W stomatologii jest to element zastępujący korzeń własnego zęba. Wprowadzony chirurgicznie w kość wyrostka zębodołowego, pozwala na wykonanie stałego (tzn. nigdy nie wyjmowanego z ust, nawet do mycia) uzupełnienia protetycznego – korony, mostu bądź pełnej rekonstrukcji zgryzu w przypadkach, kiedy nie mamy już ani jednego własnego zęba. Przypomina wyglądem niewielką śrubkę o średnicy ok. 3 – 4 mm i długości od 7 do 21 mm, "pustą" w środku, a nagwintowaną również od wewnątrz. Ów wewnętrzny gwint służy do umocowania uzupełnień protetycznych.

Z czego jest zbudowany implant?

Podstawowym materiałem z jakiego robione są implanty jest tytan. Czasami zawiera domieszki innych metali lub jonów wapnia, ale generalnie implanty są z tytanu, ponieważ jest to jedyny jak dotąd wykryty pierwiastek, który łączy w sobie dwie istotne z punktu widzenia zastosowania cechy:

1. Jest doskonale tolerowany przez organizm, który nie traktuje elementów tytanowych jako "ciała obce".

2. Jest na tyle wytrzymały, żeby znieść obciążenia takie, jakim podlegają korzenie naturalnych zębów.

Układ odpornościowy organizmu, w ramach swoich podstawowych obowiązków, musi wykonywać wiele zadań. Jednym z nich jest pozbywanie się wszelkich "obcych ciał". Jeśli nie usuniemy drzazgi przypadkowo wbitej w palec, organizm sam się jej pozbędzie po pewnym czasie. Ten medal ma także drugą stronę: czasami niezbędne są w leczeniu ogólnym rozmaite cewniki, dreny, wenflony kroplówek itp. ciała obce.

Niejednokrotnie lekarze zmuszeni są do podawania specjalnych środków umożliwiających zachowanie tych elementów tam, gdzie są niezbędne, bowiem organizm, zazwyczaj przy pomocy "uruchomienia" ograniczonego stanu zapalnego stara się ich pozbyć. A implanty? Właśnie: układ odpornościowy organizmu "nie widzi" tytanu, nie może więc go "odrzucić". Z biologicznego punktu widzenia implant NIE jest przeszczepem, nie może więc zostać przyjęty lub odrzucony. To zwykle jedno z pierwszych pytań pacjentów – "a co będzie, jak się nie przyjmie."

Tytanowy implant prawidłowo umieszczony w kości (a często jest to dużo mniej straszne niż usuwanie własnego, chorego zęba) ma obowiązek wytrzymać obciążenia rzędu 70 N. Tyle wytrzymują w ekstremalnych warunkach korzenie zębów trzonowych "statystycznego" pacjenta płci męskiej w wieku ok. 30 lat i wadze ok. 75 kg Daje się to osiągnąć dzięki specjalnym właściwościom tytanu i działaniu układu odpornościowego.

Natura nie znosi pustki, organizm ludzki również. Jeśli więc wykonamy w żywej kości otwór, niemal natychmiast automatycznie ruszą procesy prowadzące do jego uzupełnienia i przywrócenia stanu pierwotnego. Podobnie jak przy złamaniu, organizm wysyła specjalne komórki budujące nową kość w miejscu, w którym jej brakuje. Komórki te pracują tak długo, jak długo jest to mechanicznie możliwe – w momencie, w którym nie da się już produkować nowej kości, bo nie ma na nią miejsca – zostają "wyłączone". Złamanie jest zrośnięte, wykonany przez stomatologa otwór przeznaczony na implant jest uzupełniony i "nie ma żadnej dziury".

Oczywiście, że nie ma bowiem został do niej wprowadzony implant, sam ją sobie "nagwintował" i został zaszyty odsuniętą uprzednio błoną śluzową. Komórki kościotwórcze budowały nową kość, dopóki się dawało i zostały "wyłączone". Układ odpornościowy rozpoznaje, że na budowanie kości nie ma już miejsca, bo komórki pracujące ze wszystkich stron ubytku po prostu zeszły się ze sobą. One tymczasem trafiły na tytan, którego jak już wiemy, "nie widzą". Organizm uznaje więc proces gojenia za zakończony i nieduży kawałek tytanu w kształcie śrubki "wrośnięty" jest w kość na tyle skutecznie, by żądane obciążenia wytrzymać.

Cały ten proces trwa od 3 do 6 miesięcy i nazywa się osteointegracją. Dopiero po jej zakończeniu wolno poddawać implanty jakimkolwiek obciążeniom, dlatego leczenie trwa długo. W zamian, otrzymuje się dożywotnią podbudowę pod protetykę.

Niektóre współczesne systemy implantowe umożliwiają natychmiastowe obciążenie. Dotyczy to jednak tylko żuchwy, która zbudowana jest z bardziej gęstej kości niż szczęka górna. Istnieje również system wykorzystujący tzw. implanty tymczasowe, umieszczane pomiędzy implantami właściwymi. Można wówczas natychmiast umieścić w ustach tymczasową, akrylową protezę pozwalającą łatwiej znieść okres oczekiwania na zakończenie procesu osteointegracji. Jest to system nazwany "uzębieniem w jeden dzień" i eliminuje konieczność używania wyjmowanej protezy. To wszystko dotyczy jednakże głównie Pacjentów z rozległymi brakami i tych, którzy nie mają już ani jednego własnego zęba.

Kilku wizytowy system leczenia, skrupulatne badania wstępne oraz misterna technika chirurgiczna i protetyczna powodują, że owoc pracy do złudzenia przypomina naturalne zęby. Dziąsło i lśniąca ceramiczna powierzchnia korony całkowicie zakrywają metalowe części implantu. Odcień, przeźroczystość i błyszcząca glazura korony protetycznej są indywidualnie dopasowywane do pacjenta harmonizując z sąsiednimi zębami.