Hiperwitaminoza D a niepowodzenia wszczepienia implantu

Z badania amerykańskich naukowców opublikowanego w czasopiśmie naukowym „Journal of Dentistry” wynika, że u pacjentów z podwyższonym poziomem witaminy D może występować znacznie wyższe ryzyko niekorzystnych skutków wszczepienia implantów zębowych.

Autorzy pracy napisali, że w porównaniu ze średnim, prawidłowym poziomem witaminy D, podwyższony poziom „witaminy słońca” może zwiększać prawdopodobieństwo niepowodzenia przeprowadzonego zabiegu implantacji oraz zaniku kości.

– Hiperwitaminoza D może być wcześniej niezidentyfikowanym czynnikiem ryzyka powikłań związanych z zastosowaniem implantów dentystycznych – podali naukowcy z zespołu pod kierownictwem dr Laury Murcko z Implant Dentistry Centre w Bostonie.

Wpływ nadmiaru witaminy D nie był dotychczas badany

Powszechnie wiadomo, że choroby kości, takie jak osteoporoza, mają istotny wpływ na przeżycie implantów dentystycznych. Przeprowadzone badania potwierdziły, że niedobór witaminy D może być powiązany z nieprawidłową osseointegracją oraz zanikiem brzeżnym kości. Jednak żadne z dotychczasowych badań nie wykazało związku między niedoborem witaminy D a obniżoną przeżywalnością implantów stomatologicznych. Ponadto badania koncentrowały się głównie na niedoborze witaminy D, a nie na potencjalnej toksyczności nadmiaru witaminy jako możliwej przyczynie niepowodzenia implantacji.

Aby zbadać możliwy wpływ zbyt wysokiego poziomu witaminy D na leczenie implantologiczne, do retrospektywnego badania kliniczno-kontrolnego włączono 73 pacjentów. U 40 osób z tej grupy, użytkujących 201 implantów, zdiagnozowano periimplantitis. Natomiast pozostałych 33 pacjentów, posiadających 90 implantów, było zdrowych. U wszystkich uczestników oznaczono poziom witaminy D we krwi. Przeprowadzono też analizy, aby określić korelację między nieprawidłowym poziomem 25-hydroksywitaminy D we krwi, stanem chorobowym każdego pacjenta oraz wynikami implantacji.

Jak podali autorzy, pacjenci z poziomem witaminy D we krwi przekraczającym 70 ng/mL, co można uznać za hiperwitaminozę D, mieli 21-krotny (21,1) wzrost ryzyka niepowodzenia implantacji lub zaniku kości wokół implantu w porównaniu z pacjentami ze średnim poziomem witaminy (30-70 ng/mL).

Znacznie gorsze wyniki u pacjentów z hiperwitaminozą D

Przeprowadzona analiza wykazała, że po 19 latach od zabiegu współczynnik przeżycia implantów u pacjentów z hiperwitaminozą D wynosił niespełna 74% (95% przedział ufności [CI]: 56,5% do 84,5%). Z kolei u pacjentów z umiarkowanym poziomem witaminy D we krwi prawdopodobieństwo przetrwania implantów po tym samym czasie wynosiło 95% (95% CI: 88,3% do 97,9%).

W badaniu potwierdzono, że u pacjentów z podwyższonym poziomem witaminy D dochodziło do zaniku kości szybciej niż u osób z drugiej grupy. Ponadto wpływ hiperwitaminozy D był większy w przypadku implantów w szczęce, a mniej widoczny w przypadku implantów wprowadzonych w żuchwie.

Badanie miało jednak pewne ograniczenia, m.in. takie, że u części pacjentów nie można było ustalić przyczyny nieprawidłowo wysokiego poziomu witaminy D. Badacze ze stanu Massachusetts sugerują, by w przyszłości przeprowadzić więcej badań i lepiej zrozumieć możliwy związek między toksycznością nadmiaru witaminy D a niekorzystnymi wynikami leczenie implantologicznego.

– Hiperwitaminoza D wykazała istotny statystycznie związek z chorobami okołowszczepowymi – napisali autorzy badania pt. „Hypervitaminosis D is correlated with adverse dental implant outcomes: a retrospective case-control study”.

Niekontrolowana cukrzyca, zaburzenia gospodarki lipidowej, zaburzenia gospodarki wapniowej, choroby tarczycy – to tylko kilka przykładów schorzeń niestomatologicznych, które mogą zwiększać ryzyko rozwoju periimplantitis u pacjentów. – Powinniśmy mieć je na uwadze i monitorować je u pacjentów, którzy mają mieć wykonywane implantacje – mówi lek. stom. Wojciech Ryncarz, Master of Science w dziedzinie implantologii stomatologicznej na Uniwersytecie we Frankfurcie, absolwent Studium Podyplomowego Kois Center w Seattle, jeden z pionierów leczenia implantoprotetycznego w Polsce oraz członek-założyciel Polskiej Akademii Stomatologii Estetycznej (PASE).

T.H.

Źródła: https://www.drbicuspid.com/

https://www.sciencedirect.com/