Ząb sprzed 800 tys. lat należały do przodka Homo sapiens?

Informacje genetyczne pozyskane dzięki badaniu zęba liczącego 800 tys. lat obaliły teorię, że Homo antecessor jest brakującym ogniwem łańcucha, którego ostatnim elementem jest współczesny człowiek. Wyniki analiz na ten temat opublikowano na początku kwietnia w czasopiśmie „Nature”.

Przeprowadzone badania dowiodły, że Homo antecessor, gatunek ssaka z rodziny człowiekowatych odkryty w latach 90. jest bliskim krewnym, ale nie bezpośrednim przodkiem neandertalczyka – denisowianina (tzw. człowieka z Denisowej Jaskini) oraz Homo sapiens, jak wcześniej przypuszczali niektórzy naukowcy. Do takich wniosków doszedł zespół badaczy pod kierownictwem dr. Frido Welkera z Instytutu GLOBE na Uniwersytecie w Kopenhadze.

Chociaż drogi ewolucyjne przodków ludzi oraz szympansów rozeszły się przynajmniej 7 milionów lat temu, naukowcy wciąż nie mają pełnej wiedzy na temat tego, w jaki sposób przebiegała dalsza ewolucja człowieka. Niektórzy badacze sądzili, że odpowiedź tę znajdą dzięki odkryciu dokonanemu w latach 1996 i 1997 w jaskini w Sierra de Atapuerca na północy Hiszpanii.

Homo antecessor zainteresował badaczy między innymi z tego względu, że rysy zrekonstruowanej twarzy tego osobnika w dość dużym stopniu przypominały rysy współczesnego człowieka. Stąd hipoteza, że Homo antecessor mógł być ostatnim wspólnym przodkiem neandertalczyka, denisowianina oraz Homo sapiens.

Duńscy naukowcy obalili jednak tę teorię przy pomocy techniki zwanej spektrometrią mas. Metodę tę zastosowano do sekwencjonowania białek ze szkliwa zęba mężczyzny żyjącego 800 tys. lat temu, którego szczątki odnaleziono w jaskini w Sierra de Atapuerca.

Spektrometria mas pozwala na uzyskanie dowodów molekularnych w celu dokładnego odtworzenia ewolucji człowieka w czasach bardziej odległych niż było to możliwe kiedykolwiek wcześniej. Do tej pory najstarsze odnalezione ludzkie DNA było datowane na nie więcej niż 400 tys. lat – ze względu na degradację chemiczną DNA. Posiłkując się tą metodą, naukowcy mogliby określić z relatywnie dużą precyzją miejsce Homo antecessora w drzewie genealogicznym człowieka.

Naukowcy z Uniwersytetu w Kopenhadze potwierdzili, że proteomy szkliwa zębów, które przetrwały setki tysięcy lat są cennym materiałem do dalszych badań nad ewolucją człowieka. – Obecnie prowadzone badania sugerują, że szkliwo, które jest najtwardszą tkanką w szkielecie ssaków, jest materiałem z wyboru do analizy ewolucji homininów (ssaków z rodziny człowiekowatych) w głębokim czasie (koncepcji czasu w rozumieniu geologii – przyp. red.).

Najstarszy znany naukowcom problem z zębami miał gad żyjący 275 mln lat temu. Jego żuchwę odnaleziono w Oklahomie. Stwierdzono w niej ubytki zębowe i uszkodzenie kości szczęki. Odkrycie to rzuca nowe światło na ewolucję uzębienia.

T.H. / Źródło: DrBicuspid.com

Fot. elianemey, pixabay.com