Rodzaje znieczuleń stomatologicznych – co trzeba o nich wiedzieć?

Według statystyk Światowej Federacji Dentystycznej, przeciętny Polak chodzi do dentysty 0,8 razy w ciągu roku, podczas gdy średnia europejska wynosi 1,3 wizyty na rok. Z pewnością przyczynia się do tego strach pacjentów przed bólem – tymczasem stosowane współcześnie rodzaje znieczuleń stomatologicznych są bardzo skuteczne i bezpieczne. Przedstawiamy te najbardziej popularne.

Strach przed bólem do jedna z najczęstszych przyczyn, przez które pacjenci szerokim łukiem omijają gabinety dentystyczne. Jest to strach w dużej mierze nieuzasadniony, gdyż współczesna stomatologia oferuje wiele skutecznych i – co ważne – bezpiecznych metod znieczulających. Należy oczywiście pamiętać, że żadne środki znieczulające nie są zupełnie obojętne dla organizmu, więc dąży się do tego, aby jak najmniejszą dawką preparatu zupełnie uśmierzyć ból.

Rodzaje znieczuleń u dentysty – znieczulenie powierzchowne

Jednym z najchętniej wykorzystywanych rodzajów znieczuleń jest znieczulenie powierzchowne. Ma ono postać kremu, żelu, aerozolu lub plastra i jest aplikowane klika minut przed planowanym zabiegiem. Podawane jest zazwyczaj przez zabiegami higienizacyjnymi (np. przed usuwaniem kamienia nazębnego), pacjentom, u których silny odruch wymiotny uniemożliwia ingerencję w jamie ustnej, a także przed podaniem właściwego znieczulenia w postaci zastrzyku.

Znieczulenie nasiękowe

Znieczulenie w postaci zastrzyku aplikowanego w dziąsło w bezpośrednią okolicę zęba, który ma zostać poddany zabiegowi, nosi nazwę znieczulenia nasiękowego. Jego główną właściwością jest pozbawienie czucia końcówek nerwowych, przez co pacjent nie czuje dziąsła, policzka oraz języka. Znieczulenie nasiękowe znajduje zastosowanie głównie w zabiegach dotyczących leczenia oraz usuwania zębów górnych oraz dolnych siekaczy. Pozostałe zęby – dolne przedtrzonowe i trzonowe – wymagają już innego rodzaju znieczulenia.

Znieczulenie przewodowe

W tych przypadkach najlepiej sprawdza się znieczulenie przewodowe. Polega ono na wstrzyknięciu odpowiedniej substancji bezpośrednio w nerw zębodołowy (niestety, nie jest to zbyt przyjemne uczucie), dzięki czemu nerw znajdujący się w miazdze ulega neutralizacji. W efekcie, pacjent nie odczuwa żadnego dotyku, zimna, ciepła i czuje wyraźne zesztywnienie połowy twarzy. Co ważne, objawy te mogą utrzymywać się nawet kilka-kilkanaście godzin po znieczuleniu.

Znieczulenie śródwięzadłowe

W leczeniu endodontycznym, protetyce, pedodoncji, ekstrakcji zębów mlecznych i nieobjętych stanem zapalnym zębów stałych często wykorzystuje się znieczulenie śródwięzadłowe. Jego podanie polega na wprowadzeniu igły ze środkiem znieczulającym do ozębnej przy użyciu strzykawek ciśnieniowych.

Bez względu na to, jakie rodzaje znieczuleń chce zastosować lekarz, przed zabiegiem należy poinformować go wszelkich przyjmowanych lekach (nasercowych, psychotropowych, uspokajających) oraz ewentualnych schorzeniach, zwłaszcza chorobach wątroby, układu krążenia lub astmie. Wówczas pacjent nie otrzyma środka znieczulającego zawierającego adrenalinę, która wykazuje działanie obkurczające naczynia. Aby wykluczyć reakcje alergiczne, dentysta może również podać niewielką ilość preparatu w inne miejsce, np. przedramię. Jeśli nie pojawi się tam wysypka lub pokrzywka, nie ma przeciwwskazań do przeprowadzenia zabiegu z wykorzystaniem danego środka.

Dentofobia, czyli strach przed zabiegami dentystycznymi, często wynika z niewiedzy pacjentów. Nowoczesne metody leczenia umożliwiają praktycznie bezbolesne przeprowadzenie każdego zabiegu na fotelu dentystycznym.

AF

Fot. jaytaix, pixabay.com