Doczekamy się plomby doskonałej?

Najczęściej stosowanymi obecnie wypełnieniami są uzupełnienia światłoutwardzalne. Są to w pełni plastyczne i miękkie substancje, które lekarz nakłada na opracowywaną przez siebie powierzchnię zęba, a następnie formuje przy pomocy narzędzi do pożądanego kształtu. Po wymodelowaniu, materiał naświetlany jest lampą UV, przez co staje się twardy i usztywniony.
 

Proces wydaje się być prosty, jednak nawet najlepsze wypełnienia w minimalnym stopniu kurczą się podczas procesu utwardzania.

Kurczenie się materiału może doprowadzić do ponownego odsłonięcia wnętrza zęba, a w konsekwencji ekspozycji na drobnoustroje znajdujące się w jamie ustanej.
 

Nad poszukiwaniem substancji wolnej od jakichkolwiek wad pracują obecnie naukowcy z niemieckiego Fraunhofer Institute.
 

W podnoszeniu jakości i wytrzymałości produkowanych materiałów pomóc ma specjalny model pozwalający na symulację procesu twardnienia uzupełnień. Takie urządzenia znajdują się właśnie w Instytucie Mechaniki i Materiałów należącym do niemieckiego Instytutu Fraunhofera.
 

Projekt ma na celu wytworzenie serię materiałów o pożądanych właściwościach przeznaczonych do różnego typu ubytków.
 

Naukowcy próbują dojść do wyznaczonego celu etapami. Wprowadzają do komputera dane zebrane na podstawie analizy próbek poszczególnych tworzyw. Maszyna dokonuje podziału wirtualnego ubytku na tysiące elementów i dokonuje obliczeń w jaki sposób materiał wypełniający będzie twardniał pod wpływem promieniowania UV.
 

W ten sposób określa się także skalę szkodliwych naprężeń powstających wewnątrz wypełnienia oraz jego kurczliwość.
 

Specjaliści z Niemiec wierzą, że prowadzone badania przyczynią się do powstania jeszcze lepszych metod leczenia zębów, a używane do tego materiały będą bliskie ideału.

na podstawie: EurekAlert

Na fotografii maszyna do testowanie materiałów wchodzących w skład wypełnień.