Wiek zapisany w szkliwie zębów

W wyniku skażeń związanych z naziemnymi eksplozjami jądrowymi z lat 50. i 60. ubiegłego wieku kryminolodzy będą mogli dokładniej ustalić rok urodzenia nieboszczyka – informuje pismo "Nature".
 

Wybuchy jądrowe powodowały powstanie wielkich ilości promieniotwórczego izotopu węgla – C14, który stosunkowo szybko został wychwycony z atmosfery przez rośliny.
 

Na całym świecie izotop przeniknął do żywności, a z nią do organizmów ludzi. Pokrywające zęby szkliwo zachowało zapis skażenia w momencie formowania się zębów.
 

Określając ilość węgla promieniotwórczego C14 specjaliści medycyny sądowej mogą obliczyć wiek zęba i jego właściciela z dokładnością do około 1,6 roku.
 

Różnica miedzy skażeniem w momencie powstawania szkliwa i w chwili obecnej jest związana w znacznie większym stopniu z wychwytywaniem węgla przez rośliny niż z rozpadem C14, którego okres półtrwania wynosi aż 5730 lat.
 

Dotychczasowe metody określania wieku opierają się na niezbyt pewnych oznakach w rodzaju stopnia zużycia zębów czy skostnienia chrząstek szkieletowych. W przypadku dorosłych ich dokładność wynosi od 5 do 10 lat; dla dzieci jest dużo większa.
 

Próby jądrowe na dobre rozpoczęły się dopiero w roku 1955 – wcześniej poziom C14 był stabilny. Dlatego technika ta nie może być stosowana w przypadku osób urodzonych przed rokiem 1943 – ich zęby uformowały się zbyt wcześnie.
 

inf.wł.