Najgorszą sytuacją jest, gdy dwa lub więcej czynniki osłabiające działają razem.

Znieczulenie a stan zapalny

W czasie stanu zapalnego znieczulenie działa gorzej. Zazwyczaj należy podać 2-3 razy więcej leku w celu uzyskania dobrego znieczulenia. Czasami jednak nie można pacjenta znieczulić, należy wtedy przynajmniej zmniejszyć stan zapalny, a potem rozpocząć leczenie.

Znieczulenie a nadciśnienie

Jest lek znieczulający do stosowania z u pacjentów z nadciśnieniem

(nazwa chemiczna – mepiwikaina). Poza tym nadciśnienie dobrze kontrolowane nie stanowi większego problemu.

Brak znieczulenia u pacjenta z nadciśnieniem jest bardzo groźne. Stres wywołany najpierw lękiem przed bólem, a potem pogłębiony odczuwaniem bólu, powoduje wydzielanie ogromnych ilości hormonu stresu – adrenaliny, która silnie podnosi ciśnienie krwi. Leczenie dobrze znieczulonego pacjenta jest dużo bezpieczniejsze niż unikanie znieczulenia.

Znieczulenia miejscowe a ciąża

Nie stwierdzono złego wpływu na płód znieczuleń podawanych miejscowo. Tym niemniej w I trymestrze ciąży kobieta nie powinna przyjmować żadnych leków. Jest to okres organogenezy (kształtowania się dziecka).

Od 4 miesiąca dziecko już tylko rośnie. Podawanie leków jest już możliwe bez większych problemów, ale oczywiście tych dopuszczonych do stosowania w ciąży.

Zalecenie unikania leków w I trymestrze nie znaczy, że kobieta nie może mieć znieczulanych zębów w tym czasie. Po prostu należy wtedy unikać dobrowolnego leczenia zębów.

Ciąża a leki przeciwbólowe

W pierwszym trymestrze ciąży nie powinno się przyjmować żadnych leków, nawet jeżeli ulotka nic o tym nie mówi. Znacznie bezpieczniej jest jak najszybciej udać się wtedy do lekarza dentysty w celu wykrycia i usunięcia przyczyny bólu, zanim ból stanie się bardzo trudny do zniesienia, również trudny do leczenia.

Z reguły ból jest objawem stanu zapalnego. W stanie zapalnym działanie leków znieczulających jest utrudnione i należy podać dużo więcej leku znieczulającego, niepotrzebnie narażając dziecko na zwiększoną dawkę leku. Dobrym źródłem informacji jest niezastąpiony internet.

W miarę bezpiecznym lekiem w ciąży jest paracetamol. O tym, czy leki, które zamierzasz zażyć, zawierają niebezpieczne składniki dla dziecka, dowiesz się w informacji o lekach pod numerem (22) 631 06 25 lub na wielu portalach internetowych.

Znieczulenia miejscowe a dzieci

Nie ma żadnych przeciwwskazań do stosowania znieczuleń u dzieci poza ogromnymi trudnościami z podaniem dziecku znieczulenia miejscowego.

Oczywiście są ograniczenia co do ilości leku znieczulającego ze względu na mniejszą wagę dziecka.

Znieczulenia miejscowe a leki psychotropowe

Działanie leków psychotropowych i znieczuleń miejscowych podanych jednocześnie nie kumuluje się, ani nie pogłębia.

Może mieć jednak znaczenie łączne działanie niepożądane obu leków w przypadku stosowania większych dawek znieczulenia miejscowego (np. w rozległych ekstrakcjach lub w przypadku szlifowania zębów).

Znieczulanie przez „zamrażanie”

Przy obecnym postępie technik znieczulania i sedacji można uznać tę metodę za archaiczną. Zamrażanie działa powierzchownie i nie gwarantuje prawidłowego i skutecznego znieczulenia. Najczęściej ten rodzaj znieczulenia był stosowany do wyrywania mleczaków u dzieci. Jest to najlepszy sposób, aby zrazić dziecko do leczenia zębów na wiele lat.

Znieczulenia i omdlenie

Bardzo często po znieczuleniu pacjenci mdleją.

Co może być tego przyczyną:

po zaprzestaniu działania czynnika go powodującego, np. koniec znieczulenia.

Znieczulenia i uczulenia

Uczulenia na nowoczesne znieczulenia nie zdarzają się. Reakcja uczuleniowa na znieczulenie może się zdarzyć, jeżeli pacjent jest uczulony na środki konserwujące – siarczki (np. pirosiarczyn potasu, dwusiarczyny) zawarte w ampułce ze znieczuleniem. Jeżeli pacjent jest uczulony na siarczki to będzie o tym wiedział – są one wszechobecne w wielu produktach spożywczych. Spryskuje się nimi np. sałatki, aby nie ciemniały na powietrzu.

Lęk a ból

Znieczulenie miejscowe podane strzykawką nie zawsze udaje się podać.

Badania naukowe dowodzą niezbicie, że lęk pacjenta wydatnie zwiększa odczucie bólu. Inaczej mówiąc pacjent, który bardzo się boi, również bardziej odczuwa ból.

Niewielki ból, np. nakłucie igłą, staje się wtedy bólem wręcz niewyobrażalnym i trudnym do zniesienia. Pacjenci tacy boją się nawet dotyku, puknięcia w ząb, nie mówiąc o możliwości wytrzymania jakimkolwiek bólu.

Pacjentom o małym lub średnim nasileniu lęku należy poddać leki uspokajające (sedatywne). Dawka leku zależna jest od stopnia nasilenia lęku, jak również od wagi ciała i wrażliwości pacjenta na dany lek.

Pacjenci o bardzo silnym nasileniu lęku (z fobią) powinni być leczeni w sedacji głębokiej lub w znieczuleniu ogólnym.

Urządzenia do podawania środków znieczulających

Zwykła strzykawka jednorazowego użytku z plastiku:

do podawania zwykła strzykawką

Karpula – strzykawka z metalową obudową,

Strzykawki ciśnieniowe (ręczne Citoject, Miniject, Paroject, komputerowe Wand, Sleeperone, Quicksleeper)

• znacznie zmniejszenie lub wyeliminowanie bólu w czasie ukłucia igłą

• możliwość bardzo precyzyjnego i powolnego wstrzykiwania

• możliwość podania znieczulenia do miejsca bólu

Strzykawki bezigłowe

• brak igły

• działają na zasadzie wtrysku (podobnie jak w silniku Diesla)

• uczucie „puknięcia”

• nie można podać znieczulenia głęboko – tylko powierzchownie

• bardzo dobre do znieczulenia przed zwykłym zastrzykiem

Bezpieczeństwo znieczuleń – reakcje niepożądane

Omawiając bezpieczeństwo znieczulania trzeba rozpatrywać trzy zagadnienia:

1. Ilość podanego leku na kg masy pacjenta.

2. Zawartość lub brak konserwantu.

3. Sposób wykonywania znieczulenia.

Rodzaj leku znieczulającego zawartego w znieczuleniu wbrew powszechnej opinii nie ma znaczenia. Uczulenia na lek znieczulający nie zdarzają się.

Sam lek znieczulający może zaszkodzić:

• gdy dentysta poda go za dużo,

• gdy pacjent jest osobniczo wrażliwszy na lek,

• gdy pacjent przyjmuje leki uwrażliwiające na lek znieczulający (np teretol, doxepin, pramolan)

• gdy dentysta poda małą dawkę leku przypadkowo do „żyły”.

  Tego typu problemy musi wziąć pod uwagę lekarz dentysta a nie pacjent. Dobrym zabezpieczeniem przed reakcjami przedawkowania jest podawanie leku małymi porcjami co jakiś czas – dokładanie. Gorzej jest od razu podać całą przewidzianą porcję znieczulenia na raz.

Objawy, jakie pacjent wtedy manifestuje, są objawami przedawkowania, a nie uczulenia.

• Zawroty głowy

• Większa rozmowność, jąkanie się (skurcze)

• Niepokój,

• Pobudzenie,

• Oszołomienie

• Drżenie, drgawki

• Zaburzenia widzenia, oczopląs

• Pocenie się

• Dezorientacja

• Smak metaliczny

• Wymioty

Osoba nadwrażliwa na lek musi dostać mniej leku, a nie w ogóle. Osoba nadwrażliwa powinna dostać znieczulenie z adrenaliną i najlepiej artykainę (najmniej toksyczna, adrenalina dodatkowo zmniejsza toksyczność). Adrenalina jest bezpiecznym lekiem, podawanym samodzielnie w stanach zagrożenia życia (ratuje życie). Ilości podawane w znieczuleniu są znikome. Zalecanie braku adrenaliny w przez specjalistów jest objawem asekuranctwa a nie podejścia z rozsądkiem. Przypominam, że toksyczność znieczulenia wzrasta przy braku adrenaliny. Adranaliny nie powinno się dawać pacjentom przyjmującym inhibitory MAO.

Zdarzają się uczulenia na znieczulenia zawierające w sobie konserwant. Są to znieczulenia z adrenaliną. Konserwant zabezpiecza adrenalinę przed utlenianiem. Znieczulenia bez adrenaliny działają słabo. Konserwantem są siarczyny, powszechnie stosowane do konserwacji żywności (zwłaszcza w supermarketach, restauracjach). Osoby uczulone na konserwanty muszą unikać znieczuleń z adrenaliną. Najmocniejszym czystym znieczuleniem jest lek o nazwie chemicznej MEPIWAKAINA.

Proszę nie mylić nazwy chemicznej z handlową (Ubistesin – nazwa handlowa artykainy, artykainę zawiera również np Septanest, Citocartin, Ultracaine). Nie można mówić – „jestem uczulona na Ubistesin” – już raczej na artykainę, pewnie na konserawnt, a tak na prawdę to nie uczulona a nadwrażliwa.

Sposób podania znieczulenia ma ogromne znaczenie dla bezpieczeństwa. Najbezpieczniejsze ogólnie są znieczulenia podawane strzykawkami ciśnieniowymi pod ząb (śródwięzadłowe). Podaje się bardzo mało znieczulenia, nie ma też możliwości przypadkowego podania do żyły. Mogą być problemy miejscowe, jak np. ból zęba przy nagryzaniu, ale takie problemy mają się nijak do zagrożeń ogólnych.