Jak leczy się suchy zębodół?

Zasada postępowania jest taka, aby oczyścić i zabezpieczyć zębodół przed dostępem śliny, drobnoustrojów i resztek pokarmowych i umożliwić gojenie się kości. Następuje to poprzez pokrycie jej w początkowym etapie bardzo delikatną, napełzającą z okolicy tkanką nabłonkową. Zębodół goi się również od wewnątrz, poprzez odbudowę tkanki kostnej, co obserwowane jest jako jego powolne spłycanie się.
Metod leczenia w zależności od szkół stomatologicznych i rejonu kraju jest kilka. Ważne, że wszystkie są skuteczne. Sprawdzana jest "zawartość" rany i zainfekowany zębodół płukany jest przez kilka dni różnymi środkami antyseptycznymi i zobojętniającymi środowisko zapalne.

Do tak przygotowanego ubytku tkankowego zakłada się opatrunki z różnego rodzaju preparatów leczniczych. Czasami konieczne jest włączenie ogólnie osłony farmakologicznej. Potrzebę takiej terapii ustala jednak lekarz.
Nie należy samowolnie stosować leków przeciwzapalnych. Im wcześniej wszczęta profesjonalna interwencja, tym przebieg schorzenia mniej burzliwy a proces gojenia szybszy.

Ważne jest, aby zapewnić w czasie całej kuracji gojenia się zębodołu dobre oczyszczanie jamy ustnej z resztek pokarmowych, które szczególnie w takich zachyłkach jak zębodó, lubią się gromadzić. Dobra jest więc nieśmiertelna, "babcina" metoda częstego i dokładnego płukania (i popijania) naparu z rumianku np. Chamofix.

Ważne jest, aby pacjent otrzymał pełną informację o możliwych powikłaniach i właściwym sposobie postępowania pozabiegowego. Powinien tego dopilnować lekarz wykonujący zabieg lub też przygotowany do tego personel pomocniczy zatrudniony w jego praktyce.
Jeżeli jednak nie usłyszymy stosownego instruktażu, należy samemu o to zapytać, aby nie popełnić błędu i narazić się  na  często zbyteczne cierpienia.

Zobacz również:

Suchy zębodół a choroby ogólnoustrojowe

Co to jest zapalenie zębodołu?