Dentonet
E-mail

Jednoczasowa plastyczna odbudowa tkanek miękkich podczas zabiegów usuwania guzów dziąsła

Publikacja:
Jednoczasowa plastyczna odbudowa tkanek miękkich podczas zabiegów usuwania guzów dziąsła

Jednoczasowa plastyczna odbudowa tkanek miękkich podczas zabiegów usuwania guzów dziąsła

Z morfologicznego punktu widzenia każdy nadziąślak jest zmianą reaktywną – odczynową, nienowotworową proliferacją podścieliska błony śluzowej dziąsła. Eliminacja lokalnych czynników drażniących często powoduje wycofanie się rozrostu. Etiopatogeneza nadziąślaków nie jest jeszcze wyjaśniona, a klasyfikacja nieujednolicona Powstawaniu i rozwojowi tych zmian sprzyjają lokalne czynniki drażniące: nawisające wypełnienia, przekonturowane uzupełnienia protetyczne, biofilm bakteryjny, kamień nazębny, przydziąsłowe ubytki próchnicowe oraz nieprawidłowe kontakty międzyzębowe, a także urazy. W piśmiennictwie zwraca się również uwagę na czynniki ogólne – zaburzenia hormonalne, immunologiczne, jak również zakażenia bakteryjne. Nadziąślaki nie są jednolitą grupą guzów i nie jest możliwe jednoznaczne opisanie ich cech morfologicznych. Są zmianami rozrostowo-zapalnymi z typową lokalizacją w przedsionku jamy ustnej. Przerosty te zazwyczaj zlokalizowane są na brodawkach dziąsłowych okolicy zębów siecznych lub przedtrzonowych. Cechuje je rozrost egzofityczny, zazwyczaj o gładkiej lub pobruzdowanej powierzchni, ale mogą występować także owrzodzenia. Zmiany mają szeroką podstawę lub są uszypułowane. Według Mierzwy i wsp. 1,5–2-krotnie częściej obserwuje się je u kobiet. Rozwijają się z tkanek przyzębia w odcinkach uzębionych, rzadko zdarza się stwierdzić ich obecność w odcinkach bezzębnych, a jeszcze rzadziej w okolicy implantów sródkostnych i suprakonstrukcji protetycznych.
 
Najczęściej spotykana klasyfikacja w polskich publikacjach ma charakter kliniczno-morfologiczny i dzieli zmiany na włókniste, zapalne oraz olbrzymiokomórkowe [1, 4]. Z kolei Cecchi i wsp. przedstawiają następujący podział: nadziąślak włóknisty, nadziąślak ropotwórczy,
nadziąślaki naczyniowe, do których należą: nadziąślak ciążowy i obwodowy ziarniniak olbrzymiokomórkowy. 
Nadziąślak włóknisty wywodzi się z brodawki dziąsłowej, ma charakter twardego różowego guzka, jest zazwyczaj uszypułowany; uważa się, że powstaje wskutek przewlekłego drażnienia. W obrazie mikroskopowym dominuje przerośnięta tkanka łączna włóknista, pokryta nabłonkiem wielowarstwowym płaskim. Rośnie bardzo wolno i bezboleśnie, nie przekracza 1 cm średnicy. Może występować w każdym wieku, najczęściej jednak w 4.–6. dekadzie życia. Przez patologów czasem opisywany jest jako włókniak o lokalizacji dziąsłowej. Po leczeniu nawroty zazwyczaj nie występują. 
 
Nadziąślak zapalny (ropotwórczy) wywodzi się zwykle z brodawki dziąsłowej, z której wyrasta na szerokiej podstawie, co jest jego cechą charakterystyczną. Powierzchnia zmiany jest gładka, wykazuje skłonność do krwawienia, a jej zabarwienie jest fioletowo-czerwone. Zmiana często bywa owrzodziała [6]. Występuje pojedynczo, chociaż stwierdza się także jego mnogie przypadki. Wyglądem może przypominać włókniaka lub brodawczaka. Jego wielkość jest różna, średnica 1–3 cm może zostać osiągnięta w okresie 2–3 tygodni.
 
Dla zapisania w urządzeniu wyników uzyskanych z pomiarów grubości tkanek miękkich w nowych punktach stworzony został nowy autorski program. Dotychczas zapis cyfrowy wartości GT w punktach GT1 i GT2 w diagramie odpowiadającym kwadrantom uzębienia i numerom zębów znajdował się w zakładce MAPA. W nowym oprogramowaniu zakładka otrzymała nazwę MAPA1. Natomiast w nowej zakładce MAPA2 uzyskuje się obraz diagramu, na którym wybierany jest także kwadrant uzębienia i numer zęba. W wyniku dotknięcia odpowiedniego okienka diagramu, automatycznie zapisana zostaje wartość poszczególnych pomiarów – FGT, SGT, CGT, MGT. Po powrocie do trybu A-scan, wykonywany jest pomiar w kolejnym punkcie. Czynności powtarza się aż do zapisania wszystkich potrzebnych danych (ryc. 10). Następnie, po wybraniu numeru zęba, na ekranie pokazuje się obraz przekroju badanej jednostki zębowo-dziąsłowej z zaznaczonymi po prawej stronie wartościami grubości tkanek miękkich.
 
Pełna treść artykułu w numerze 1(59)/2016 dwumiesięcznika "e-Dentico".
 

POWIĄZANE ARTYKUŁY

operacja - Dentonet.pl
Ropień zęba źródłem zapalenia tkanek miękkich oczodołu Lekarz

Stany zapalne jamy ustnej są niejednokrotnie przyczyną problemów zdrowotnych w obrębie innych organów. W pracy opublikowanej w jednym z ostatnich numerów czasopisma „Cureus – Journal of Medical Science” opisany został przypadek 2-letniej dziewczynki,...

dziasla1
Zdrowe dziąsła, zdrowy organizm - o czym musi wiedzieć asysta? Asysta

Cały czas przybywa badań, które potwierdzają związki między chorobami dziąseł a zdrowiem ogólnym organizmu. Wiadomo już, że wyleczenie chorób przyzębia wyhamowuje cukrzycę i zmniejsza nadciśnienie. Dzięki temu obniża ryzyko zgonu z powodu zawału. Je...

ROZWIŃ WIĘCEJ
NHS
Irlandia Północna: większość zabiegów NHS nieopłacalna Lekarz

Jak przekonuje północnoirlandzki oddział Brytyjskiego Towarzystwa Stomatologicznego (British Dental Association Northern Ireland; BDA NI), lekarze dentyści praktykujący w najmniejszym kraju Zjednoczonego Królestwa ponoszą straty, wykonując większość ...

koronawirus2
Premier: konieczny powrót do miękkich zaleceń Lekarz

Premier Mateusz Morawiecki w odpowiedzi na pytanie o wzrost liczby zakażeń koronawirusem stwierdził, że konieczny jest powrót do miękkich zaleceń, czyli zasady "dystans, dezynfekcja, maseczka". W czwartek podczas wizyty w Łagiewnikach premier Mateus...

Wojciech Ryncarz 2
KDO 3: Reakcje tkanek na implantoprotetykę [VIDEO] Lekarz

– W wykładzie chciałem się podzielić swoimi doświadczeniami jeśli chodzi o reakcje tkanek na obecność implantów i implantoprotetyki. Opowiem, jak działa implant na organizm i z czym wiąże się posiadanie implantu w jamie ustnej, jakie niesie to ze sob...

BMI
Wysokie BMI bez wpływu na wyniki zabiegów ortognatycznych Lekarz

Wyższy wskaźnik masy ciała (BMI) nie ma wpływu na rezultat zabiegów z zakresu chirurgii szczękowej ani na prawdopodobieństwo wystąpienia powikłań pooperacyjnych. Wyniki badania podejmującego tę tematykę zostały opublikowane na początku kwietnia w cza...

augmentacja dziasla
Augmentacja dziąsła Pacjent

Augmentacja dziąsła to zabieg odbudowy dziąsła wykonywany poprzez przeszczep tkanki własnej pacjenta pobranej najczęściej z podniebienia. Wykonuje się go m.in. u osób z zaawansowanymi recesjami dziąsłowymi, a także jako element przygotowania do lecze...

jak dbac o dziasla
Naukowcy sprawdzili, jak prawidłowo dbać o dziąsła Asysta

W "Journal of the International Academy of Periodontology" ukazał się artykuł podsumowujący pracę naukowców z Uniwersytetu w Buffalo, którzy sprawdzali, jakie metody higieny są najskuteczniejsze w profilaktyce chorób dziąseł. Naukowcy z Uniwersytetu...

stomatologia zachowawcza
FDI: wytyczne ws. zabiegów stomatologii zachowawczej Lekarz

Na stronie Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego ukazało się przygotowane przez FDI oświadczenie dotyczące próchnicy i zabiegów z zakresu stomatologii zachowawczej. Znaleźć tam można m.in. wytyczne kliniczne dotyczące usuwania tkanki próchnicowej w...

Maciej Zarow 2
Odbudowa zębów startych – jaką metodę wybrać? Lekarz

– W przypadku odbudowy zębów startych jeśli starcie nie sięga powierzchni stycznych, można cały czas pracować metodami bezpośrednimi. Problem jest wtedy, gdy ząb jest starty do połowy jego wielkości. W takich przypadkach metoda bezpośrednia nie będzi...