Trądzik torbielowaty – co to takiego?

Trądzik – ta uciążliwa choroba skóry, która kojarzyć nam się może głównie z wiekiem młodzieńczym i okresem dojrzewania, jednak potrafi się ona pojawić w każdym wieku i sprawić, że nasza skóra nie będzie się prezentowała tak dobrze, jak byśmy tego chcieli. Z trądzikiem można wygrać, ale podstawą wygranej walki jest dobre przygotowanie i rozpoznanie tego wroga, ponieważ sposoby leczenia trądziku mogą się różnić w zależności od jego typu. Poniżej omówimy trądzik torbielowaty, który należy do często spotykanych chorób skóry twarzy. Występują w nim zmiany torbielowate. Nieleczony może pozostawić po sobie nieestetyczne blizny. Zobacz, jak się przed nim uchronić oraz jak go leczyć!

Trądzikowe zmiany skóry mają negatywny wpływ na samopoczucie osoby nimi dotkniętej. Trądzik torbielowaty może stworzyć blizny, które pozostaną na całe życie. Dlatego tak ważne jest wczesne reagowanie na objawy i wizyta u dermatologa, który określi przyczynę i określi, co na trądzik trzeba zastosować.

Trądzik torbielowaty – jak go rozpoznać?

Trądzik torbielowaty jest jedną z najgroźniejszych odmian chorób trądzikowych. Charakteryzuje się powstawaniem na skórze twarzy torbieli wypełnionych ropą. Na początku trwania choroby są one niewielkie, ale z czasem ich rozmiar znacząco się zwiększa. Ostatecznie mogą mieć nawet kilka centymetrów. Choroba ta częściej występuje u mężczyzn niż u kobiet. Za ten stan rzeczy odpowiadają męskie hormony płciowe. U osób dotkniętych tą chorobą często występują problemy natury psychologicznej, takie jak niska samoocena oraz problem z kontaktami międzyludzkimi.

Trądzik torbielowaty – co jest jego przyczyną?

Główną przyczyną powstawania trądziku torbielowatego jest wysoka aktywność gruczołów łojowych. Produkują one zbyt dużo sebum, które powoduje rogowacenie naskórka, a to prowadzi do zamykania kanałów gruczołów łojowych. Powstają wtedy zaskórniki, które pod wpływem bakterii znajdujących się na skórze, przekształcają się w stan zapalny. Trądzik torbielowaty powstaje głównie z powodów hormonalnych i genetycznych. Za trądzik guzkowo-torbielowaty odpowiedzialne są hormony płciowe, a konkretnie – androgeny. Zaburzenie poziomu hormonów związane jest najczęściej z okresem dojrzewania. Choroba ta występuje najczęściej u nastoletnich chłopców. Jego pojawianiu się sprzyjają również czynniki genetyczne, stres, a także nieprawidłowa dieta.

Inne czynniki zwiększające ryzyko pojawienia się choroby to:

• używanie zbyt tłustych kosmetyków,

• nadmierna potliwość twarzy,

• duża wilgoć powietrza,

• niektóre leki,

• oraz niektóre substancje chemiczne.

Jakie są objawy trądziku torbielowatego?

Trądzik torbielowaty powoduje powstawanie torbieli, które wyczuwalne są pod skórą jako twarde grudki. Są one bolesne, a skóra wokół nich jest zaczerwieniona. Trądzik ten pojawia się najczęściej na twarzy, pod pachami i na pośladkach. Nie należy wyciskać zmian, ponieważ może to doprowadzić do rozprzestrzeniania się trądziku i powstawania blizn. Zmiany torbielowate oraz guzkowe występują pojedynczo bądź w grupie – wówczas zlewają się w większą całość. Torbiele wypełnione są białym, ewentualnie żółtym płynem i otoczone czerwoną obwódką. Z wyglądu przypominają czyraki. Na początku zmiany są niewielkie, z czasem mogą osiągać kilka centymetrów. Do tego jest ich coraz więcej, a przy dotykaniu sprawiają ból. Wraz z cystami mogą pojawiać się również wypryski, które przypominają trądzik pospolity.

Trądzik torbielowaty – jak leczyć?

Leczenie trądziku torbielowatego powinno być przeprowadzane przez dermatologa. To on dobierze najlepszą możliwą terapię. Każde leczenie jest prowadzone indywidualnie, czyli inaczej dla każdego pacjenta. Jest to najtrudniejsza w wyleczeniu odmiana trądziku, dlatego stosuje się tutaj dosyć silne leki systemowe. Jedną z propozycji medycyny jest antybiotykoterapia tetracyklinami, której zadaniem jest eliminacja bakterii, które powodują zakażenie i powstawanie nieprzyjemnych grudek. Najpopularniejsze terapie leczenie trądziku torbielowatego to:

• antybiotyki doustne, których zadaniem jest zahamowanie namnażania się bakterii i zmniejszenie zapalenia skóry. Początkowo podaje się duże dawki, by potem stopniowo je zmniejszać;

• retinoidy, czyli izotretynoina do stosowania doustnego. Sprawia, że gruczoły łojowe są mniej aktywne i nie wydzielają zbyt dużej ilości łoju. Nie pozwalają także na namnażanie się bakterii. Dodatkowo działają przeciwzapalnie;

• w ciężkich przypadkach stosuje się leczenie hormonalne.

Zanim udamy się do lekarza specjalisty, warto wziąć pod lupę nasze codzienne sposoby pielęgnacji skóry. Osoby narażone na występowanie trądziku powinny zawsze stosować produkty kosmetyczne, które nie podrażnią powstałych zmian i nie zaostrzą procesu zapalnego.  W niektórych ciężkich przypadkach zachodzi konieczność interwencji chirurgicznej, która polega na nacięciu zmian i pozbyciu się zakażonego materiału.

Należy również zwrócić uwagę na fakt, że leczenie trądziku torbielowatego nie jest łatwe i może trochę potrwać – nawet do kilkunastu miesięcy.

Trądzik torbielowaty jest najcięższą odmianą wśród zmian trądzikowych. W przypadku wykrycia pierwszych zmian należy udać się do dermatologa. Dzięki temu możliwe będzie uniknięcie blizn.