszczać, że także wczesny archaiczny Homo sapiens, zamieszkujący Afrykę oraz Euroazję, często padał ofiarą próchnicy zębów. Naukowcy badający czaszkę homonida z Kabwe odkryli, że na 15 zachowanych zębów aż 12 mało głębokie ubytki.

– 40 000 lat – próchnicę zębów stwierdzono także w uzębieniu czaszki neandertalczyka z Gibraltaru, w tzw. czaszce z Rodezji oraz w czaszce neandertalczyka z Chapelle-aux-Saints.

– 13 000 do ok. 8 00 lat p.n.e – przypadki próchnicy u Homo sapiens odkryto u 10% szczątków pochodzących z późnego paleolitu. Badacze są pewni, że ważną rolę w tak szybkim rozprzestrzenianiu się choroby odegrała zmiana diety. Wraz ze zmianą stylu życia, następowały zmiany sposobu odżywiania, a zwłaszcza stały dostęp do produktów wysokocukrowych i bogatych w węglowodany.

2015 – Światowa Organizacja Zdrowia zaliczyła próchnicę do chorób społecznych i określiła mianem epidemii. W krajach uprzemysłowionych dotyka ona 60–90% dzieci i większość dorosłych. Bez wątpienia trudno znaleźć dziś osobę, która nie miałaby przynajmniej jednego zaatakowanego przez próchnicę zęba.

Jak więc widać, patogeny odpowiadające za próchnicę, zwłaszcza bakterie z gatunku Streptococcus mutans, potrafiły świetnie adaptować się do warunków panujących w jamie ustnej różnych gatunków, dzięki czemu odniosły ewolucyjny sukces.

B.Sz.