Popularny lek na nadciśnienie odpowiada za przerost dziąseł

Przyjmowanie powszechnie stosowanego leku na nadciśnienie tętnicze krwi doprowadziło do przerostu dziąseł u pacjenta ze złym stanem zdrowia jamy ustnej. Artykuł poruszający tę tematykę został opublikowany na łamach czasopisma „Journal for Nurse Practitioners”.

W przypadku pacjentów leczonych na nadciśnienie lekarze stomatolodzy mogą pomóc w zapobieganiu powikłaniom, informując pacjentów o możliwych skutkach ubocznych leczenia z zastosowaniem blokerów kanału wapniowego (CCB) oraz podkreślając znaczenie dobrej higieny jamy ustnej i ścisłej kontroli stanu dziąseł.

Powszechnie używany lek – poważny efekt uboczny

– Gdy rozpoczyna się leczenie z użyciem CCB, pacjenci powinni być informowani o rzadkim, ale poważnym działaniu niepożądanym i powinni natychmiast zgłaszać wszelkie zmiany dotyczące stanu zębów oraz dziąseł – napisali autorzy artykułu pt. „Amlodipine-Induced Gingival Overgrowth: A Health Justice Issue”, związani z CommuniCare Health Centers w Davis (USA).

W Stanach Zjednoczonych i na całym świecie podwyższone ciśnienie krwi jest jedną z głównych przyczyn zgonów. W celu uregulowania ciśnienia wielu pacjentom przepisuje się blokery kanału wapniowego, takie jak amlodypina. Według autorów artykułu tylko w USA amlodypina jest przepisywana ponad 70 milionów razy rocznie.

Autorzy artykułu opisali rzadki przypadek niepożądanego przerostu dziąseł wywołanego przez stosowanie amlodypiny. Jak podali, ryzyko rozwoju przerostu dziąseł spowodowanego przez leki zwiększa kilka czynników, w tym zapalenie dziąseł z powodu złej higieny jamy ustnej, predyspozycje genetyczne oraz płeć męska.

Przerost dziąseł związany z przyjmowaniem amlodypiny jest najczęściej diagnozowany na podstawie chorób współistniejących, występujących objawów, wyników badań laboratoryjnych oraz badania fizykalnego. Niekontrolowany może powodować dolegliwości bólowe, prowadzić do utraty zębów, mieć skutki psychospołeczne oraz wiązać się z wysokimi kosztami leczenia.

Opis przypadku

W omawianym przypadku pacjentem był 52-letni mężczyzna z otyłością, nadciśnieniem tętniczym krwi, stanem przedcukrzycowym oraz przerostem lewej komory serca. Z powodu swoich dolegliwości pacjent przez ostatnie siedem lat przyjmował codziennie 10 mg amlodypiny, 40 mg lizynoprylu oraz 25 mg hydrochlorotiazydu.

Kilka lat po rozpoczęciu leczenia amlodypiną pacjent zauważył, że jego zęby zaczęły się ruszać, jednak stanu tego nie łączył z lekiem na nadciśnienie. Ze względu na niepełne ubezpieczenie zdrowotne oraz strach przed dentystą (w związku z bolesnym leczeniem ortodontycznym w młodości) mężczyzna od lat nie był u stomatologa. W ocenie autorów artykułu, u pacjenta nie występowały inne objawy, a jego parametry życiowe były prawidłowe.

Badanie fizykalne wykazało, że mężczyzna miał rozpulchnione, różowe, przerośnięte tkanki dziąseł. Na podstawie historii, przeprowadzonych badań oraz braku innych patologii u pacjenta zdiagnozowano przerost dziąseł wywołany amlodypiną i zasugerowano, aby przestał przyjmować ten lek, bez rezygnacji z przyjmowania innych leków. Zalecono także mierzenie ciśnienia krwi raz dziennie i prowadzenie dziennika odczytów. Kolejną wizytę wyznaczono po upływie 2 tygodni.

Niestety pacjent nie przyszedł na wizytę kontrolną, a niedługo potem stracił ubezpieczenie zdrowotne. Około roku później uzyskał ubezpieczenie u nowego pracodawcy i podjął leczenie w innej placówce opieki zdrowotnej. W tym czasie stan zdrowia jamy ustnej pacjenta pogorszył się – zęby mężczyzny były rozchwiane, co powodowało ból oraz trudności w jedzeniu. Jak napisali autorzy artykułu, w najbliższych miesiącach planuje się usunięcie zębów, których nie będzie można uratować.

Przerost dziąseł wskutek leczenia amlodypiną częstszy niż sądzono?

Autorzy pracy wykazali, że w ciągu ostatnich czterech lat w 17 artykułach opisano przypadki przerostu dziąseł wywołanego amlodypiną. Wynika z nich, że zależność ta dotyczy więcej niż w 1% przypadków – tzn. występuje częściej niż podawano we wcześniejszych badaniach. Dlatego wskazane jest przeprowadzenie badań kohortowych w celu lepszego zbadania tego efektu ubocznego leczenia CCB.

– Polekowy przerost dziąseł należy uznać za główną przyczynę u pacjentów z obrzękiem dziąseł, który rozpoczął się po wprowadzeniu leczenia amlodypiną i którzy nie mają objawów wskazujących na poważną patologię. Ponadto pacjenci tacy powinni być kierowani do chirurga jamy ustnej w celu przeprowadzenia odpowiedniego leczenia. Przerost dziąseł jest niedocenianym skutkiem ubocznym przyjmowania amlodypiny i występuje częściej u pacjentów ze złą higieną jamy ustnej – napisali Portnoy i wsp.

– Ciężkie zapalenia przyzębia stwierdzono u 15% Polaków w 1985 roku. Jak jest dziś? Praktycznie bez zmian – mówi prof. dr hab. Tomasz Konopka, wiceprezydent Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego. Wśród krajów europejskich, w których przeprowadzono badanie, Polska ma najwyższy odsetek pacjentów z tym schorzeniem. Cukrzyca, choroby sercowo-naczyniowe, powikłania okołoporodowe – te i inne problemy zdrowotne mogą mieć natomiast bezpośredni związek z chorobami przyzębia.

T.H.

źródła: https://www.drbicuspid.com/index.aspx?sec=sup&sub=hyg&pag=dis&ItemID=329652  

https://linkinghub.elsevier.com/retrieve/pii/S1555415521004682