Trzecie zęby trzonowe – możliwe powikłania po ekstrakcji

Trzecie zęby trzonowe dość często wymagają ekstrakcji – są to zabiegi powszechne dla każdego lekarza stomatologa. Zarówno chirurg stomatologiczny i szczękowo-twarzowy, jak i każdy dentysta powinien więc znać możliwe komplikacje związane z zabiegami ekstrakcji trzecich zębów trzonowych.

Ekstrakcje trzecich trzonowców są często wykonywanymi zabiegami w chirurgii szczękowo-twarzowej. Zdrowe trzecie zęby trzonowe, prawidłowo wyrznięte w łuku zębowym, nie przysparzają trudności w codziennej praktyce lekarskiej. Co innego, gdy mamy do czynienia z zębami częściowo lub całkowicie zatrzymanymi, które stanowią przyczynę różnego rodzaju zmian patologicznych, a ich usuwanie należy zazwyczaj do trudnych zabiegów chirurgicznych, niosących za sobą ryzyko powikłań.

Trzecie zęby trzonowe – wskazania do ekstrakcji

Trzecie zęby trzonowe mogą być usuwane ze względu na obecność:
•    nawracających stanów zapalnych okołokoronowych i okołozębowych,
•    torbieli związkowych,
•    próchnicy drugiego lub trzeciego zęba trzonowego,
•    resorpcji korzenia drugiego zęba trzonowego,
•    nieprawidłowej pozycji w łuku zębowym, występowania stłoczeń trzeciorzędowych,
•    bólów i objawów akustycznych w stawie skroniowo-żuchwowym,
•    bólów głowy, bólów promieniujących do skroni, karku i szyi,
•    nowotworów łagodnych związanych z niewyrzniętymi trzecimi zębami trzonowymi.

Przyczyną ekstrakcji trzecich zębów trzonowych są także względy ortodontyczne.

Powikłania – częstotliwość występowania

Częstość występowania powikłań po chirurgicznych ekstrakcjach trzecich zębów trzonowych określana jest przez autorów na 4,6–63,7%, powikłania częściej spowodowane są ekstrakcjami dolnych zębów mądrości. Występują także doniesienia na temat częstszego występowania powikłań związanych z ekstrakcjami głęboko zatrzymanych trzecich zębów trzonowych. Do oceny głębokości położenia zęba zatrzymanego pomocna okazuje się być klasyfikacja Pella i Gregory’ego (A, B i C). W klasie A tej klasyfikacji powierzchnia zgryzowa zatrzymanego zęba mądrości znajduje się na poziomie bliskim powierzchni zgryzowej drugiego zęba trzonowego. Klasa B cechuje się występowaniem powierzchni zgryzowej pomiędzy płaszczyzną zgryzu a szyjką drugiego zęba trzonowego, natomiast w klasie C znajduje się ona poniżej szyjki drugiego zęba trzonowego. Oprócz głębokości retencji trzeciego zęba trzonowego wpływ na powikłania po ekstrakcji ma również pochylenie osi długiej zęba zatrzymanego w stosunku do osi długiej drugiego zęba trzonowego. Zęby ułożone pionowo oraz o korzystnym, nieznacznym pochyleniu mają dobry tor do ich usuwania, natomiast ułożone pod niekorzystnym kątem wymagają usunięcia znacznej ilości kości, co wydłuża zabieg i podwyższa rozległość i stopień jego trudności. Blondeau i wsp. po analizie 550 ekstrakcji dolnych trzecich zębów trzonowych opisują większy odsetek powikłań pozabiegowych dotyczących zębów pochylonych skośnie doprzednio i skośnie dotylnio.

Częstość powikłań po ekstrakcjach zębów trzecich trzonowych jest niewielka, jednak liczba wykonywanych zabiegów sprawia, że stają się one relatywnie częste w codziennej praktyce lekarskiej. Z tego względu przed każdym zabiegiem lekarz powinien poinformować pacjenta o możliwości ich wystąpienia.

Cały artykuł „Powikłania po ekstrakcji trzecich zębów trzonowych – przegląd piśmiennictwa” autorstwa lek. dent. Agnieszki Sterny, dr, n. med. Bogny Zielińskiej-Kaźmierskiej oraz prof. dr. hab. n. med. Piotr Arkuszewski znaleźć można w nr. 2(48)/2014 czasopisma e-Dentico

Dr Shlomi Birshan z Izraela był gościem Łódzkiej Konferencji Implantologicznej WAM. W wywiadzie dla portalu opowiedział o aktualnych trendach i wyzwaniach, przed jakimi stoi implantologia.

Fot. Wetmount, pixabay.com