Zanim dentysta poda znieczulenie, musi wiedzieć, na co chorujesz

Nowa generacja środków znieczulających miejscowo umożliwia stomatologom bezbolesne leczenie nawet najbardziej skomplikowanych przypadków. Silne środki znieczulające są stosowane podczas leczenia kanałowego, ekstrakcji zęba, zabiegu wszczepiania implantów, podniesienia dna zatoki, resekcji wierzchołka korzenia, radektomii oraz hemisekcji. Stomatolog stosuje także znieczulenie w zabiegach poprawiających tzw. "różową estetykę" oraz w zabiegach oczyszczenia kieszonek dziąsłowych (otwarty i zamknięty kiretaż).

Obecnie pacjent może również poprosić o znieczulenie łagodzące ból związany z borowaniem zęba. Ponieważ bezbolesne leczenie zwiększa komfort pacjenta i ułatwia sprawne przeprowadzenie zabiegu, wielu stomatologów zgadza się na taką prośbę. W efekcie liczba zabiegów z zastosowaniem znieczulenia miejscowego systematycznie rośnie, a tym samym zwiększa się liczba przypadków powikłań związanych z podaniem anestetyku.

Pamiętajmy – środek znieczulający nie jest obojętny dla naszego zdrowia. Może spowodować alergiczną pokrzywkę, kurcze mięśni i drgawki, szum w uszach, drętwienie warg i języka, zawroty głowy, zaburzenia rytmu serca, a nawet omdlenie. W skrajnych przypadkach podanie środka znieczulającego może doprowadzić do wstrząsu anafilaktycznego lub wstrząsu kardiogennego, a więc stanów zagrażających naszemu życiu.

Wiele powikłań związanych z podaniem środka znieczulającego ma związek z ogólnym stanem zdrowia pacjenta oraz z przyjmowanymi przez niego lekami. Dlatego pacjent, którego czeka zabieg w znieczuleniu miejscowym, BEZWZGLĘDNIE musi poinformować lekarza, na co choruje i jakie leki zażywa. Stomatolog powinien wiedzieć, czy pacjent regularnie bierze leki nasercowe, psychotropowe lub uspakajające, ponieważ substancje te wchodzą w interakcje z preparatami znieczulającymi i mogą doprowadzić do utraty przytomności. Podobna niepożądana interakcja może miejsce wtedy, gdy pacjent zatai informację o zażywaniu substancji odurzających (zwłaszcza kokainy).

Pacjent powinien również uprzedzić lekarza, że bierze leki przeciwzakrzepowe. Osoby, które stale przyjmują preparaty zawierające kwas salicylowy, przed usunięciem zęba muszą je na pewien czas odstawić, aby krzepnięcie krwi było prawidłowe.

Choroby, o których musisz powiedzieć swojemu dentyście
Jeżeli chorujemy na: choroby serca lub układu krążenia, niewydolność nerek, choroby wątroby, chorobę nowotworową, astmę, alergię oraz cukrzycę – naszym obowiązkiem jest ujawnienie lekarzowi tej istotnej informacji. Pozwoli ona stomatologowi na dobranie takiego znieczulenia, które nie spowoduje niepożądanej reakcji. Dla przykładu – niektóre rodzaje znieczulenia zawierają środki obkurczające naczynia i mogą powodować niebezpieczne wahania ciśnienia krwi. Nie powinny być więc podawane chorym z niestabilną chorobą wieńcową, po świeżo przebytym zawale (tj. do sześciu miesięcy od jego wystąpienia), pacjentom z zaburzeniami rytmu serca, źle kontrolowanym nadciśnieniem tętniczym, niekontrolowaną cukrzycą, po wylewie krwi do mózgu.

Dla stomatologa równie ważna jest informacja o naszej skłonności do alergii. W przypadku alergików przed podaniem leku przeciwbólowego stomatolog powinien wykonać próbę, polegającą na wstrzyknięciu w przedramię pacjenta niewielkiej dawki środka znieczulającego. Dopiero wtedy, gdy nie pojawi się odczyn alergiczny, np. w postaci świądu i pokrzywki, powinien zastosować wybrane wcześniej znieczulenie.

Podczas podawania znieczulenia miejscowego powinniśmy bacznie obserwować swój organizm i niezwłocznie zasygnalizować lekarzowi, jeżeli poczujemy jakiekolwiek niepokojące objawy (drapanie w gardle, kłopoty z oddychaniem, zawroty głowy).

B.Sz.