Sztuczne zęby dla czterolatka?

Obecnie stomatolodzy dokładają wszelkich starań, aby ząb mleczny pozostał w jamie ustnej do czasu naturalnej wymiany uzębienia. Wiadomo bowiem, że przedwczesne usunięcie mleczaków może zaburzyć wzrost kości szczęki i spowodować brak miejsca w łuku na ząb stały, czego konsekwencją mogą być poważne wady zgryzu, stłoczenia czy nieprawidłowe ustawienie zębów.

Przedwczesna utrata zębów mlecznych wpływa również negatywnie na rozwój wymowy (seplenienie) i poważnie zaburza funkcję żucia. Dzieci z brakami zębowymi dłużej rozdrabniają przyjmowane pokarmy, a przez to mniej chętnie jedzą, co w okresie wzmożonego zapotrzebowania na składniki odżywcze może być niekorzystne dla ich rozwoju fizycznego. Nie bez znaczenia jest również aspekt estetyczny – brak zębów często naraża dzieci na drwiny kolegów i jest przyczyną odrzucenia przez grupę rówieśniczą.

Reasumując, ekstrakcja zębów mlecznych jest dziś traktowana przez większość stomatologów jako "ostateczna ostateczność". Do usunięcia chorego zęba dochodzi najczęściej wówczas, kiedy zostaną wyczerpane inne metody leczenia, a próchnica szybko rozprzestrzenia się na okoliczne zdrowe zęby. Innym wskazaniem do ekstrakcji są nawracające ropnie, formujące się w okolicy okołowierzchołkowej, często połączone z gorączką, problemami z żuciem i gryzieniem pokarmów oraz ogólnym złym samopoczuciem dziecka. Kolejną częstą przyczyną braków zębowych są różne urazy zębów, takie jak wybicie, zwichnięcie czy złamanie.

Istnieje jednak metoda umożliwiająca zniwelowanie niekorzystnych skutków przedwczesnego usunięcia zębów mlecznych. Tą metodą są specjalnie przygotowywane dla dzieci protezy zębowe, które mają pełnić funkcję "utrzymywaczy przestrzeni". Zapobiegają one przemieszczeniom wyrzynajacych się zębów i umożliwiają dziecku prawidłowe gryzienie i żucie.

Decyzja o rozpoczęciu u małego pacjenta leczenia z zastosowaniem uzupełnień protetycznych podejmowana jest przez lekarza po analizie informacji zebranych w trakcie wywiadu, badania oraz diagnostyki dodatkowej (zdjęcia rtg). Przed wykonaniem protezy konieczne są również konsultacje z lekarzem stomatologii dziecięcej oraz ze specjalistą z zakresu ortodoncji.

Protezy dziecięce można podzielić na zapobiegawcze, lecznicze i retencyjne. W przypadku prawidłowego rozwoju narządu żucia dziecka stomatolog stosuje protezy zapobiegawcze, które odtwarzają prawidłowy kształt łuków zębowych, a co za tym idzie – poprawiają wymowę i wygląd. W sytuacji, gdy utracie zębów towarzyszy wada zgryzu, którą trzeba skorygować, dziecko musi nosić protezę leczniczą. Natomiast protezy retencyjne mają za zadanie utrzymanie właściwego ustawienia zębów (do momentu wyrznięcia się wszystkich zębów stałych).

Problemem, z którym musi się zmierzyć stomatolog podczas leczenia protetycznego przedszkolaka, jest wiek dziecka oraz związany z tym intensywny wzrost całego organizmu. Planowane konstrukcje protetyczne muszą uwzględniać szybkie zmiany zachodzące w narządzie żucia małego pacjenta, dlatego konieczna jest ich częsta wymiana.

Korzyści wynikające z zastosowania protez dziecięcych są na tyle duże, że stomatolodzy coraz częściej decydują się na to rozwiązanie. Tym bardziej, że w większości przypadków dzieci bardzo szybko adaptują się do wykonanych uzupełnień i okazują się wyjątkowo zdyscyplinowanymi pacjentami.

B.Sz.