Zastosowanie obturatora u pacjentki z nowotworowym ubytkiem w szczęce
Zastosowanie obturatora u pacjentki z nowotworowym ubytkiem w szczęce
Wady w budowie szczęki mogą powodować m.in. trudności w żuciu, upośledzenie mowy, a także zniekształcenie twarzy. Ważną rolę w ich rehabilitacji ma do spełnienia lekarz protetyk, który może zastosować specjalnie zaprojektowany obturator. Jest on również stosowany u pacjentów po przeprowadzonej maksylektomii – zabiegu z zakresu chirurgii laryngologicznej, który polega na resekcji fragmentu lub całej kości szczękowej.
Ogromnym wyzwaniem w rehabilitacji protetycznej pacjenta po maksylektomii jest uzyskanie odpowiedniej retencji, stabilności i wsparcia. Gruntowna wiedza i umiejętności lekarza w połączeniu ze zrozumieniem potrzeb i oczekiwań pacjentów umożliwiają skuteczną rehabilitację chorych, u których przeprowadzono zabieg chirurgiczny. Ostateczna proteza w formie obturatora zapewnia poprawę sprawności żucia, poprawę mowy i podniesienie ogólnej jakości życia.
Do Oddziału Protetycznego Instytutu Nauk o Zdrowiu w Dharan (Nepal) zgłosiła się 38-letnia pacjentka, wcześniej zmagająca się z rakiem płaskonabłonkowym, który rozwinął się po lewej stronie szczęki. Dwanaście miesięcy przed zgłoszeniem się do protetyka kobieta została poddana zabiegowi maksylektomii. Po jego wykonaniu pacjentka uskarżała się na trudności w żuciu, przedostawanie się płynów z jamy nosowej, a także mówienie przez nos. Kobieta w tym czasie użytkowała tymczasowy obturator chirurgiczny.
W badaniu wewnątrzustnym wykazano rozległą, dobrze wygojoną ranę pochirurgiczną w szczęce, obejmującą część podniebienia, wyrostek zębodołowy i guzowatość szczęki, w związku z czym u chorej powstało połączenie ustno-zatokowe. W lewym kwadrancie szczęki występowały ubytki wszystkich zębów tylnych do pierwszego przedtrzonowca, co nie pozostawało bez wpływu na funkcje żucia i mowę pacjentki. Po przeprowadzeniu szczegółowych badań występująca u kobiety wada została sklasyfikowana jako wada szczękowa klasy II w skali Aramany’ego.
Plan leczenia przewidywał rehabilitację pacjentki z zastosowaniem akrylowego obturatora wspartego na metalowej podbudowie osadzonej na zębach. Takie rozwiązanie można było w tym przypadku zastosować, ponieważ pacjentka posiadała zęby własne, a te mogą odegrać ważną rolę w zapewnianiu retencji i stabilności obturatora.
U pacjentki pobrano wstępny wycisk z użyciem hydrokoloidowego alginatu (Zelgan 2002), następnie wykonano odlew gipsowy (Kalstone). Na jego podstawie wykonano stelaż metalowy (częściowo w formie siatki) pod ostateczny obturator. Zakrywający niemal całe podniebienie stelaż miał trzy zaczepy–odnogi, z których każda została osadzona na zębach pacjentki: lewym i prawym przedtrzonowcu, a ostatnia na pierwszym i drugim zębie trzonowym po stronie prawej. Projekt uwzględniał zapewnienie optymalnego rozkładu obciążenia dla tkanek.
Z elastomeru (Reprosil) wykonano wycisk, a następnie odlew z gipsu dentystycznego o twardości IV (Kalstone). Po kolejnych próbach dopasowania wykonano ostateczny odlew akrylowy połączony z metalowym stelażem. Zaletą obturatora zbudowanego na metalowym szkielecie jest trwałość protezy oraz przewodzenie ciepła przez metal, dzięki czemu jest on wrażliwy na zmiany temperatury.
Po przymiarce i drobnych korektach wewnątrzustnych obturator został wprowadzony do jamy ustnej. Pacjentka wyraziła bardzo duże zadowolenie w związku ze znaczną poprawą funkcji, mowy oraz estetyki. Kobieta została pouczona jak dbać o higienę jamy ustnej oraz w jaki sposób zdejmować obturator, o ile zajdzie taka potrzeba.
Tytuł artykułu: Definitive Obturator Fabrication for Partial Maxillectomy Patient
M. Singh, I. K. Limbu, P. K. Parajuli, R. K. Singh
Department of Prosthodontics and Crown-Bridge, B.P. Koirala Institute of Health Sciences, Dharan, Nepal
Hindawi. Case Reports in Dentistry, Volume 2020, Article ID 6513210, 4 pages, https://doi.org/10.1155/2020/6513210
Artykuł dostępny jest pod adresem: http://downloads.hindawi.com/journals/crid/2020/6513210.pdf
Materiał redakcyjny
POWIĄZANE ARTYKUŁY
Struktura przypominająca żuchwę o wymiarach 5 × 3 cm wraz z 8 zębami została wykryta w bezobjawowej torbieli jajnika, którą usunięto u nastoletniej pacjentki. Opis przypadku 15-letniej pacjentki z Nowego Jorku został opublikowany online w czasopiśmie...
W Bangkoku z okazji Tajlandzkiego Dnia Wynalazców odbyła się Międzynarodowa Wystawa Własności Intelektualnej, Wynalazków i Innowacji IPITEX 2019. Złote medale otrzymało pięć wynalazków opracowanych przez naukowców z Pomorskiego Uniwersytetu Medyczneg...
Lidokaina (łac. Lidocainum; lignokaina, ksylokaina) to organiczny związek chemiczny, pochodny acetanilidu. Znalazł on szerokie zastosowanie w medycynie, w tym w stomatologii. W 1943 r. został zsyntetyzowany przez szwedzkiego chemika Nilsa Lofgrena. W...
Diastemy to patologiczne przerwy między siekaczami przyśrodkowymi. Mogą mieć etiologię wrodzoną lub nabytą. Poznanie przyczyny ich powstania wpływa na sukces leczenia. W leczeniu należy rozważyć postępowanie ortodontyczne. Jeśli pacjenci nie wyrażają...
Dodaj komentarz (0 komentarzy)
Każdy komentarz zostanie poddany moderacji