Lekarze nie rozmawiają z pacjentami. Brakuje dedykowanych szkoleń

Problemy w komunikacji pacjenta z lekarzem są przyczyną większości skarg pacjentów. Sami lekarze przyznają, że tego typu umiejętności są co najmniej równie ważne jak umiejętności medyczne. Jednak zaledwie co czwarty polski lekarz miał kiedykolwiek możliwość skorzystania ze szkoleń w tym zakresie.

Takie szkolenia prowadzi m.in. samorząd lekarski. Główny nacisk nałożony jest na porozumiewanie się z pacjentami w trudnych, konfliktowych sytuacjach. Blisko połowa lekarzy (wg badań samorządu lekarskiego) przyznaje, że ich umiejętności w zakresie porozumiewania z pacjentem są niskie. To dziwić może o tyle, że komunikacja na płaszczyźnie lekarz – pacjent jest nieodłącznym elementem skutecznego leczenia i finalnie zadowolenia pacjenta.

Naczelna Izba Lekarska zabiega o to, by tego typu umiejętności doskonalić już na studiach. Powołany przez samorząd lekarski Ośrodek Studiów, Analiz i Informacji dysponuje całym szeregiem badań dotyczących komunikacji pacjenta z lekarzem. Jest kiepsko.

Lekarz nie interesuje się sprawami pacjenta?

Brak umiejętności w zakresie kompetencji miękkich u lekarzy skutkuje tym, że pacjenci odnoszą mylne wrażenia. Na pytanie „czy lekarze interesują się sprawami pacjentów?” ponad połowa ankietowanych (59%) odpowiedziała „Raczej nie” i „zdecydowanie nie”. Bardziej szczegółowe analizy pokazały, że 2 na 3 pacjentów korzystających z publicznej służby zdrowia ocenia wymiar zainteresowania lekarza sprawami pacjenta negatywnie.

Podejście do pacjenta, profesjonalizm i kompetencje lekarza (także komunikacyjne) oraz ich stopień zainteresowania sprawami pacjentów – nie pozostają bez wpływu na niesłabnący poziom narzekania Polaków na system ochrony zdrowia (według Europejskiego Konsumenckiego Indeksu Zdrowia Polska zajmuje dopiero 31 pozycję na 36).

Lekarz nie potrafi rozmawiać z pacjentem?

W raporcie „Polacy o lekarzach” na pytanie: „Czy lekarze potrafią rozmawiać z pacjentami” 67% ankietowanych odpowiedziało przecząco. Zagadnienie komunikacji lekarza i pacjenta porusza również raport OECD, zgodnie z którym Polska jest na ostatnim miejscu w kwestii pozytywnej oceny możliwości zadawania pytań lekarzowi oraz dzielenia się wątpliwościami. Osiągnięto wskaźnik 33,6% przy średniej OECD dla badanych 19 krajów wynoszącej 85% . Większość z badanych krajów to kraje wysoko rozwinięte, niemniej jednak tak duża różnica w ocenie wydaje się niepokojąca, zwłaszcza, że Czechy – kraj bardzo bliski nam terytorialnie i gospodarczo – osiągnęły wynik 94%. W Polsce nadal mniej niż połowa polskich pacjentów czuje się włączona w proces podejmowania decyzji dotyczących leczenia. Najbardziej zadowoleni w tej kwestii wydają się pacjenci z Luksemburga i Belgii. Różnica do średniej OECD również w tym przypadku jest duża i wynosi ponad 30%. Czechy także w tej ocenie osiągnęły wynik powyżej średniej.

Lekarz w sektorze publicznym a lekarz w sektorze prywatnym?

Trzeba też jednak zaznaczyć, co wyraźnie podkreślają statystyki prezentowane i analizowane przez Ośrodek Studiów, Analiz i Informacji NRL, że w Polsce istnieje silny podział w ocenach pacjentów dotyczących systemu służby zdrowia na prywatny i publiczny. Oczywiście bardziej nieprzychylną oceną cechuje się sektor publiczny.

Polsce lekarze i lekarze dentyści są cenieni za granicą ze względu na kompetencje medyczne. Są zapraszani do udziału w badaniach czy międzynarodowych kongresach. Warto zadbać o to, by byli również dobrze oceniani przez rodzimych pacjentów. Tu niezwykle ważne są jednak wspomniane na początku kompetencje miękkie.

Młodsi czy starsi lekarze częściej korzystają ze wsparcia i wiedzy psychologów i trenerów rozwoju? Jakich umiejętności uczą się na tego typu kursach i szkoleniach? Jaki wpływ na wynik praktyki i poziom zadowolenia pacjenta mają pozamedyczne umiejętności lekarza dentysty? Odpowiedzi na te pytania znajdziecie w filmie Dentowizji:

na podstawie: http://www.nil.org.pl/

PŁ