Apeksyfikacja miazgi w niedojrzałych zębach stałych – opis przypadku
Apeksyfikacja miazgi w niedojrzałych zębach stałych – opis przypadku
Leczenie zębów stałych z niezakończonym rozwojem wierzchołków korzeni i z martwą miazgą w dalszym ciągu stanowi duże wyzwanie kliniczne. Apeksyfikacja, która jest metodą powszechnie stosowaną w leczeniu tych przypadków, skutkuje zamykaniem się otworu wierzchołkowego tkanką zmineralizowaną najczęściej w takim samym stadium rozwoju korzenia, w jakim był na początku leczenia.
Dane epidemiologiczne dotyczące częstości występowania urazowych uszkodzeń zębów stałych są rozbieżne. Na podstawie piśmiennictwa można wnioskować, że ich frekwencja waha się od 2,6% do 35%, a najczęściej urazom ulegają zęby stałe z niezakończonym rozwojem wierzchołka korzenia między 7. a 15. rokiem życia. W przypadku 50% zębów stałych po urazie dochodzi do martwicy miazgi. Leczenie endodontyczne zębów stałych z niezakończonym rozwojem wierzchołków korzeni stwarza duże trudności – ze względu na uwarunkowania anatomiczne (cienkie ściany korzenia, szerokie otwory wierzchołkowe).
Apeksyfikacja
Konwencjonalną metodą leczenia zębów stałych z martwą miazgą i z niezakończonym rozwojem korzeni jest apeksyfikacja przy użyciu wodorotlenku wapnia – Ca(OH)2 lub MTA (ang. mineral trioxide aggregate). Doniesienia wskazują na to, że użycie Ca(OH)2 pozwala na osiągnięcie sukcesu w 95% przypadków, jednak wymaga to wielu wizyt, czas formowania zmineralizowanej bariery wynosi od 3 do 24 miesięcy, a sam materiał zmienia właściwości mechaniczne zębiny (podłożem zmian są procesy destrukcyjne włókien kolagenowych). Ponadto korzenie zębów poddanych apeksyfikacji przy użyciu wodorotlenku wapnia pozostają cienkie i są bardziej podatne na złamanie. Procedura kliniczna trwa długo, co jest szczególnie traumatyzujące w przypadku młodych pacjentów. Ponadto badania naukowe wykazują, iż w trakcie leczenia endodontycznego ze środowiska jamy ustnej do światła kanałów korzeniowych dostaje się wiele gatunków mikrobiota wchodzących w skład biofilmów bakteryjnych (potencjalnie przetrwała infekcja). Dlatego według współczesnych źródeł i zgodnie z zasadą stomatologii opartej na faktach należy ograniczać liczbę wizyt do niezbędnego minimum.
Preparatem obecnie polecanym w procedurze apeksyfikacji jest cement MTA, który pozwala na utworzenie bariery wierzchołkowej w postępowaniu jednoetapowym. Procedura taka skraca czas leczenia i daje lepsze wyniki niż zastosowanie Ca(OH)2, pozwalając na uzyskanie sukcesu terapeutycznego w 94% przypadków. Trzeba jednak pamiętać, że apeksyfikacja przy użyciu MTA sprawia, iż również pozostają cienkie i mogą być bardziej podatne na złamanie.
Cały artykuł „Potencjalna możliwość apeksyfikacji i regeneracji miazgi w niedojrzałych zębach stałych – prezentacja dwóch przypadków klinicznych” autorstwa lek. dent. Bartłomieja Górskiego, dr n. med. Katarzyny Brus-Sawczuk oraz dr n. med. Michała Sobczaka dostępny jest w nr. 1(59)/2016 czasopisma e-Dentico.
Fot. Archiwum
POWIĄZANE ARTYKUŁY
Kiedy korzystający na co dzień ze skanerów wewnątrzustnych lekarz stomatolog wraca do tradycyjnych wycisków? Odpowiada dr n. med. Piotr Okoński, ceniony wykładowca krajowych i międzynarodowych kongresów.Fot. Archiwum...
Przetrwałe zęby trzonowe mleczne, na skutek braku zawiązka zęba przedtrzonowego stałego, stanowią trudne wyzwanie dla każdego dentysty. Stomatolog podejmując decyzję, co dalej z tym zębem zrobić, musi wziąć pod uwagę wiele różnych czynników, w tym m....
Komórki macierzyste z miazgi zęba to przyszłość stomatologii regeneracyjnej. Mogą być również wykorzystywane w onkologii, kardiologii, neurologii, a także ortopedii. Największa ich ilość znajduje się w mleczakach, można je jednak pozyskać także z zęb...
dr n. med. Agnieszka Pacyk Zakład Stomatologii Ogólnej Uniwersytetu Medycznego w Łodzi Leczenie próchnicy, czyli choroby o podłożu infekcyjnym, kuriozalnie polega na chirurgicznym wycięciu zniszczonych procesem próchnicowym tkanek twardych zęba. C...
Gruczolak wielopostaciowy, inaczej guz mieszany ślinianki przyusznej, to dość rzadko występująca zmiana nowotworowa głowy i szyi, stanowiąca około 3% przypadków raka tej okolicy, a zarazem najczęstszy rak ślinianki (niemal co drugi przypadek). Gruc...
Aspiracja zęba do dróg oddechowych pozostaje rzadkim przypadkiem w praktyce stomatologicznej, niemniej może do niego dojść, szczególnie gdy pacjentem jest dziecko lub osoba z niepełnosprawnością intelektualną. Doniesienia o aspiracji ciał obcych u p...
Zapalenie miazgi zęba to schorzenie będące częstą przyczyną wizyt w gabinecie stomatologicznym. Jednym z czynników decydujących o powodzeniu leczenia jest prawidłowa diagnostyka i klasyfikacja choroby. Dlatego jeśli pacjent zgłasza się do gabinetu z ...
Nowotwory tarczycy występują rzadko – stanowią około 1% wszystkich raków złośliwych. Przy wczesnej diagnozie i prawidłowym leczeniu przeżywalność po 10 latach od rozpoczęcia terapii wynosi około 90%. Rak tarczycy najczęściej diagnozowany jest w czwar...
Do Rzecznika Praw Pacjenta wpływa w ostatnim czasie wiele sygnałów od pacjentów, którzy nie mogą odbyć osobistej wizyty w przychodni ze względu na zagrożenie epidemiczne. Często jedyną proponowaną przez placówki formą konsultacji pozostaje tzw. telep...
Ząb – ta naturalna bariera oddzielająca nas od zewnętrznego świata, gotowa zmiażdżyć każdego intruza chcącego zakłócić nasz wewnętrzny dobrostan, jest od zawsze obecny w kulturze masowej. Nie inaczej jest w muzyce pop, choć mniej tam o samych zębach,...
Leczenie biologicznie, czyli jak skutecznie leczyć odwracalne i nieodwracalne zapalenie miazgi? Na to pytanie odpowiada w swoim wykładzie specjalista endodoncji, dr n. med. Michał Ganowicz. Przy czym, wykład bynajmniej poświęcony endodoncji nie jes...
Dodaj komentarz (0 komentarzy)
Każdy komentarz zostanie poddany moderacji