Są nowe dane o powikłaniach po przebytym COVID-19

Jak podaje Światowa Organizacja Zdrowia, gdy przez co najmniej dwa-trzy miesiące od infekcji SARS-CoV-2 utrzymują związane z nią objawy, mówi się o tzw. długim COVID. Najczęściej to zmęczenie, skrócony oddech, zaburzenia zdolności poznawczych i snu. Przyrasta liczba badań na ten temat.

Pod koniec sierpnia naukowcy z McMaster University donieśli o swoich badaniach, według których większość (75%) osób zainfekowanych SARS-CoV-2 w ciągu 12 miesięcy wraca do zdrowia niezależnie od nasilenia choroby. Niestety, według tych samych badań 25% pacjentów jeszcze po upływie tego czasu cierpi z powodu przynajmniej jednej, typowej dla długiego COVID-19 dolegliwości. Badanie wskazało przy tym istotną informację – osoby z utrzymującymi się objawami mają zwykle we krwi przeciwciała świadczące o chorobie autoimmunologicznej i podwyższony poziom substancji powodujących zapalenia.

Istotnym ograniczeniem badania była liczebność jego uczestników – objęło nieco ponad setkę chorych, których stan naukowcy sprawdzali po 3, 6 i 12 miesiącach od infekcji. Wszyscy byli wcześniej wolni od autoimmunologicznych oraz innych chorób. Liczba uczestników była relatywnie niska, nie wiadomo też, co pokażą dalsze analizy innych zespołów, ale jedna z głównych autorek badania, prof. Manali Mukherjee twierdzi, że nie trzeba się martwić, jeśli ktoś czuje się źle po przebyciu zakażenia, ponieważ szanse na powrót do zdrowia w czasie 12 miesięcy są bardzo wysokie. – To, że ktoś po trzech miesiącach od choroby doświadcza typowych objawów długiego COVID, nie znaczy, że pozostaną one z nim na zawsze. Jednak, jak wskazuje nasze badanie, jeśli po 12 miesiącach nadal ktoś czuje się źle i objawy się utrzymują lub pogłębiają, zdecydowanie taka osoba powinna szukać medycznej pomocy – mówi.

Jak wskazują naukowcy, potrzebna może być na przykład wizyta u reumatologa, który zajmuje się reumatycznymi chorobami autoimmunologicznymi, tymczasem, obecnie stan większości pacjentów oceniają specjaliści od układu oddechowego, którzy mają mniejszą wiedzę na temat zaburzeń układu odpornościowego. Warto przy tym pamiętać, że w wielu przypadkach czynnikiem wyzwalającym pojawienie się choroby autoimmunologicznej (takiej jak RZS, celiakia, choroba Hashimoto) może być silna infekcja wirusowa (niekoniecznie COVID-19) lub silny stres.

Co z tą cukrzycą?

Specjaliści ze Szkocji na podstawie precyzyjnych analiz informacji o zakażeniach i nowych przypadkach cukrzycy stwierdzili niedawno, że częstsze stwierdzanie cukrzycy u pacjentów z COVID-19 ma raczej związek z lepszą diagnostyką niż częstszymi zachorowaniami.

– Uzyskane przez nas rezultaty podają w wątpliwość bezpośredni związek między COVID-19 i nowymi przypadkami cukrzycy typu 1 u dorosłych i dzieci – stwierdza prof. Helen Colhoun z University of Edinburgh. – Jedno z niedawnych doniesień autorstwa ekspertów z US Centers for Disease Control and Prevention (CDC) objęło dwie duże bazy danych dotyczące roszczeń ubezpieczeniowych oraz osób poniżej 18. roku życia. Wykryto w nim 2,5 wyższe ryzyko diagnozy cukrzycy w czasie miesiąca od infekcji w porównaniu do ryzyka u osób niezakażonych. Jeśli wyniki te się potwierdzą, będzie to oznaczać dużą liczbę osób z nowo zdiagnozowaną cukrzycą. Może to wpłynąć także na równowagę między korzyściami i ryzykiem wynikających ze szczepienia dzieci przeciw COVID-19. Co ważne, nie potwierdziliśmy tej zależności – wyjaśnia specjalistka.

Uwaga na serce

Eksperci z Saint Louis University donoszą, że po ustąpieniu ostrej fazy COVID-19 mogą pojawić się kłopoty z układem krążenia. Analiza informacji o 150 tys. osób, które przeszły COVID-19 oraz ponad 10 mln bez zakażenia koronawirusem pokazała, że jeszcze przynajmniej przez rok może utrzymywać się zwiększone zagrożenie różnymi zdarzeniami sercowo-naczyniowymi, w tym zaburzeniami pracy naczyń mózgowych, zaburzeniami rytmu serca, niedokrwienną chorobą serca, zapaleniem mięśnia sercowego lub osierdzia, niewydolnością serca, a także chorobą zakrzepowo-zatorową.

Dodatkowe ryzyko okazało się widoczne także u osób, które nie były hospitalizowane w czasie ostrej fazy COVID-19, choć im poważniejszej opieki wymagał chory, tym większe było ryzyko powikłań ze strony układu krążenia. – Nasze wyniki dostarczają dowodów na to, że w przeciągu roku obciążenie chorobami sercowo-naczyniowymi jest wysokie u osób, które przeszły ostrą fazę COVID-19. Opieka nad ozdrowieńcami powinna więc uwzględniać zdrowie sercowo-naczyniowe – piszą naukowcy w swojej pracy opublikowanej w magazynie „Nature Medicine”.

Obserwuj pamięć

Zespół z Case Western Reserve School of Medicine doniósł o zwiększonym ryzyku rozwoju choroby Alzheimera u seniorów. Jak twierdzą badacze, wśród osób po 65. roku życia, które przebyły COVID-19, zagrożenie rozwojem choroby w ciągu kolejnego roku jest aż o 50-80% większe. Najwyższe ryzyko dotyczyć ma kobiet w wieku od 85 lat. – Czynniki wpływające na powstanie choroby Alzheimera są jak dotąd słabo zrozumiane, ale dwa elementy są istotne –wcześniejsze infekcje, szczególnie wirusowe oraz stany zapalne – wyjaśnia prof. Pamela Davis, autorka odkrycia.

– Infekcję SARS-CoV2 powiązano już z centralnym zaburzeniami układu nerwowego, w tym ze stanami zapalnymi. Chcieliśmy więc sprawdzić, czy nawet w krótkiej perspektywie czasowej COVID-19 zwiększy prawdopodobieństwo zdiagnozowania choroby – mówi ekspertka.

Jej zespół przeanalizował informacje na temat 6 mln osób w wieku 65 lat i starszych, którzy wcześniej były wolne od diagnozy choroby Alzheimera. Odkryte zagrożenie może mieć żywotne znaczenie nie tylko dla pojedynczych osób, ale dla całego systemu opieki zdrowotnej. – Jeśli wzrost liczby przypadków choroby Alzheimera się utrzyma, będziemy mieli do czynienia z falą pacjentów z chorobą, na którą obecnie nie ma leku. Prawdopodobnie długofalowo jeszcze bardziej nadweręży to nasze zasoby – ostrzega prof. Davis.

Dzieci też miewają kłopoty

Powikłania mogą się też pojawić u dzieci i młodzieży. Badacze z University of Calgary z kolegami z licznych ośrodków w USA i innych krajach sprawdzili, jaki procent dzieci, u których z pomocą testów wykryto zakażenie, cierpi na objawy długiego COVID jeszcze 90 dni po infekcji. Dane pochodziły z 36 oddziałów ratunkowych, z osiem państw i objęły prawie 1900 dzieci z zakażeniem i 1700 wolnych od wirusa. Średni wiek dzieci to 3 lata.

Utrzymujące się, związane z chorobą objawy badacze odnotowali u niecałych 6% zakażonych dzieci. W grupie hospitalizowanej odsetek ten wyniósł niecałe 10%.

Na powikłania częściej skarżyły się przy tym dzieci starsze – powyżej 14. roku życia. Do najczęstszych symptomów należały zmęczenie i osłabienie. – W przebadanej grupie infekcja SARS-CoV-2 wiązała się z objawami długiego Covid u dzieci, po 90 dniach od zakażenia. Właściwa obserwacja i prowadzenie są szczególnie potrzebne w przypadku dzieci hospitalizowanych, które mają liczne objawy oraz są starsze – piszą naukowcy w swojej publikacji.

– Pulmonolodzy opisują nowe jednostki chorobowe, zauważają zmiany w płucach. O zmianach informują reumatolodzy. Jak to wygląda w jamie ustnej? To temat zorganizowanej dla Dentonetu debaty periodontologów podczas Mazowieckich Spotkań Stomatologicznych. – Zmiany występują na błonie śluzowej w trakcie infekcji, ale pojawiają się też zmiany pocovidowe. Późne objawy, np. pół roku czy rok po przechorowaniu, dotyczą m.in. obrzęków asymetrycznych wargi, powiększenia języka, naczyniaki niepokojące pacjentów. Każdy z nas prędzej czy później będzie miał w gabinecie pacjenta z takimi zmianami – mówi dr n. med. Maciej Nowak, wykładowca Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, mazowiecki konsultant wojewódzki w dziedzinie periodontologii.

Źródła:

Serwis Zdrowie

https://pap-mediaroom.pl/