O związku zapalenia przyzębia z cukrzycą – debata PTP i PTD

Zapalenie dziąseł lub przyzębia negatywnie wpływa na kontrolę metabolizmu w cukrzycy, nieleczone stany zapalne tkanek przyzębia zwiększają ryzyko powikłań cukrzycy, a leczenie chorób przyzębia ma pozytywny wpływ na kontrolę metabolizmu w cukrzycy – to kluczowe wnioski ze wspólnej debaty Polskiego Towarzystwa Periodontologicznego i Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego.

Specjaliści przygotowali szereg wytycznych. Wśród tych dedykowanych lekarzom dentystom czytamy:

• w przypadku III i IV stadium peridontitis należy wykonać badanie poziomu hemoglobiny glikowanej
• poinformować pacjenta chorego na cukrzycę, że stan zapalny tkanek przyzębia negatywnie wpływa na przebieg cukrzycy
• przed przystąpieniem do zabiegu zapoznać się z ostatnimi wynikami poziomu hemoglobiny glikowanej oraz zebrać wywiad dotyczący choroby – od jak dawna choruje, czy występują u niego komplikacje, jakie leki przyjmuje.

Wytyczne dla lekarzy POZ i lekarzy diabetologów

Każdy wywiad lekarski u chorego na cukrzycę powinien obejmować pytanie o dolegliwości ze strony jamy ustnej i o to, czy chory jest pod opieką stomatologiczną. Badanie jamy ustnej powinno być integralną częścią badania fizykalnego chorego na cukrzycę. Konieczne jest poinformowanie chorego o konieczności regularnej opieki stomatologicznej (wizyta minimum 2-ie do roku) jako integralnej części leczenia cukrzycy.

– Cukrzyca to problem zdrowotny doprowadzający do przewlekłych powikłań oraz przedwczesnego zgonu – mówi prof. dr hab. n. med. Renata Górska, prezydent Polskiego Towarzystwa Periodontologicznego. – Najczęstszym powikłaniem cukrzycy i główną przyczyną zwiększonej śmiertelności są choroby układu sercowo-naczyniowego, przede wszystkim choroba niedokrwienna serca i zawał mięśnia sercowego jako skutek zmian miażdżycowych w naczyniach wieńcowych. Szacuje się, że z powodu choroby wieńcowej umiera ponad 50% chorych na cukrzycę. Zmiany neurowaskularne, nazywane także mikroangiopatią, swoiste dla cukrzycy, klinicznie manifestują się jako retinopatia, cukrzycowa choroba nerek, neuropatia układu nerwowego obwodowego, autonomicznego i centralnego, cukrzycowa choroba skóry. W ostatnich latach zwraca się coraz większą uwagę na zmiany cukrzycowe w jamie ustnej. Chorobowość z powodu cukrzycy stale rośnie. Dotyczy to głównie cukrzycy typu 2 i wiąże się z narastającą częstością otyłości, zmniejszeniem aktywności fizycznej oraz procesem starzenia się społeczeństwa. Na początku obecnego stulecia liczba chorych na cukrzycę na świecie wynosiła 171 mln, co stanowiło 2,8% populacji, natomiast prognozy na rok 2045 przewidują wzrost liczby chorych do około 650 mln.