Odpowiedź Halinie Borgiel-Marek

W numerze 11/2012 Gazety Lekarskiej, a ostatnio w Dentonecie, ukazał się tekst dr Haliny Borgiel-Marek pt.: "Do jakiej izby? – do jednej!”.

Tekst zmusza do pochylenia  się na chwilę nad nim nie tylko dlatego, że Autorka jest wiceprezesem drugiej największej izby lekarskiej (Śląsk). A może inaczej: właśnie z powodu niektórych kontrowersyjnych tez wygłaszanych przez osobę na tak eksponowanym stanowisku izbowym.

Tekst w zasadzie mógłby być potraktowany jako manifestacja zachwytu Autorki nad wspólnym samorządem, do czego Autorka ma oczywiście pełne prawo.

Niestety zachwytowi temu towarzyszy coś więcej – próba postawienia w opozycji do siebie tegoż ukontentowania obecnym stanem prawnym i poglądów części środowiska głośno akcentujących konieczność uwzględnienia specyfiki naszego zawodu (Autorka popełnia częsty wśród lekarzy błąd sugerując naszą odmienną specjalność – lekarz dentysta to nie specjalność, a odrębny zawód ). Poglądów, których głoszenie Autorka kwalifikuje jako szkodnictwo.

Całość jest dość niespójna, gdyż tytuł świadczy o negatywnym stanowisku Autorki do separacji izb, zaś w treści Autorka inkryminuje również ideę autonomizacji zawodu polegającą na zmianach ewolucyjnych, a nie rewolucyjnych.

Co więcej, tekst sugeruje, jakoby publiczne kontestowanie obecnego stanu prawnego, jak i dorobku wspólnej izby kolidowało w jakikolwiek sposób z Kodeksem Etyki Lekarskiej i wyrażoną w nim (art.59)  powinnością wspierania swego samorządu.

I tej sugestii nie można  pozostawiać bez komentarza. Otóż niezależnie od wykonywanego zawodu cieszymy się w naszym kraju wolnością słowa, której granice mogą określać tylko ustawy, a i one podlegają w tym względzie bardzo rygorystycznej kontroli.

Jeśliby nakaz wspierania samorządu prowadzić miał do ograniczania dyskusji, czy wręcz karania za odmienne poglądy, to z pewnością takie zachowanie izb spotkałoby się z silną reakcją instytucji i ruchów powołanych do obrony wolności słowa. Myśmy to przecież nawet przerabiali (vide postanowienie NROZ SK-NIL-0021/2010 z dnia 7.12.2011 stwierdzające brak znamion przewinienia zawodowego).

Ale skoro jesteśmy przy art. 59 KEL, to godzi się przytoczyć jego drugie zdanie:

"Podejmując krytykę działania organów samorządu lekarskiego winni przeprowadzić ją przede wszystkim w środowisku lekarskim lub na łamach pism lekarskich."

Autorka zapewne pamięta wrześniowe  posiedzenie Komisji Stomatologicznej NRL, na którym omawiano sprawę odmowy publikacji w GL tekstu pod pretekstem, że "jest niegrzeczny wobec A. Lelli" oraz wyjaśnienie dr Małmygi (członek Kolegium GL) że "publikowanie artykułów krytycznych wobec kierownictwa izby nie mieści się w linii programowej Gazety".

Można zatem publikować tylko teksty neutralne lub popierające władze wspólnej "najlepszej z izb". Czy tak chcemy bronić integralności IL? Czy z takiej to izby, tak rozprawiającej się z wszelką niezależną myślą jesteś Halino dumna? Mądre wspieranie swego samorządu to czasem głośne domaganie się niezbędnych zmian. 

Pora to raz wreszcie ustalić: nie trzeba wykazywać sprzeczności pomiędzy interesami zawodów lekarza i lekarza dentysty. Do uzasadnienia żądania wprowadzenia np. rozwiązań wyborczych wystarczy stwierdzenie, że choć interesy obu grup nie są sprzeczne, to poszczególne składowe tych interesów mają dla obu grup zawodowych zasadniczo odmienne znaczenie. *

Z zalewu postulatów Koleżanek i Kolegów dotyczących naszych codziennych spraw nie da się ułożyć programu dla Stomatologii Polskiej bez odrzucenia niektórych z nich. Nie da się więc uniknąć nadepnięcia  komuś  na odcisk .

I aby taki program, którego pilnie potrzebujemy nie był oprotestowywany choćby z powodu słabej legitymacji piszących ów program, autonomia (nie mylić z separacją) jest nam potrzebna od zaraz!

Andrzej Cisło

członek Naczelnej Rady Lekarskiej

listopad 2012

– – – – – – – – – – – –

* patrz:  dr Antoni Rost- Katedra Prawa Konstytucyjnego UAM: Opinia dot. projektu ustawy o izbach lekarskich, sierpień 2009