Stomatologia bez strachu i bólu

Aby zminimalizować stres związany z wizytą w gabinecie stomatologicznym i ograniczyć dolegliwości bólowe towarzyszące różnym zabiegom dentystycznym, współczesna stomatologia wykorzystuje różnorodne metody – od laseroterapii po znieczulenie komputerowe i sedację wziewną. Także nowa generacja środków znieczulających umożliwia bezbolesne leczenie nawet najbardziej skomplikowanych przypadków i wydatnie zwiększa komfort lekarza i pacjenta.

Leczenie stomatologiczne w znieczuleniu ogólnym

Wskazaniem do wykonania znieczulenia ogólnego są zabiegi stomatologiczne, których przeprowadzenie wymaga sporo czasu i które mimo podania środka znieczulającego mogą spowodować dotkliwy ból u pacjenta. Leczenie stomatologiczne w narkozie bywa również korzystnym rozwiązaniem w przypadku pacjentów z dentofobią oraz małych dzieci (zwłaszcza wówczas, gdy stan ich uzębienia negatywnie wpływa na funkcjonowanie całego organizmu, a one same nie potrafią jeszcze współpracować z dentystą).

Podczas znieczulenia ogólnego dochodzi do wyłączenia świadomości pacjenta, dzięki czemu nie odczuwa on bólu i lęku. Niemniej pełna narkoza stwarza również ryzyko powikłań, dlatego nie może być przeprowadzana u osób z dużymi obciążeniami układowymi. Do bezwzględnych przeciwwskazań do leczenia w znieczuleniu ogólnym należą choroby serca, ciężka niewydolność nerek oraz wątroby, schorzenia układu krwionosnego (np. nasilona anemia), padaczka i niektóre choroby układu oddechowego.

Leczenie zęba w sedacji wziewnej

Ta metoda znieczulenia bardzo dobrze sprawdza się w przypadku maluchów, które reagują lękowo na widok strzykawki (warunek – dziecko musi mieć ukończone przynajmniej trzy latka). Także pacjenci z dentofobią chętnie korzystają z dobrodziejstw sedacji, ponieważ znacznie redukuje ona poziom lęku.

Sedacja polega na podaniu pacjentowi mieszaniny podtlenku azotu i tlenu przy pomocy niewielkiej maseczki twarzowej. Zabieg ten jest przeprowadzany tuż przed rozpoczęciem leczenia stomatologicznego, zaś jego efekt jest natychmiastowy. Pacjent ma wrażenie wznoszenia się w powietrzu lub pływania w wodzie, czuje się przyjemnie rozluźniony i oszołomiony, nie odczuwa strachu ani bólu i – co w gabinecie stomatologicznym jest prawdziwą rzadkością – czasami nawet popada w euforię. Co istotne, przy ogólnym rozluźnieniu i zniesionym odczuciu bólu zachowuje podstawowe odruchy i nie traci kontaktu z otoczeniem.

Gaz rozweselający wykazuje także działanie znieczulające, dzięki czemu stomatolog może oczyścić niewielkie ubytki lub usunąć z zębów pacjenta kamień nazębny.

Leczenie zębów w sedacji głębokiej

Sedacją nazywamy stan głębokiego uspokojenia, który następuje po podaniu wyspecjalizowanych środków farmakologicznych. Leki – obniżając aktywność ośrodkowego układu nerwowego – zmniejszają napięcie organizmu i uśmierzają niepokój. Po podaniu dożylnego środka uspakajającego pacjent zapada w płytki sen, zachowując przy tym oddechowe odruchy obronne, takie jak połykanie, kaszel i kichanie.

Warto jednak w tym miejscu dodać, iż zabiegi w sedacji głębokiej są w gabinecie stomatologicznym wykonywane dość rzadko ze względu na duży koszt takiego leczenia oraz konieczność zaangażowania wykwalifikowanego lekarza anestezjologa. Anestezjolog przed zabiegiem ocenia stan zdrowia pacjenta, zleca przeprowadzenie odpowiednich badań i podczas zabiegu aplikuje środek znieczulający.

Leczenie zębów w znieczuleniu miejscowym

Jednak najpowszechniej stosowanymi przez stomatologów znieczuleniami są znieczulenia miejscowe, które powodują wyeliminowanie odczuwanie bólu w obwodowym układzie nerwowym. Standardowo środki do znieczulenia miejscowego stosuje się łącznie ze środkami obkurczającymi naczynia krwionośne (takimi jak adrenalina czy L-noradrenalina). Dzięki temu znieczulenie działa dłużej, jest mniej toksyczne oraz zmniejsza krwawienie podczas zabiegu. Do najczęściej stosowanych środków znieczulających w stomatologii należą: lignokaina, artykaina, mepiwakaina, lidokaina i inne. Anestetyki te działają dość krótko – od 30 minut aż do 1,5 godziny – w zależności od rodzaju, dawki i stężenia substancji znieczulającej.

B.Sz.