Z turystycznego cyklu „Weź na ząb” – dziś piękny Dublin!

Ćwierć wieku temu w Polsce działało ponoć najwięcej w Europie zespołów muzyki celtyckiej, a ballada grupy Kobranocka „Kocham cię jak Irlandię” stała się jednym z hymnów kontestującej młodzieży lat 80. W mniej odległej przeszłości premier Tusk obiecywał, że zbudujemy nad Wisłą drugą Irlandię; najwyraźniej jednak nie był dość przekonujący, skoro 150-tysięczna armia rodaków ostatecznie wybrała zamorski oryginał.

Autor: Tomasz Hankiewicz

eDentico, czasopismo stomatologa praktyka, to przede wszystkim mnóstwo praktycznej wiedzy dla stomatologów. Ale nie tylko! Cykl „Weź na ząb” to seria reportaży z miejsc, które zdaniem redakcji warto odwiedzić. W każdym numerze redakcja opisuje wybrane (najczęściej europejskie) miasto. Wszystkie artykuły w czasopiśmie wzbogaca obszerna galeria zdjęć. Dziś w portalu Dentonet zaprezentujemy fragment relacji z Dublina, opublikowanej w 49. numerze „eDentico”.

Dotarcie z Polski do Irlandii zapewnia Ryanair, dla którego Dublin jest portem macierzystym. Dzięki temu stałe połączenia ze stolicą Zielonej Wyspy utrzymuje aż 10 krajowych lotnisk. Wystarczą 3 godziny lotu i kwadrans w autobusie (6 €) lub taksówce (20 €), by znaleźć się w centrum Dublina zabudowanym gmachami w stylu georgiańskim, którego ulicami dostojnie przelewają się piętrowe żółto-niebieskie busy.

Poznając półmilionową stolicę Irlandii można odnieść wrażenie, że jej historię naznaczyło kilka okresów szczególnej prosperity, które jak złota nić pozostawiły trwały ślad w tkance miasta. Pierwszy to wieki średnie (zwłaszcza XII–XIII w.), z których pochodzą wzniesione z kamienia romańskie katedry (katolicka św. Patryka i anglikańska Chrystusa) oraz Dubliński Zamek. Pamiątką XVIII stulecia są monumentalne gmachy użyteczności publicznej, m.in. The Four Courts (obecnie siedziba Sądu Najwyższego), Royal Exchange (ratusz) czy Leinster House (parlament). Ostatni „złoty wiek” to historia najnowsza, gdy Republika Irlandii wyrosła na jedno z najbogatszych państw UE. Symbolem XXI w. jest najwyższy pomnik świata – 120-metrowa Spire of Dublin ustawiona na środku handlowej O’Connell Street, w miejscu wysadzonej w powietrze przez IRA kolumny Nelsona. Echo trudnych relacji Irlandczyków z Anglikami oraz pomiędzy denominacjami zachodniego chrześcijaństwa rozbrzmiewa także w kompleksie Trinity College – uniwersytetu utworzonego w 1592 r. przez Elżbietę I. Uczelnia ta aż do 1970 r. była de facto niedostępna dla katolików (by podjąć studia musieli oni uzyskać zgodę swojego biskupa, która udzielana była nader rzadko), a i dziś jest przez część Irlandczyków uznawana za obcy i zbędny element w krajobrazie miasta. Paradoksalnie na terenie uniwersytetu (w Starej Bibliotece; wstęp 10 €) eksponowana jest misternie iluminowana Book of Kells z około 800 r., uznawana za najcenniejszy obiekt kultury materialnej Irlandii.

Dublińskie Muzeum Narodowe warto odwiedzić m.in. dla ekspozycji archeologicznej, a w Galerii Narodowej można obejrzeć cenny zbiór malarstwa europejskiego (Caravaggio, Velázquez, Rembrandt, Rubens, Monet, van Gogh).

Na tyłach Zamku Dublińskiego mieści się Chester Beatty Library ze znakomitą kolekcją ukazującą piękno książki, kaligrafii oraz rękopisów i innych obiektów związanych z głównymi religiami świata. Placówką muzealną odwiedzaną przez tłumy turystów (choć w przeciwieństwie do trzech wyżej wymienionych nie bezpłatną) jest …browar St. James’s Gate Brewery, gdzie od 1759 r. ważone jest najsłynniejsze w świecie ciemne piwo typu stout – Guinness (wstęp z degustacją – 14,85 €).

Mekką piwoszy stała się przytulona do prawego brzegu rzeki Liffey dublińska starówka – Temple Bar. Przy wąskich, brukowanych uliczkach tej części miasta działa niezliczona liczba pubów (nierzadko o wielowiekowej tradycji), gdzie w towarzystwie irlandzkojęzycznych farmerów z prowincji i hałaśliwych grup amerykańskiej młodzieży można leniwie sączyć znakomitego Guinnessa (pint, czyli ponad pół litra, od 3,50 € wzwyż), zagryzając plastrami czarnego puddingu, a wieczorem posłuchać muzyki na żywo albo obejrzeć w TV mecz rugby.

Jak przystało na miasto przez osiem stuleci podległe Anglikom, Dublin zachwyca wypielęgnowanymi i ukwieconymi parkami, takimi jak St Stephen’s Green parę kroków od handlowego deptaka – Grafton Street. Tym, których nie satysfakcjonują śródmiejskie zieleńce, polecić można ogromny (707 ha) Phoenix Park w zachodniej części miasta, gdzie zobaczyć można XVIII-wieczny pałac prezydenta Republiki, krzyż papieski (Jan Paweł II trzykrotnie odwiedził Dublin), a także stanąć oko w oko z …danielem lub jeleniem.

Wielu turystów, znużonych gwarem dużego miasta, decyduje się na odwiedzenie okolicznych miejscowości. W tym celu skorzystać można z DART (Dublin Area Rapid Transit) – kolejki aglomeracyjnej łączącej stolicę z miasteczkami na wschodnim wybrzeżu. Całodniowy bilet w cenie 11 € (do kupienia m.in. na dworcu Connolly, gdzie DART ma przystanek) pozwala na wsiadanie i opuszczanie zielonych wagoników na dowolnej stacji. W ten sposób można pojechać np. do Bray, by tam – wprost z pociągu – wybrać się na spacer szeroką kamienistą plażą i po grzbietach wysokich klifów. Nieco snobistyczne Dún Laoghaire próbuje rywalizować z europejskimi kurortami, a bezpretensjonalne Howth zachwyca atmosferą starego portu rybackiego.

Planując wizytę warto pamiętać, że przydatnym elementem garderoby na Zielonej Wyspie jest …kurtka przeciwdeszczowa. Opady niekoniecznie są obfite, ale jak przystało na wyspę położoną na oceanie, mogą pojawić się nawet kilkanaście razy w ciągu dnia.

Przydatne adresy:
www.ryanair.com (przelot)
www.trivago.pl, www.booking.com (nocleg)
www.visitdublin.com (przewodnik turystyczny)
www.luas.ie, www.dublinbus.ie, ww.dart.ie (transport)