Nie(do)myte zęby coraz zdrowszych Polaków

Na wczorajszej konferencji „Zdrowie w Europie i Polsce w 2020 r.” w Warszawie powiało optymizmem.

Według statystyk WHO w kraju spada śmiertelność niemowląt, aż o ponad połowę obniżyła się śmiertelność z powodu chorób sercowo-naczyniowych i choć nadal palimy jak smoki, to o 11 proc. zmniejszyła się liczba zgonów spowodowanych tym zgubnym nałogiem.

Co za tym idzie, stale wydłuża się tzw. przeciętna oczekiwana długość naszego życia. Nadal jednak odstajemy nieco od średniej unijnej – kobiety o 3, a panowie o 5 lat życia.

Co ciekawe, te statystyki są bardzo zróżnicowane jeśli chodzi o miejsce zamieszkania Polaków.

W moim konkretnym przypadku powinienem wyprowadzić się z Łodzi (tu będę żył o 5 lat krócej niż średnia krajowa) i przenieść się np. do Wilanowa, gdzie spokojnie dotrwam do 82 lat. Ale powinienem unikać innych dzielnic stolicy, bo już na Pradze Północ mógłbym dożyć ledwie 66 lat.

Optymistyczne dane z warszawskiej konferencji przesłaniają nieco ponure wieści z ostatniego wydania „Newsweeka” (również na stronie internetowej gazety). A dotyczą one stanu higieny statystycznego Polaka, o czym piszą Marcin Meller, Anna Szulc i prof. Zbigniew Mikołejko.

Temat znany wśród lekarzy, o lekarzach dentystach nie wspominając. Choć zapewne i w tej materii statystycznie jest pewnie lepiej, to stan uzębienia rodaków (o higienie jamy ustnej nie wspominając) często pozostawia wiele do życzenia.

I tak, z jednej strony mamy wyrafinowane zabiegi endodontyczne, implanty i stomatologię estetyczną na światowym poziomie, z drugiej zaś porażające statystyki w rodzaju: 4 mln Polaków nie myje zębów (Polskie Radio), czy 800 tys. nie wie, co to szczoteczka do zębów i takowej nie posiada (dr n. med. Jan Dethloff). O regularnych wizytach u dentysty nie wspominając…

À propos tego ostatniego – jednym z „argumentów” za niechodzeniem do dentysty są ponoć traumatyczne doświadczenia z dzieciństwa. Niewykluczone, że tak jest w wielu przypadkach, ale dzieci i młodzież mają dziś szeroki dostęp do nowoczesnych środków higieny jamy ustnej. A i z dostępnością do stomatologa też nie jest dramatycznie źle.

Więc skąd problem?

Choćby stąd, że jeśli dziecko widzi dentystę po raz pierwszy, gdy wszystkie zęby są do leczenia lub ekstrakcji, to trudno, żeby zachowało z wizyty w gabinecie ciepłe wspomnienia. A tego problemu nie rozwiąże nawet najlepszy państwowy czy prywatny system opieki stomatologicznej.

opr. tch