Z jakich elementów składa się implant?

Sztuczny ząb z jednej strony spełnia funkcję estetyczną (maskuje braki w uzębieniu), z drugiej – przejmuje fizjologiczne funkcje utraconego zęba. Musi więc posiadać optymalną budowę, umożliwiającą równoczesne spełnienie obu tych warunków.

Każdy implant zębowy składa się z trzech elementów, które muszą do siebie idealnie pasować. Są to:
– wkręcana w kość szczęki tytanowa śruba. Stomatolodzy nazywają ją filarem lub wszczepem, natomiast pacjenci – sztucznym korzeniem,

– łącznik – jest to niewielki, wykonany z tytanu lub cyrkonu element, przymocowany z jednej strony do tytanowej śruby, a z drugiej do korony protetycznej. Łącznik zapewnia całej konstrukcji wytrzymałość i stabilność,

– korona protetyczna (sztuczny ząb) – to jedyna „widoczna” część implantu, imitująca swoim kształtem i kolorem naturalne uzębienie pacjenta.

Zestaw: filar– łącznik – korona stanowi funkcjonalną całość, będącą odpowiednikiem naturalnego zęba.

Jak wygląda filar?
Najprościej można porównać implant do stożkowatej lub prostej w kształcie śrubki, która za pomocą specjalnego wiertła jest wkręcana przez implantologa w odpowiednio przygotowaną kość szczęki. Śrubka posiada gwint zewnętrzny, w czym przypomina zwykły wkręt do drewna, oraz krótki gwint wewnętrzny umożliwiający przykręcenie śruby zamykającej, a następnie – po wygojeniu implantu – przytwierdzenie łącznika.

Jaką funkcję pełni łącznik?
Wkręcona w kość tytanowa śrubka nie wystarczy, aby odtworzyć brakujące zęby. Aby pacjent przez długie lata cieszył się pięknym uśmiechem, konieczny jest również inny element, a jest nim implantologiczny łącznik. Pełni on rolę szyjki anatomicznej zęba, łącząc śrubę implantologiczną ze stałym uzupełnieniem protetycznym (koroną, mostem, całą protezą).

Łączniki najnowszej generacji są produkowane z tytanu, złota lub z cyrkonu, czyli materiałów nie powodujących reakcji alergicznych. Ponadto niektóre z oferowanych obecnie filarów protetycznych wspomagają gojenie się rany pozabiegowej i zapobiegają ewentualnym infekcjom.
Implantolodzy mają dziś do dyspozycji całą gamę łączników różniących się kształtem, długością oraz sposobem mocowania (heksagonalne, oktagonalne, stożkowe, profilowane, tymczasowe i stałe, indeksowane i nieindeksowane, standardowe, indywidualne i indywidualizowane). Tak wielka różnorodność łączników pozwala na bogatą ofertę rozwiązań protetycznych i możliwość leczenia zarówno pojedynczych, jak rozległych braków zębowych. Stomatolog może dziś zastosować najbardziej optymalny łącznik w zależności od miejsca założenia implantu oraz kąta jego nachylenia. W odcinku bocznym (tylne zęby) najczęściej mocowane są łączniki tytanowe oraz korony metalowe pokryte w całości ceramiką. Natomiast w odcinku przednim (w tzw. strefie uśmiechu) często wykorzystuje się łączniki oraz korony bezmetalowe w całości wykonane z ceramiki na bazie tlenku cyrkonu.