DENTYSTA W ANGLII (1)

Stało się. Od 1 maja Polska jest z nami. Czytacie o tym, mówicie o tym codziennie.

Odczuwacie to codziennie i odczuwać będziecie jeszcze mocniej przez najbliższe lata.

Wasze zainteresowanie Unią Europejską jest równie żywe jak Unii Polską.

Przyjeżdżałem do Polski odwiedzić rodzinę, obkupić się krakowska, ogórkami kiszonymi, chałwą i objeść żurkiem z kiełbasą na kilka lat. Cztery lata minęły od wesela (nie mojego); na poprawiny się nie załapałem. Trzeba było wracać 1800 km drogą i 1,5 godziny wodą.

Osiem lat temu wybrałem się do Łodzi na targi dentystyczne. Żyłem wówczas w odległości tylko 1000 km i godzinę łajbą od Łodzi. Było to moje pierwsze, i na wiele lat ostatnie, spotkanie z polską dentystyką. Mizerne widowisko, połączenie wystawy, targów i jarmarku, w ciemnej hali. Na domiar złego Piotrkowska była całkowicie rozkopana i nie mogłem znaleźć żurku z kiełbasą. Musiałem zadowolić się flakami.

W wirze pracy i codziennych obowiązków w domu, nie trudno pominąć ważne daty jak na przyklad 1 maja 2004. Opamiętały mnie jednak angielskie media i znajomi Anglicy. Znajomy za zakrętem, (konsultant rządowy) przebywa w Warszawie od kilku dni. Inny kolega, przedstawiciel wielkiej firmy IT, właśnie wrócił z Polski. Konsultant zarzuca mnie nazwiskami polskich ministrów, których zupełnie nie znam, IT-czlowiek opowiada o mentalności polskich partnerów handlowych, czego też nie mogę skomentować.

Gdzie jest wiec moja osoba? Wstydź się Polakowski.

Rzuciłem się więc na druty całą szerokością mojego szerokopasmowego połączenie internetowego. Zaaplikowałem kilka haseł na Google typu: stomatolog, dyplom, rynek, uznanie dyplomu….What a surprise! Po wymianie e-maili z wysokimi urzędnikami ministerstw otrzymałem wiadomość.

Mój dyplom będzie uznany w Polsce po złożeniu kilku formalnych papierów.

Osiem lat temu, śpiewka była inna. Kolega opuścił kraj mając 19 lat, zintegrował się szybko w nowym społeczeństwie i dorobił się PhD.

Pozostawił w Polsce po rodzicach znajomości z profesorami, docentami, rektorami. Zwrócił się do nich wtedy z tym ze pytaniem.

„ Niestety Mike, musisz zdać wszystkie egzaminy ze studiów stomatologicznych w Polsce, zrobić egzaminy praktyczne na pacjentach i przejść 1 rok praktyki pod kierunkiem zaufanego nam dentysty oraz 1 rok ‘bez nadzoru’. Mając obawy, co do wierzytelności informacji Mike’a, postanowiłem sprawdzić to własnymi drogami. Niestety, musiałem przyznać mu racje.

Dwa lata temu szukałem dentysty do mojej wciąż rosnącej praktyki. Otrzymałem wiele zgłoszeń z całego świata. Sprawdziłem u władz angielskich możliwości uznania dyplomów dla dentystów spoza Unii. Procedura okazała się być prawie identyczna z polską!

Dzisiaj po 1 maja nasze dyplomy maja jednakową wartość. Staliśmy się partnerami. A targi w Łodzi dorównują dużym imprezom dentystycznym na świecie.

Google doprowadziło mnie również na stronę internetowa Dentonel.pl, znakomite źródło informacji dla dentystów i pacjentów. Skomentowałem kilka informacji na tej stronie i Wydawnictwo BESTOM zaproponowało mi współpracę. Mówią: „Napisz o dentystyce w Anglii, a my opowiemy ci o polskiej”.

Od matury z polskiego trzydzieści parę lat temu (otrzymałem “czwórkę”), nie miałem okazji testować swoich umiejętności literackich po polsku.

Zapewne pozostały one na poziomie licealnym z przełomu lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych. Testów w innych językach w ciągu tych lat było wiele.

A więc Unia Europejska. Unia to hasło do ”mieszania się”, ale nie do ”wmieszywania się” (czytaj: wtrącania się) w sprawy wewnętrzne innych. Zwróć uwagę ilu dentystów zagranicznych usadowiło się wzdłuż wybrzeża hiszpańskiego, ilu Skandynawów i Holendrów prowadzi praktyki w Niemczech, około 15% dentystów w Anglii ma obce dyplomy. Unia to również zaproszenie do inwestowania w siebie, w zawód, w dom, rodzinę, w biznes…

Wielka Brytania, jako jedyny członek Unii, nie wzniosła żadnych dodatkowych barier dla migracji siły roboczej z nowych członków Unii. Protestów w państwie było oczywiście wiele.

Myślę, ze rząd brytyjski postąpił bardzo cwanie. Myślę, ze jego teoria jest: „wyłapanie” tańszej siły roboczej i ”wyłapanie” zdolnych specjalistów z państw wschodnich zanim inne kraje otworzą swoje rynki pracy.

ORGANIZACJA, ORGANIZACJE, BRAK ORGANIZACJI….

Największą organizacją w Anglii (myślę o Wielkiej Brytanii) jest NHS, The National Health Service (Kasa Chorych lub aktualnie NFZ ). Nazwa i określenie NHS jest bezsprzecznie najbardziej używanym słowem w Anglii, obok takich słów jak: thanks, o’right, fuck, good, bad, shit, rubbish … Jeśli będziesz je używać razem to wyczerpiesz w 100% określenia na NHS.

W żadnym państwie kasa chorych nie jest popularną instytucją. Dotyczy to również NHS. Codzienne skandale typu pomyłek w diagnozach i leczeniu, przypadków śmierci w korytarzach szpitalnych czekając na przyjęcie przez lekarza, sprawy odszkodowań, epidemii zakaźnych w szpitalach, kiepskiej higieny itd. słyszy się i czyta w mediach na okrągło.

Ta ogromna “maszyna” zatrudnia prawie 1,3 miliona ludzi, z czego 103 tys. lekarzy i 387 tys. pielęgniarek. NHS zatrudnia też dentystów, głównie w szpitalach i w “community dental services”.

Spośród zatrudnionych w szpitalach dominują chirurdzy szczękowi, a dentyści w przychodniach zajmują się głównie trudnymi pacjentami tj. upośledzonymi psychicznie i fizycznie oraz trudnymi dziećmi, dla których prywatna klinika nie może poświęcić wystarczająco dużo czasu.

NHS zaczęło budować tzw. Access Centre (większe przychodnie) przeznaczone głównie do doraźnego leczenia słabych grup socjalnych. Jest ich już kilkanaście, a planowane jest dalszych 40. Każdy dentysta w Anglii zna również organizacje typu GDC, DPB, BDA, BDJ, DENPLAN.

GDC – General Dental Council, (Główna Izba Lekarska dla dentystów) to instytucja, która prowadzi rejestrację dentystów, higienistek, terapeutów

(½ higienista ½ dentysta) i zaczyna rejestrację asystentek (dental nurses). Bez zarejestrowania w GDC nie wolno wykonywać zawodu dentysty w Anglii. Rejestracja jest ważna rok. Oprócz weryfikacji kwalifikacji przy pierwszej rejestracji, GDC administruje również “uaktualnianiem” kwalifikacji.

Dentyści w Anglii są, mianowicie, zobowiązani do odbycia 15 godzin kursów zawodowych rocznie i 35 godzin własnych studiów. GDC to również “sąd” w wypadku wykroczeń kodeksu zawodowego.

DPB – Dental Practice Board, administruje pieniędzmi NHS na leczenie dentystyczne. 1 miliard 600 milionów funtów rocznie wypłaca on dentystom. Ponad 90% dentystów w Anglii jest związanych kontraktami z NHS. DPB wydaje dwa razy w roku zweryfikowane cenniki usług dentystycznych (Statement of Remunaration) zawierający również ogromna ilość reguł,

co do zastosowania tychże cen.

Ta 100 stronicowa broszura jest biblią dla dentysty pracującego dla NHS.

BDA – British Dental Association, to zrzeszenie dentystów angielskich. Jest to główna organizacja dentystów w Anglii. Udziela ona wiele wskazówek i pomocy dla dentystów. Reprezentuje oczywiście interesy dentystów wobec władz. BDA wydaje dwutygodnik BDJ – British Dental Journal, cieszącą się szacunkiem publikację dentystyczną, źródłem informacji zarówno naukowych, jak i praktycznych.

Denplan – to największa z firm, która poprzez zrzeszonych dentystów oferuje pacjentom leczenie na zasadzie abonamentów miesięcznych.

Jest wiele dodatkowych organizacji, nazw i skrótów. Część z nich pojawi się w moich następnych listach. Będą w nich również informacje praktyczne o dentystach w Anglii nie wyłączając liczb w funtach.

Czekając na następny list, możecie kontaktować się bezpośrednio ze mną pisząc na adres: dente@btopenworld.com

Andrzej Polakowski

Wielka Brytania