Przedwojenni licealiści, zanim ich ktoś sobie nie przedstawił byli na pan – pani. Dziś, gdyby im to zaproponować turlali by się ze śmiechu. Zresztą młodzi ludzie w nawiązywaniu kontaktów nie czują już żadnych barier. I słusznie – świat idzie do przodu. Są jednak, przynajmniej na razie, pewne granice. Dobrym przykładem są tu relacje w pracy.  Młodzież między sobą komunikuje się swobodnie, ale wobec szefa zachowuje jednak respekt.  Są jednak miejsca, gdzie wszyscy są ze sobą  po imieniu. Dobre pytanie czy to zawsze służy  dobrym relacjom. Można powiedzieć, że to już problem szefa, ponieważ to on dyktuje warunki.

W pracy, gdzie nie ma rozbudowanych struktur i wszyscy są równoprawnymi członkami zespołu,  gdy jesteśmy na ty, to może przyspieszać działanie. Trudniej jest jednak wytknąć błędy osobie podwładnej.  Jak zwrócić uwagę koleżance, z którą sobie czasem plotkujemy, a tu trzeba naprawić błąd zawodowy. I to są momenty, kiedy chętnie wrócilibyśmy do bardziej formalnych relacji… Czasem zbyt familiarne kontakty utrudniają pracę.

Czasem warto nie przechodzić na ty. Co wcale nie oznacza, że to utrudni nasze kontakty. W wielu sytuacjach, z niektórymi fajnymi ludźmi, nawet jeśli nie jesteśmy po imieniu, kontakty są cieplejsze i wartościowsze niż z tymi, którzy są pozornie bliżej nas, ponieważ są z nami na ty. Obyczaje się z zmieniają, ludzie są niezmienni.

ab