Trzecie zęby trzonowe – możliwe powikłania po ekstrakcji

Trzecie zęby trzonowe – możliwe powikłania po ekstrakcji
Trzecie zęby trzonowe dość często wymagają ekstrakcji – są to zabiegi powszechne dla każdego lekarza stomatologa. Zarówno chirurg stomatologiczny i szczękowo-twarzowy, jak i każdy dentysta powinien więc znać możliwe komplikacje związane z zabiegami ekstrakcji trzecich zębów trzonowych.
Ekstrakcje trzecich trzonowców są często wykonywanymi zabiegami w chirurgii szczękowo-twarzowej. Zdrowe trzecie zęby trzonowe, prawidłowo wyrznięte w łuku zębowym, nie przysparzają trudności w codziennej praktyce lekarskiej. Co innego, gdy mamy do czynienia z zębami częściowo lub całkowicie zatrzymanymi, które stanowią przyczynę różnego rodzaju zmian patologicznych, a ich usuwanie należy zazwyczaj do trudnych zabiegów chirurgicznych, niosących za sobą ryzyko powikłań.
Trzecie zęby trzonowe – wskazania do ekstrakcji
Trzecie zęby trzonowe mogą być usuwane ze względu na obecność:
• nawracających stanów zapalnych okołokoronowych i okołozębowych,
• torbieli związkowych,
• próchnicy drugiego lub trzeciego zęba trzonowego,
• resorpcji korzenia drugiego zęba trzonowego,
• nieprawidłowej pozycji w łuku zębowym, występowania stłoczeń trzeciorzędowych,
• bólów i objawów akustycznych w stawie skroniowo-żuchwowym,
• bólów głowy, bólów promieniujących do skroni, karku i szyi,
• nowotworów łagodnych związanych z niewyrzniętymi trzecimi zębami trzonowymi.
Przyczyną ekstrakcji trzecich zębów trzonowych są także względy ortodontyczne.
Powikłania – częstotliwość występowania
Częstość występowania powikłań po chirurgicznych ekstrakcjach trzecich zębów trzonowych określana jest przez autorów na 4,6–63,7%, powikłania częściej spowodowane są ekstrakcjami dolnych zębów mądrości. Występują także doniesienia na temat częstszego występowania powikłań związanych z ekstrakcjami głęboko zatrzymanych trzecich zębów trzonowych. Do oceny głębokości położenia zęba zatrzymanego pomocna okazuje się być klasyfikacja Pella i Gregory’ego (A, B i C). W klasie A tej klasyfikacji powierzchnia zgryzowa zatrzymanego zęba mądrości znajduje się na poziomie bliskim powierzchni zgryzowej drugiego zęba trzonowego. Klasa B cechuje się występowaniem powierzchni zgryzowej pomiędzy płaszczyzną zgryzu a szyjką drugiego zęba trzonowego, natomiast w klasie C znajduje się ona poniżej szyjki drugiego zęba trzonowego. Oprócz głębokości retencji trzeciego zęba trzonowego wpływ na powikłania po ekstrakcji ma również pochylenie osi długiej zęba zatrzymanego w stosunku do osi długiej drugiego zęba trzonowego. Zęby ułożone pionowo oraz o korzystnym, nieznacznym pochyleniu mają dobry tor do ich usuwania, natomiast ułożone pod niekorzystnym kątem wymagają usunięcia znacznej ilości kości, co wydłuża zabieg i podwyższa rozległość i stopień jego trudności. Blondeau i wsp. po analizie 550 ekstrakcji dolnych trzecich zębów trzonowych opisują większy odsetek powikłań pozabiegowych dotyczących zębów pochylonych skośnie doprzednio i skośnie dotylnio.
Częstość powikłań po ekstrakcjach zębów trzecich trzonowych jest niewielka, jednak liczba wykonywanych zabiegów sprawia, że stają się one relatywnie częste w codziennej praktyce lekarskiej. Z tego względu przed każdym zabiegiem lekarz powinien poinformować pacjenta o możliwości ich wystąpienia.
Cały artykuł „Powikłania po ekstrakcji trzecich zębów trzonowych – przegląd piśmiennictwa” autorstwa lek. dent. Agnieszki Sterny, dr, n. med. Bogny Zielińskiej-Kaźmierskiej oraz prof. dr. hab. n. med. Piotr Arkuszewski znaleźć można w nr. 2(48)/2014 czasopisma e-Dentico
Dr Shlomi Birshan z Izraela był gościem Łódzkiej Konferencji Implantologicznej WAM. W wywiadzie dla portalu opowiedział o aktualnych trendach i wyzwaniach, przed jakimi stoi implantologia.
Fot. Wetmount, pixabay.com
POWIĄZANE ARTYKUŁY
Zęby mądrości, czyli trzecie zęby trzonowe, najczęściej pojawiają pomiędzy 17. a 25. rokiem życia. U niektórych pacjentów wyrzynają się częściowo lub nie wyrzynają wcale, stając się przyczyną różnych powikłań oraz dolegliwości. Zatrzymane ósemki to g...
Wbrew pozorom koferdam nie jest nowym wynalazkiem. Jest stosowany od XIX wieku, a wynalazł go dentysta z Nowego Jorku, Sanford Barnum. Wynalazek zrodził się z desperacji. Podczas wypełniania zęba t......
Lidokaina (łac. Lidocainum; lignokaina, ksylokaina) to organiczny związek chemiczny, pochodny acetanilidu. Znalazł on szerokie zastosowanie w medycynie, w tym w stomatologii. W 1943 r. został zsyntetyzowany przez szwedzkiego chemika Nilsa Lofgrena. W...
Młodzi mieszkańcy Torunia mogą skorzystać z bezpłatnego programu polityki zdrowotnej "Toruń olśniewa uśmiechem", pozytywnie zaopiniowanego przez Agencję Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji w Warszawie.Program stomatologiczny "Toruń olśniewa uś...
Stłoczenia zębów stanowią jedną z najczęstszych nieprawidłowości zgryzu. Co ciekawe, zdaniem niektórych naukowców wada ta jest diagnozowana o wiele częściej w krajach wysoko ro......
Zbliżają się wakacje, a więc czas, w którym do gabinetów stomatologicznych zgłasza się większa niż zazwyczaj liczba pacjentów z mechanicznymi urazami zębów. Warto więc znać podstawową klasyfikację tego typu kontuzji.Na urazy mechaniczne zębów narażon...
Dodaj komentarz (0 komentarzy)
Musisz być zalogowany aby komentować | Zaloguj się lub zarejestruj. | Każdy komentarz zostanie poddany moderacji