Dysplazja zębiny: wielospecjalistyczne leczenie pacjenta – opis przypadku
Dysplazja zębiny: wielospecjalistyczne leczenie pacjenta – opis przypadku
Spis treści
W artykule „Wielospecjalistyczne leczenie pacjenta z rozpoznaną dysplazją zębiny – opis przypadku” – dostępnym w numerze 5(45)/2013 e-Dentico – przedstawiono definicję oraz rys historyczny badań prowadzonych nad rzadkim schorzeniem rozwojowym zębiny, jakim jest dysplazja zębiny. Opisano również wielospecjalistyczne leczenie stomatologiczne u 32-letniego pacjenta z rozpoznaną dysplazją zębiny typu I.
Dysplazja zębiny (ang. dentin dysplasia) jest schorzeniem polegającym na wrodzonym nieprawidłowym rozwoju zębiny. Występuje w populacji z częstością 1:100 000 pacjentów. Przekazywana jest z pokolenia na pokolenie u członków tej samej rodziny, dziedziczona jest autosomalnie dominująco.
Po raz pierwszy dysplazja zębiny została opisana w 1920 roku przez Ballaschmieda jako „zęby bezkorzeniowe”. Podobne zmiany rozpoznali Weiss (1927) i Hitchin (1936), nazywając je „kamieniami miazgi” (ang. pulp stones). Określenie „dysplazja zębiny” zostało wprowadzone przez Rushtona w 1939 roku. W roku 1973 Shields i wsp. wyróżnili klasyfikację wrodzonych wad zębiny. Wyodrębnili dwa typy dysplazji, to jest typ I i II. W 1975 roku Witkop nazwał dysplazję zębiny typu I i typu II odpowiednio dysplazją zębiny korzeniowej i koronowej.
Dysplazja zębiny – przyczyny
Dysplazja zębiny powstaje w wyniku migracji nieprawidłowych komórek nabłonkowych pochewki Hertwiga do brodawki zębowej. Prowadzi to do niewłaściwego różnicowania się odontoblastów i odkładania się patologicznej zębiny. Czynniki wpływające na rozwój dysplazji zębiny są trudne do ustalenia. Mogą to być zaburzenia w wydzielaniu gruczołów dokrewnych, choroby zakaźne, czynniki teratogenne oraz czynniki genetyczne.
Dysplazja zębiny – klasyfikacja
Wyróżnia się trzy postacie dysplazji zębiny: typ I, typ II oraz włóknistą dysplazję zębiny. W typie I dysplazji zębiny, w badaniu klinicznym stwierdza się prawidłową budowę oraz ustawienie w łuku koron zębów. Pierwszym objawem chorobowym jest samoistna patologiczna ruchomość i utrata zębów. W większości przypadków obserwuje się brak reakcji miazgi na bodźce. W obrazie rentgenowskim widoczne są zaburzenia rozwoju korzeni, takie jak skrócona długość, stożkowaty kształt, całkowita lub częściowa obliteracja jam zębowych oraz rozrzedzenie struktury kostnej wokół wierzchołków, które pojawia się bez uchwytnych przyczyn. Obserwowane ogniska osteolizy przypominają ziarniniaki lub torbiele korzeniowe. Histologicznie stwierdza się prawidłową budowę szkliwa i zębiny koronowej. Zębina korzeniowa jest atypowa i przypomina osteozębinę.
Cały artykuł „Wielospecjalistyczne leczenie pacjenta z rozpoznaną dysplazją zębiny – opis przypadku” autorstwa lek. dent. Anny Karpienko, lek. dent. Magdaleny Lewociuk oraz lek. dent. Anny Marii Oleksiejuk znaleźć można w numerze 5(45)/2013 czasopisma e-Dentico.
Fot. KjerstinMichaela, pixabay.com
POWIĄZANE ARTYKUŁY
Na stronie Rzecznika Praw Pacjenta ukazała się publikacja dotycząca prawa pacjenta do udzielania świadomej zgody na udzielanie świadczeń zdrowotnych. Omówiono w niej najważniejsze kwestie i przedstawiono wytyczne, które mogą pomóc personelowi medyczn...
Celem pracy jest prezentacja przypadku wystąpienia zębiaka zastawnego u 13-letniej pacjentki wraz z opisem towarzyszących zaburzeń zgryzowych oraz podjętego leczenia skojarzonego chirurgicznego i ortodontycznego. Ponadto, w oparciu o przegląd aktual...
Osteosarcoma, czyli kostniakomięsak lub mięsak kościopochodny, to nowotwór złośliwy, w którym komórki rakowe wytwarzają macierz kostną lub silnie zmineralizowaną tkankę kostną. W kości szczęki lub żuchwy rozwija się około 6% wszystkich kostniakomięsa...
Celem pracy jest przedstawienie współczesnych poglądów na etiopatogenezę oraz sposoby leczenia torbieli samotnej kości. W artykule posłużono się przypadkiem 8-letniej pacjentki, u której torbiel została wykryta przypadkowo po wykonaniu przeglądowego ...
Nadziąślak jest pojęciem klinicznym opisującym zmiany zlokalizowane na dziąśle. Powstaje zwykle w odpowiedzi na przewlekłe drażnienie lub nawracające uszkodzenia tkanek. Nadziąślak włóknisty kostniwiejący jest jedną z postaci histologicznych nadziąśl...
Siedemnastoletnia pacjentka została skierowana na SOR szpitala w Teheranie z powodu dysfagii oraz duszności, których przyczyną był rozległy obrzęk dna jamy ustnej. Wykonany rezonans magnetyczny wykazał obecność w przestrzeni podjęzykowej dobrze odgra...
Rzadki przypadek leczenia ropni oczodołu i jamy ustnej spowodowanych infekcją zęba u nastolatka został opisany w artykule, który ukazał się w czasopiśmie naukowym „European Journal of Dentistry”. Powyższy stan, niepoddany leczeniu, mógłby prowadzić n...
Odpryskowiak, inaczej heterotopia (łac. choristoma) to masa tkanki o prawidłowej histologii, odpowiadająca innemu narządowi lub innej okolicy niż ta, w której jest umiejscowiona. Heterotopie jamy ustnej są rzadkie i najczęściej dotyczą języka. W prac...
Serwis Drbicuspid.com opisuje przypadek pacjentki, która została skierowana przez swojego dentystę do chirurga stomatologicznego z powodu zmiany wykrytej w badaniu pantomograficznym, zlokalizowanej po lewej stronie żuchwy. Ze względu na brak objawów,...
7-letnia dziewczynka została skierowana przez swojego lekarza stomatologa do chirurga szczękowego z powodu znacznych rozmiarów zmiany umiejscowionej w żuchwie. Opis przypadku opublikował serwis stomatologiczny Drbiscupid.com. Pacjentka, lat 7, zosta...
Zaburzenia czynnościowe stawu skroniowo-żuchwowego (TMD) stanowią istotny problem kliniczny, którego skuteczne leczenie wymaga kompleksowej diagnostyki oraz indywidualnie dobranej terapii. Niniejsza praca prezentuje autorską propozycję funkcjonalnego...
