Nowa obsesja Ameryki – wybielanie zębów

Czy wiesz, kim jest bleachoretyk? To osoba, która obsesyjnie marzy o śnieżnobiałym uśmiechu i jest uzależnionia od zabiegów wybielających. W opinii amerykańskich dentystów liczba takich osób w ostatnich latach uległa potrojeniu, do czego w dużym stopniu przyczyniły się mass media, lansujące perfekcyjne uzębienie gwiaz kina i show biznesu.
Lista nałogów trapiących współczesne społeczeństwo stale się wydłuża i pojawiają się na niej coraz bardziej zdumiewające pozycje: zakupoholizm, kompulsywne zbieractwo, ustawiczne poprawianie urody za pomocą botoksu, nałogowe uprawianie joggingu, surfowanie godzinami po sieci. Takim stosunkowo nowym uzależnieniem jest bleachoreksja (od ang. bleach – wybielić), polegająca na nieustannym wybielaniu zęby.

Jak rozpoznać bleachoretyka?
Nie ma niczego złego w trosce o śnieżnobiałe uzębienie, o ile takie działanie mieści się w granicach normy. Tymczasem bleachoretyk – dążąc do osiągnięcia wymarzonego efektu – stosuje nadmierną ilości preparatów wybielających i zupełnie ignoruje ich skutki uboczne. Zdarza się, że jednocześnie wybiela zęby paskami kupionymi w aptece, kilkanaście razy dziennie używa różnych past wybielających, a oprócz tego co kilka dni korzysta z ekspresowego wybielania zębów (co ciekawe, najczęściej przeprowadza taki zabieg w gabinecie kosmetycznym, w obawie, że stomatolog zaneguje jego decyzję).
Charakterystyczne dla bleachoreksji jest również dążenie do całkowitej perfecji. Według bleachorektyka zęby nie mogą być tylko nieco rozjaśnione – one powinny być stuprocentowo białe, najlepiej w odcieniu bieli nr 0. I nawet jeśli taki kolor wygląda nienaturalnie, ponieważ kompletnie nie pasuje do koloru dziąseł i karnacji, w opinii osoby uzależnionej i tak jest odcieniem jedynym i idealnym.
Nie są również ważne negatywne konsekwencje narażania zębów na wpływ preparatów wybielających. Bleachorektyk zupełnie nie przejmuje się faktem, że stosowanie nadmiernej ilości środków do wybielania niszczy szkliwo i osłabia strukturę zębów (może również spowodować nadwrażliwość dziąseł, ból zębów, a nawet sprawić, że zęby – paradoksalnie – staną się matowe lub trwale przybiorą szarawy odcień).
I właśnie to ignorowanie zagrożeń stanowi dla otoczenia wyraźny sygnał, że mamy do czynienia z niezdrową obsesją. Bowiem o uzależnieniu możemy mówić wtedy, gdy nie potrafimy zrezygnować z danej używki lub czynności, nawet jeśli wpływa ona destrukcyjnie na stan naszego zdrowia.

W jaki sposób przejawia się uzależnienie od wybielania zębów?
1. Bardzo częstym objawem bleachoreksji jest natręctwo ruchowe (przymus wykonania jakiś czynności). Osoby obsesyjnie wybielające zęby kilkanaście razy dziennie przeglądają się w lustrze w różnym świetle i pod różnym kątem, szukając wyimaginowanych niedoskonałości.
2. Najmniejsza nierówność szkliwa czy najbardziej mikroskopijne przebarwienie wywołują w nich autentyczny atak paniki, zmuszający do szukania porady u kilku dentystów równocześnie (dlaczego kilku? Bo jeden dentysta może się pomylić i nie zauważyć minimalnej wady szkliwa).
3. Z reguły bleachoretyk ocenia innych poprzez pryzmat koloru ich zębów – osoby, które nie mogą się pochwalić śnieżnobiałym uśmiechem, są automatycznie klasyfikowane jako „gorsze” i „biedniejsze”.
4. Bardzo często też bleachorektycy radykalnie zmieniają swój sposób odżywiania, rezygnując z produktów, które mogą zniszczyć biel ich zębów. Przy czym lista tych produktów stale się wydłuża i pojawiają się na niej coraz to nowe pozycje. Bleachoretyk tworzy swoje własne teorie na temat barwiących właściwości różnych artykułów spożywczych i podporządkowuje codzienny jadłospis tym błędnym założeniom.

B.Sz.