Tajemnica zawodowa w zawodach asystentki i higienistki stomatologicznej

Zachowanie tajemnicy zawodowej w zawodach asystentki i higienistki stomatologicznej to jedno z ważniejszych zagadnień etyki zawodowej. Stosowanie się do tej zasady jest nie tylko koniecznością, ale świadczy również o poszanowaniu praw pacjenta oraz jego godności.

Jednak niektóre sytuacje są wyłączone z konieczności zachowania tajemnicy. Wyjątki te są określone w ustawach „O zawodzie lekarza” oraz „O zawodzie pielęgniarki i położnej”.

Artykuł dotyczący tajemnicy zawodowej w zawodach pielęgniarki i położnej brzmi:

1. Pielęgniarka i położna są obowiązane do zachowania w tajemnicy informacji związanych z pacjentem, uzyskanych w związku z wykonywaniem zawodu.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, gdy:
    1) tak stanowią odrębne przepisy;
    2) zachowanie tajemnicy może stanowić niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia pacjenta lub innych osób;
    3) pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy wyraża zgodę na ujawnienie tajemnicy;
   4) zachodzi potrzeba przekazania niezbędnych informacji o pacjencie związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych osobom uczestniczącym w udzielaniu tych świadczeń.
3. Pielęgniarka i położna, z zastrzeżeniem sytuacji, o których mowa w ust. 2 pkt 1–3, są związane tajemnicą również po śmierci pacjenta.
(Art. 17 ustawy „O zawodzie pielęgniarki i położnej”)

Ważne jest ustalenie, co oznacza zwrot „informacje związane z pacjentem, uzyskane w związku z wykonywaniem zawodu”. W interpretacjach specjalistów przyjęło się uważać, że tajemnica zawodowa dotyczy nie tylko stanu zdrowia pacjenta, ale również jego sytuacji osobistej, rodzinnej, życiowej, a także informacji na temat osób trzecich, których pacjent udzielił podczas rozmowy z lekarzem lub personelem medycznym. Interpretacja ta ma poparcie w Kodeksie Etyki Lekarskiej.

Natomiast tajemnicą zawodową nie są objęte informacje, które zostały uzyskane w kontaktach prywatnych lub towarzyskich.

Zachowywanie tajemnicy zawodowej oznacza, że nie wolno udzielać informacji na temat pacjenta żadnym osobom trzecim (w przypadku asysty sytuacja ta nie dotyczy rozmów z lekarzem dentystą, który leczy danego pacjenta). Szczególnie niepożądaną sytuacją jest rozmowa na temat pacjenta z innymi przedstawicielami personelu medycznego w prywatnych rozmowach. Natomiast obie ustawy („O zawodach lekarza i lekarza dentysty” oraz „O zawodach pielęgniarki i położnej”) określają wyjątki od konieczności zachowania tajemnicy zawodowej. Należą do nich m.in. sytuacje, gdy:
– badanie jest przeprowadzane na żądanie organów i instytucji do tego uprawnionych, np. sąd, organy ścigania;
– zachowanie tajemnicy będzie zagrażało zdrowiu lub życiu pacjenta lub innych osób;
– pacjent zgodzi się na ujawnienie tajemnicy;
– ujawnienie tajemnicy jest wymagane ze względu na konieczność poinformowania o stanie pacjenta innych służb medycznych.

Należy zwracać baczną uwagę również na fakt, że śmierć pacjenta nie zdejmuje z personelu medycznego obowiązku zachowywania tajemnicy. Warto również pamiętać, że jednym z najczęstszych błędów popełnianych w związku z tajemnicą zawodową jest telefoniczne ujawnianie informacji na temat zdrowia pacjenta bez uzyskania jego zgody.

Jeśli pacjent zorientuje się, że tajemnica zawodowa została naruszona, może dochodzić swoich praw w sądzie i żądać odszkodowania lub zadośćuczynienia. Warto jednak nadmienić, że pacjent będzie musiał przedstawić dowody, że doszło do takiej sytuacji i doprowadziła ona do szkody. Za ujawnienie tajemnicy grozi kara grzywny, ograniczenia lub pozbawienia wolności do lat dwóch. Z tego względu, jak również z uwagi na dbałość o jakość wykonywanej pracy, należy pilnować dochowywania tajemnicy lekarskiej.

Treści ustaw:
Ustawa o zawodach lekarza i lekarza dentysty: LINK
Ustawa o zawodach pielęgniarki i położnej: LINK

Źródło informacji i interpretacji: medsukces.pl

KeL