Pacjent ze stwardnieniem rozsianym (SM) u dentysty

Z artykułu opublikowanego w „British Dental Journal” wynika, że pacjenci ze stwardnieniem rozsianym są bardziej narażeni na rozwój chorób przyzębia i próchnicy ze względu na trudności, jakie mogą mieć podczas pielęgnacji jamy ustnej oraz większe kłopoty z dostępem do leczenia.

Stwardnienie rozsiane (łac. sclerosis multiplex; SM) jest przewlekłą chorobą o podłożu immunologicznym, która atakuje ośrodkowy układ nerwowy, czego skutkiem jest nieprawidłowe przekazywanie impulsów nerwowych.

Wsparcie dla pacjentów z SM od diagnozy

Postuluje się, aby ze względu na degeneracyjny charakter tej choroby klinicyści opracowali plan profilaktyki zdrowia jamy ustnej, uwzględniający objawy, które mają pacjenci. Plan ten powinien być wdrożony, gdy tylko u pacjenta zostanie zdiagnozowane stwardnienie rozsiane.

– Przyjęcie odpowiedniego podejścia do pacjenta jest niezbędne, aby zapewnić bezpieczną i skuteczną opiekę stomatologiczną osobom zmagającym się z SM – podano w artykule pt. „Stwardnienie rozsiane i jego wpływ na opiekę stomatologiczną” (Multiple sclerosis and its impact on dental care).

Według badań sfinansowanych przez organizację non-profit National Multiple Sclerosis Society w 2017 roku w Stanach Zjednoczonych było około 1 miliona osób ze stwardnieniem rozsianym. Chorzy często doświadczają zaburzeń motorycznych, bólu twarzy, zmęczenia oraz neuralgii nerwu trójdzielnego, co może wpływać na zdolność utrzymania higieny jamy ustnej.

Ze względu na różnorodność objawów związanych z chorobą oraz różny stopień ich nasilenia opieka stomatologiczna nad pacjentami z SM musi opierać się na ich indywidualnych potrzebach. Ponadto wymagania dotyczące opieki u danego pacjenta mogą zmieniać się wraz z upływem czasu.

Jakie skutki uboczne występują u pacjentów z SM?

Autorzy pracy z zespołu kierowanego przez dr Jashme Patel z Wydziału Chirurgii Jamy Ustnej w King’s College Dental Hospital w Londynie napisali, że tworząc plany zdrowia jamy ustnej dla pacjentów ze stwardnieniem rozsianym, klinicyści powinni wziąć pod uwagę specyficzne objawy występujące u chorych. Na przykład pacjenci, którzy doświadczają obniżonej sprawności manualnej, powinni być zachęcani do używania szczoteczki elektrycznej ze zmodyfikowaną rączką.

Ponadto pacjentów, u których występuje kserostomia związana z przyjmowaniem określonych leków, należy zachęcać do częstego picia wody, używania gumy do żucia bez cukru lub przyjmowania substytutów śliny. Autorzy pracy zauważyli, że tym, którzy mają trudności z połykaniem, lekarze powinni zalecić niepieniącą się pastę do zębów bez zawartości laurylosiarczanu sodu, a także korzystanie z pomocy innych osób w szczotkowaniu zębów.

Chociaż pacjentów ze SM generalnie można bezpiecznie i skutecznie leczyć w gabinetach dentystycznych, niekiedy wskazane może być stosowanie udogodnień takich jak przeprowadzenie leczenia na wózku inwalidzkim lub zastosowanie sedacji czy znieczulenia ogólnego.

Ponadto dentyści powinni konsultować się z innymi pracownikami służby zdrowia, np. neurologami i pielęgniarkami specjalizującymi się w leczeniu SM, w celu wyjaśnienia jakie skutki uboczne mogą powodować przyjmowane przez takich pacjentów leki. Przykładowo niektóre leki biologiczne stosowane w stwardnieniu rozsianym mogą zwiększać ryzyko krwawienia i infekcji.

– Opracowując plan leczenia, który obejmuje wsparcie innych specjalistów, zapewnia się pacjentowi bezpieczną oraz odpowiednią opiekę – napisali autorzy z zespołu dr Patel.

Jak często oczekiwania estetyczne pacjentów nie pokrywają się z rozumieniem estetyki lekarza dentysty? Takie pytanie postawiliśmy dr Ewie Chomik, wykładowczyni wielu międzynarodowych kongresów.

T.H.

Źródło: https://www.nature.com/articles/s41415-021-3333-0