Ozon w medycynie ogólnej

W medycynie został wykorzystany przez C. Lendlera w 1870 roku do oczyszczania krwi, publikacje na ten temat pochodzą z 1885 roku od dr Charlesa J. Kenwortha. Ozon wykorzystywany w medycynie jest zawsze mieszanką czystego ozonu i czystego tlenu.

Ozon w żadnym przypadku nie jest stosowany bezpośrednio w formie wziewnej, gdyż z uwagi na niezwykle silne własności utleniające w bezpośrednim kontakcie wywiera toksyczny efekt na komórki organizmu.

Wg. badań naukowych powoduje zaburzenia metabolizmu i w konsekwencji obumieranie komórek nabłonka płuc.

W zależności od wyboru metody stosowania, stężenie ozonu może się wahać w granicach pomiędzy 1 a 100 μg/ml (0.05-5 % O³). Ozon wykorzystywany w medycynie cechuje się własnościami silnie bakteriobójczymi, grzybobójczymi oraz wirusobójczymi.

Wykorzystywany jest do dezynfekcji ran różnego pochodzenia oraz w chorobach wywołanych przez bakterie lub wirusy. W przypadku terapii niskich stężeń, pobudzone zostają naturalne zdolności odpornościowe organizmu – ozon aktywuje system immunologiczny.

Ozon jest także doskonałym stymulatorem krążenia, dlatego stosowany jest w leczeniu chorób układu krążenia. Jego wpływ jest równie cenny w ożywianiu i pobudzaniu funkcji organicznych. W odpowiedzi na pobudzenie organizmu wywołane ozonem, system odpornościowy produkuje specjalną substancję białkową – zwaną cytokiną, która pełni funkcję mediatora regulując wielkość i typ odpowiedzi immunologicznej (a także substancje pośrednie, takie jak interferony lub interleukiny).

Substancje te kontrolują procesy zapalne oraz działanie i dojrzewanie komórek układu odpornościowego, zapoczątkowując lawinowy proces pozytywnych zmian w systemie immunologicznym, które prowadzą do przeciwstawienia się i zwalczania czynników chorobowych. Oznacza to, że stosowanie ozonoterapii jest świetną metodą pobudzania sytemu immunologicznego u pacjentów z zespołem obniżonej odporności i/lub jej brakiem. Dzięki szczególnym własnościom ozonu, terapia ozonowa wykorzystywana jest w trzech głównych obszarach wskazań:

• Leczenie chorób układu krążenia oraz w geriatrii

• Leczenie chorób wirusowych takich jak zapalenia wątroby (hepatitis), opryszczki i półpaśca

• Leczenie zakażonych, trudno gojących się ran i stanów zapalnych, takich jak np.:

  – Otwarte owrzodzenia nóg (ulcus cruris)

  – Zapalenia wewnątrz jelitowe: zapalenie odbytnicy (proctitis) i zapalenie jelita grubego (colitis)

  – Oparzenia, zakażone rany, infekcje grzybicze i inne

• Ozon stosowany jest jako terapia dodatkowa, uzupełniająca leczenie różnych odmian raka. Ozon w postaci małych dawek pobudza układ immunologiczny, w terapii zwanej „podstawową autochemoterapią” i związanej z przetaczaniem ozonowanej krwi ponownie do organizmu pacjenta lub „pośrednią autochemoterapią” w postaci zastrzyku w obieg wewnątrz mięśniowy.

By informować pacjentów, specjalistów, terapeutów oraz wszystkich innych zainteresowanych o ostatnich osiągnięciach w dziedzinie ozonoterapii powstało Stowarzyszenie pod nazwą Medical Society for Ozone Application in Prevention and Therapy (Stowarzyszenie medyczne ds. ozonowej terapii zapobiegawczej), które zrzesza członków z całej Europy