Przykrycie pośrednie miazgi zęba

Przykrycie pośrednie miazgi zęba to jedna z metod biologicznego leczenia miazgi, którą stosuje się u pacjentów z głębokimi ubytkami, m.in. pochodzenia niepróchnicowego. Może być przeprowadzane jedno- lub dwuetapowo, a polega – mówiąc najogólniej – na aplikacji na dno ubytku specjalnego środka leczniczego, którego zadaniem jest zahamowanie stanu zapalnego oraz pobudzenie regeneracji miazgi.

Miazga zębowa to tkanka wypełniająca jamę zęba, czyli jego koronę, korzenie oraz kanały. Jest bardzo mocno unerwiona i unaczyniona. Bogata sieć naczyń krwionośnych w miazdze sprawia, że do zęba docierają tlen oraz substancje odżywcze, pełni ona funkcję czuciową (rejestruje ból) oraz twórczo-odtwórczą – to właśnie dzięki komórkom miazgi ma miejsce tworzenie zębiny oraz jej późniejsza regeneracja.

Miazga zębowa może być narażona na działanie różnych czynników patologicznych, najczęściej poważnych urazów mechanicznych albo zaawansowanej próchnicy. Jeśli w porę nie zostaną podjęte odpowiednie działania lecznicze, dochodzi do martwicy miazgi – ząb nie jest odpowiednio dotleniony i odżywiony, staje się osłabiony, bardziej podatny na uszkodzenia, złamania itp. Zaburzeniu ulega wówczas również funkcja czuciowa miazgi.

Zachowanie żywej, w pełni funkcjonalnej miazgi jest więc bardzo ważne – stanowi ona barierę dla mikroorganizmów, powodując zatrzymanie infekcji na wczesnym etapie. Zęby z żywą miazgą są bardziej wytrzymałe mechanicznie, a dodatkowo – zachowanie żywej miazgi pozwala uniknąć leczenia endodontycznego, które – choć co do zasady pozwala zachować ząb własny w jamie ustnej pacjenta – bywa skomplikowane, czasochłonne, kosztowne oraz obarczone ryzykiem pewnych powikłań.

Przykrycie pośrednie miazgi zęba – metoda biologicznego leczenia miazgi

Działaniem mającym na celu zachowanie żywej i funkcjonalnej miazgi jest leczenie biologiczne zębów. Wpisuje się ono dość mocno w trendy współczesnej stomatologii, która dąży do zachowywania żywych tkanek zębów własnych pacjenta przez jak najdłuższy czas.

Mówiąc najogólniej, leczenie biologiczne miazgi polega na nałożeniu na nią specjalnego środka leczniczego o właściwościach antybakteryjnych, antyseptycznych, pobudzających regenerację miazgi oraz tworzenie zębiny zamiast „zwykłego” opracowania ubytku tylko z zastosowaniem wypełnienia. Jego celem jest zachowanie całości lub części żywej miazgi, a także jej pobudzenie do regeneracji oraz tworzenia zębiny.

Leczeniu biologicznemu można poddawać zęby tylko z żywą miazgą, objętą stanami zapalnymi, które można zahamować i odwrócić. Zazwyczaj terapię stosuje się u pacjentów z zębami mlecznymi, zębami stałymi jeszcze w fazie rozwoju lub młodymi zębami stałymi (w ciągu kilku lat od ich pojawienia się). Miazga takich zębów jest dobrze ukrwiona i odżywiona, co sprzyja jej regeneracji. U osób dorosłych i dojrzałych leczenie biologiczne nie jest wykluczone, ale może już nie przynieść tak dobrych efektów

W leczeniu biologicznym miazgi wykorzystuje się różne substancje, w tym wodorotlenek wapnia, cementy szkłojonomerowe modyfikowane żywicą, materiały MTA i CEM. Wśród metod leczenia biologicznego wyróżnia się natomiast przykrycie pośrednie miazgi zęba, przykrycie bezpośrednie miazgi, a także amputację przyżyciową miazgi – częściową lub całkowitą.

Przykrycie pośrednie miazgi zęba – na czym polega?

Przykrycie pośrednie miazgi zęba to metoda biologicznego leczenia zębów wykorzystywana w przypadku głębokich ubytków, które są jednak oddzielone od żywej miazgi warstwą zdrowej zębiny. Mówiąc najogólniej, polega ona na umieszczeniu na dnie takiego ubytku środka leczniczego, który ma zahamować stan zapalny, pobudzić regenerację miazgi oraz wytwarzanie zębiny. Może ono być wykonane:

• jednoetapowo – z zęba usuwa się zainfekowaną zębinę, podaje środek leczniczy i podkład, a następnie wykonuje wypełnienie,

• dwuetapowo – warstwa zdemineralizowanej zębiny zostaje zachowana, a środek leczniczy aplikuje się na pewien czas – później tkankę zmienioną przez próchnicę się usuwa, a ząb jest ostatecznie odbudowywany.

Przykrycie pośrednie miazgi zęba najczęściej wykonuje się u pacjentów z bezobjawową odwracalną pulpopatią towarzyszącą próchnicy głębokiej, z głębokimi ubytkami pochodzenia niepróchnicowego oraz pourazowymi złamaniami koron bez obnażenia miazgi.

Warto pamiętać, że przykrycie pośrednie miazgi zęba oraz pozostałe metody leczenia biologicznego wymagają kontroli uzyskanych efektów – zazwyczaj za pomocą badania klinicznego oraz radiologicznego.