Regeneracja kostna wokół implantów natychmiastowych

Implanty natychmiastowe (wprowadzane bezpośrednio po ekstrakcji) stały się powszechnie akceptowanym sposobem leczenia i są obecnie znaczącym kierunkiem rozwoju implantologii, którego wyrazem jest dążność do zminimalizowania czasu, jaki upływa od momentu usunięcia zęba do jego zastąpienia implantem w pełni obciążonym ostateczną pracą protetyczną.

Implantację natychmiastową można stosować bezpośrednio po usunięciu zębów z powodu chorób przyzębia lub ubytków próchnicowych; przy złamaniu korzeni, ich resorpcji, przy uszkodzonych wkładach koronowo-korzeniowych czy powikłaniach leczenia endodontycznego. Jako kryteria dopuszczające do natychmiastowej implantacji uznaje się pierwotną stabilizację implantu oraz brak ruchomości bocznej i wzdłuż osi długiej implantu.

W większości przypadków należy uzupełnić brakującą kość dookoła implantu, który jest z reguły węższy od korzenia zęba naturalnego, substytutem kostnym z jednoczesnym zastosowaniem błon zaporowych. Po usunięciu zębów trzonowych, biomateriałem wypełnia się zębodoły, których nie wykorzystano do implantacji, jeśli wszczep został wprowadzony w przegrodę międzykorzeniową.

« poprzedni artykuł  / następny artykuł  »