Znieczulenie miejscowe

Znieczulenie pacjenta w trakcie wizyty, szczególnie tej bolesnej, jest bardzo ważnym elementem dalszego leczenia. Współczesna anestezjologia pozwala na całkowite zniesienie bólu w 90 – 99% przypadków. Obecnie zaleca się stosowanie znieczulenia do wszystkich bolesnych zabiegów stomatologicznych.

Stres związany z bólem w gabinecie stomatologicznym powoduje, że niejednokrotnie rezygnujemy z wizyty, wyrządzając sobie w ten sposób ogromną krzywdę. Stres jednak możemy zlikwidować, co wymaga psychologiczno-farmakologicznego przygotowania do wizyty. Takie postępowanie nazywane jest premedykacją.

Niekiedy u niektórych pacjentów wystarcza rozmowa, która wytłumaczy pacjentowi etapy leczenia i opanuje zdenerwowanie. Jednak w niewielu przypadkach opanowanie stresu wymaga podania leków uspokajających.

Generalnie, znieczulenie w stomatologii możemy podzielić na znieczulenie miejscowe i ogólne – rzadko stosowane. Dodatkowo, znieczulenie miejscowe dzielimy na znieczulenie powierzchowne, nasiękowe, śródwięzadłowe i przewodowe. W warunkach gabinetu stomatologicznego dla uzyskania wystarczającej anestezji podczas zabiegu wystarcza znieczulenie miejscowe. Tylko w szczególnych przypadkach stosuje się znieczulenie ogólne, czyli narkozę.

Znieczulenie miejscowe.

Znieczulenie miejscowe znosi czucie bólu poprzez zahamowanie przewodnictwa w nerwach obwodowych, przy zachowanej pełnej świadomości pacjenta. Zdecydowana większość leków znieczulających rozszerza naczynia krwionośne, aby temu przeciwdziałać dodaje się do nich środki obkurczające naczynia: adrenalinę, L – noradrenalinę, suprareninę. Zwężenie naczyń krwionośnych prowadzi do wolniejszego wchłaniania leku, a tym samym przedłuża jego działanie i obniża toksyczność.

Podczas zabiegów chirurgicznych zmniejsza ponadto krwawienie w polu operacyjnym. Nie każdemu jednak można wykonać znieczulenie z dodatkiem środka obkurczającego. Niekiedy z powodu zawartych w znieczuleniu środków konserwujących mogą wystąpić reakcje alergiczne.

Przeciwwskazania do znieczulenia ze środkiem znieczulającym są następujące: niewydolność mięśnia sercowego, choroba wieńcowa, arytmie serca, nadciśnienie, nadczynność tarczycy, jaskra, niewyrównana cukrzyca, ciąża, przyjmowanie leków psychotropowych i antydepresyjnych.

Bardzo ważne jest więc, żeby poinformować stomatologa o swoim ogólnym stanie zdrowia.Rodzaje znieczuleń miejscowych.

W zależność od metody aplikacji środka znieczulającego miejscowo, wyróżnia się: znieczulenie powierzchniowe, nasiękowe, śródwięzadłowe i przewodowe.

Znieczulenie powierzchniowe polega na pokryciu błony śluzowej środkiem znieczulającym w postaci aerozolu, żelu, maści lub roztworu. Taki sposób znieczulenia daje słaby efekt i dlatego znajduje zastosowanie tylko w mało bolesnych zabiegach jak: nakłucie zwiadowcze, wewnątrzustne nacięcie ropnia podśluzówkowego, usunięcie znacznie rozchwianego zęba mlecznego. W ten sposób można też znieczulić miejsce wkłucia igły przy znieczuleniu nasiękowym lub przewodowym.

Znieczulenie nasiękowe polega na przepojeniu tkanek roztworem środka znieczulającego. Takie znieczulenie jest wystarczające do bezbolesnego usuwania lub leczenia zębów górnych. Związane jest to z faktem, że zewnętrzna blaszka kostna wyrostka zębodołowego szczęki jest cienka i porowata, a kość jest głównie gąbczasta, co umożliwia dobre wnikanie środka znieczulającego w głąb kości.

W przypadku żuchwy sytuacja jest nieco inna. Tylko w przednim odcinku wyrostka zębodołowego żuchwy, budowa blaszki kostnej pozwala na dobrą penetrację roztworu znieczulającego i dlatego znieczulenie nasiękowe jest skuteczne tylko w stosunku do siekaczy dolnych. Pozostałe zęby w żuchwie wymagają znieczulenia przewodowego.

Znieczulenie śródwięzadłowe polega na wstrzyknięciu płynu znieczulającego do szpary ozębnej. Ten rodzaj znieczulenia wykonuje się przy pomocy specjalnych strzykawek ciśnieniowych (Paroject, Citoject). Znieczulenie śródwięzadłowe stosowane jest przede wszystkim w stomatologii zachowawczej oraz chirurgii stomatologicznej przy ekstrakcjach.

Jego zaletami są: mała dawka środka znieczulającego, szybkie działanie znieczulenia oraz wyłączenie czucia tylko jednego zęba bez dyskomfortu znieczulonych tkanek. Niedostateczna higiena, stany zapalne przyzębia oraz młody wiek pacjenta stanowią przeciwwskazania do wykonania takiego znieczulenia.

Znieczulenie przewodowe polega na przerwaniu przewodnictwa w pniu nerwowym, a nie w samych zakończeniach nerwowych. W tym celu deponuje się środek znieczulający w sąsiedztwo lub obręb pnia nerwowego. Najczęściej znieczulany jest w ten sposób nerw zębodołowy dolny odpowiedzialny za zęby żuchwy. Znieczulenie tego nerwu pozwala na bezbolesne prowadzenie zabiegów na zębach i wyrostku zębodołowym żuchwy.

Od zawsze prowadzone były badania nad rozwojem środków znieczulających i technik znieczulania. Jeszcze do niedawna pomysł, aby podawanie znieczulenia miejscowego było sterowane mikroprocesorem, wzbudziłby duże zdziwienie. Od kilku lat dostępny jest na rynku komputerowy system do wykonywania znieczuleń miejscowych o nazwie „The Wand” (różdżka).

Urządzenie umożliwia wykonywanie wszystkich rodzajów znieczuleń miejscowych w stomatologii. Jego zaletą jest bezbolesna aplikacja środka znieczulającego. Znieczulaniu tkanek w konwencjonalny sposób towarzyszy nieprzyjemne uczucie rozpierania tkanek przez roztwór znieczulający.

System The Wand, dzięki mikroprocesorowi kontroluje siłę podawania znieczulenia w zależności od prężności tkanek. Pozwala to na wyeliminowanie zjawiska rozpierania tkanek w przypadku środka znieczulającego podawanego metodami tradycyjnymi.

Podsumowując należy stwierdzić, że znieczulenia z cała pewnością pomagają pacjentowi znieść wizytę u stomatologa i nie są obarczeniem dla naszego organizmu.