Wycena punktowa świadczeń dla dzieci powinna być wyższa

Naczelna Rada Lekarska podtrzymała swoje wcześniejsze stanowisko, zgodnie z którym współczynnik korygujący, stosowany przy rozliczaniu świadczeń stomatologicznych udzielanych dzieciom i młodzieży do 18 lat, powinien być wyższy i wynosić 2,0.

Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej zapoznało się z projektem zarządzenia prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia w sprawie określenia warunków zawierania i realizacji umów w rodzaju leczenie stomatologiczne.

Samorząd lekarski z zadowoleniem przyjął, że w projekcie uwzględniono postulaty środowiska, dotyczące określenia etatu przeliczeniowego lekarzy dentystów oraz zachowania uprawnień dyrektorów oddziałów wojewódzkich do modyfikacji wielkości etatu przeliczeniowego. Pozytywnie oceniono również wprowadzenie do zarządzenia zapowiadanego rozszerzenia współczynnika na udzielanie świadczeń kobietom w ciąży i okresie połogu.

Współczynnik korygujący świadczeń dla dzieci co najmniej 2,0

Po zapoznaniu się z projektem zarządzenia Naczelna Rada Lekarska po raz kolejny zaapelowała o podwyższenie współczynnika korygującego, stosowanego przy rozliczaniu świadczeń udzielanych dzieciom do ukończenia 18. roku życia. W zarządzeniu wprowadza się współczynnik korygujący wycenę punktową tego typu świadczeń na poziomie 1,3 w ramach zakresów: świadczenia ogólnostomatologiczne oraz świadczenia ogólnostomatologiczne dla dzieci i młodzieży do ukończenia 18. roku życia.

– Sam kierunek projektowanych zmian należy ocenić pozytywnie, jednakże wysokość proponowanego współczynnika nie wpłynie znacząco na poprawę obecnie niedoszacowanych w tym zakresie świadczeń na rzecz dzieci. Należy zaznaczyć, że leczenie dzieci i młodzieży jest zdecydowanie trudniejsze i bardziej czasochłonne niż leczenie osób dorosłych i dlatego powinno być lepiej finansowane. W związku z powyższym prezydium NRL proponuje określenie współczynnika korygującego wycenę punktową wyżej wymienionych świadczeń na poziomie 2,0 – podkreślono.

Prezydium zaproponowało także dodanie współczynnika korygującego – np. na poziomie 2,0 – w przypadku świadczeń ogólnostomatologicznych udzielanych osobom z orzeczoną niepełnosprawnością (bez względu na wiek) oraz dodanie świadczenia o kodzie 230304 (rentgenodiagnostyka – zdjęcie pantomograficzne z opisem) do świadczeń ogólnostomatologicznych udzielanych w znieczuleniu ogólnym. Zdaniem NRL, konieczne wydaje się również rozważenie, czy leczenia kobiet ciężarnych nie umieścić także w świadczeniach do 18. roku życia, gdyż w ostatnich latach zdarzają się ciężarne nastolatki zgłaszające się do poradni stomatologii dziecięcej.

Znieczulenie miejscowe u dzieci powinniśmy rozpocząć od zastosowania znieczulenia powierzchniowego. Pomaga nam to nawiązać współpracę z małym pacjentem poprzez znieczulenie śluzówki w miejscu ukłucia igły. Znieczulenie właściwe możemy natomiast wykonać kilkoma różnymi technikami. Dobrym rozwiązaniem jest też znieczulenie komputerowo kontrolowane. Miejsce podania znieczulenia również jest ważne i znacząco wpływa na komfort małego pacjenta. O szczegółach mówi dr Michał Sobczak, prezes Polskiej Akademii Stomatologii Dziecięcej.

AF na podst. NIL

Fot. jarmoluk, pixabay.com