Ekstrakcja zęba zatrzymanego

Ekstrakcje zębów zatrzymanych budzą zazwyczaj jeszcze więcej emocji niż inne zabiegi usuwania zębów. Wynika to zapewne z faktu, że pacjenci nie zawsze wiedzą, co kryje się pod pojęciem ósemki zatrzymanej, a ponadto – trudniej im sobie wyobrazić zabieg na zębie, którego nie widać. Wątpliwości dotyczące tego zagadnienia rozwiewa Tomasz Rabiński, stomatolog, który chirurgią zajmuje się od dekady.
W przypadku ekstrakcja zęba zatrzymanego zalecana jest dodatkowa konsultacja, najlepiej co najmniej kilka dni przed planowaną datą zabiegu. Pozwoli to nie tylko pacjentowi poznać odpowiedzi na nurtujące go pytania, ale także lekarzowi przygotować się do zabiegu. Podczas konsultacji stomatolog oceni panujące w jamie ustnej warunki, poinstruuje pacjenta, jak przygotować się do ekstrakcji i ewentualnie zleci wykonanie zdjęcia panoramicznego, tzw. pantomogramu, dzięki któremu niewidoczna ósemka stanie się dla lekarza namacalna.

Ósemka zatrzymana… czyli co?
Ósemka zatrzymana to ząb, którego nie widać gołym okiem, ponieważ ukrywa się pod dziąsłem. Zdarza się, że ósemka taka nie wyrzyna się w sposób naturalny, ponieważ łuk zębowy jest za mały. Powoduje to stłoczenia – nachodzenie na siebie zębów, co wpływa na estetykę jamy ustnej. To oraz ból związany z próbami wyrzynania się tzw. zębów mądrości najczęściej sprowadza pacjentów na fotel stomatologiczny, z zamiarem ich usunięcia.

Na czym polega ekstrakcja ósemki zatrzymanej?
Usunięcie zęba zatrzymanego zaczyna się, jak w przypadku każdej innej ekstrakcji, od odpowiedniego znieczulenia. Podczas następnego etapu zabiegu niezbędny jest skalpel, który służy do odsłonięcia pola operacyjnego – czyli miejsca, gdzie ukrywa się ósemka. Zazwyczaj bywa tak, że powierzchnia żująca ósemki ukazuje się tuż po odsłonięciu płatu dziąsła. Stosunkowo rzadko, mniej więcej raz na dziesięć zabiegów, zdarza się, że zęba nadal nie widać, ponieważ wciąż znajduje się w kości. Bez względu na przypadek, do wykonania dalszej procedury najczęściej niezbędne jest wiertło oraz pomoc drugiej osoby. Wiercąc w kości stomatolog odsłania ząb w stopniu umożliwiającym jego usunięcie. Jeśli ząb znajdował się w kości – trzeba go oczywiście wydobyć, także przy użyciu wiertła. Zadanie dodatkowej pary rąk, asystentki stomatologicznej lub drugiego lekarza, polega na ciągłym zapewnieniu chirurgowi dobrej widoczności pola operacyjnego, a także chłodzeniu solą fizjologiczną miejsca, gdzie wiertło spotyka się z kością, aby nie dopuścić do jej przegrzania. Po opracowaniu zęba, stomatolog dobiera dźwignię stosowną do jego anatomii i przy użyciu tego narzędzia usuwa zatrzymaną ósemkę. To jednak nie kończy zabiegu – należy jeszcze dokładnie oczyścić powstały w wyniku ekstrakcji zębodół, gdzie nierzadko gromadzą się niewielkie odłamki zęba, czy wióry kostne. Tak oczyszczone pole operacyjne gotowe jest do zaszycia.

A co po zabiegu?
Po zakończeniu zabiegu stomatolog umieszcza w miejscu usuniętej ósemki jałowy tamponik, a także przekazuje pacjentowi zalecenia, których należy bezwzględnie przestrzegać. O trzech podstawowych wskazaniach można przeczytać w artykule „Nie taka ekstrakcja straszna”, natomiast w przypadku zabiegów ekstrakcji zębów zatrzymanych należy także:
1. Przyjmować antybiotyk – zazwyczaj minimum pięć dni.
2. Zaopatrzyć się na wszelki wypadek w silny środek przeciwbólowy.
3. Stosować zimne okłady, aby zminimalizować opuchliznę, która zwyczajowo powstaje po zetknięciu wiertła z kością.
4. Przez kolejne trzy dni po ekstrakcji unikać wysiłku fizycznego.
5. Najbliższe dni po zabiegu przegryzać pokarmy przeciwległą częścią jamy ustnej.

Dr Tomasz Rabiński – wspólnie z mamą, Anną Katarzyną Rabińską, specjalistą protetykiem drugiego stopnia, prowadzi praktykę stomatologiczną na warszawskim Ursynowie. Największą pasję odnalazł w chirurgii stomatologicznej. Zdobyte kompetencje i doświadczenie pozwalają dr. Rabińskiemu na sprawne przeprowadzanie skomplikowanych zabiegów z zakresu chirurgii stomatologicznej.