Alergia na penicylinę a niepowodzenie leczenia implantologicznego

Niepowodzenie implantacji na krótko po przeprowadzonym zabiegu może mieć związek z długością użytego implantu oraz występowaniem u pacjenta alergii na antybiotyki. Badanie podejmujące tę tematykę przeprowadziła grupa naukowców z USA.

Z badania prowadzonego przez zespół dr. Jaffera Ahmeda Shariffa, profesora Touro University College of Dental Medicine w Valhalla (stan Nowy Jork) wynika, że pacjenci, u których występuje alergia na penicylinę, a także ci, u których wprowadzano implanty o długości mniejszej niż 10 mm, mogą być bardziej narażeni na niepowodzenie leczenia na wczesnym etapie po implantacji.

– Alergia pacjenta na penicylinę oraz długość implantu okazały się być istotnymi czynnikami ryzyka niepowodzeń, co zostało potwierdzone w badaniach na modelach – napisał dr  Shariff, adiunkt w dziedzinie periodontologii, dyrektor ds. badań oraz dyrektor programu Implant CE w Touro University. 

Aby określić możliwe czynniki ryzyka związane z wczesnym niepowodzeniem implantu wszczepionego przez stomatologa przy wsparciu protokołu chirurgicznego oraz pojedynczego systemu implantów, dokonano przeglądu elektronicznej dokumentacji zdrowotnej (EHR) z kartoteki jednej z uczelni stomatologicznych w Stanach Zjednoczonych.

Na podstawie dokumentacji określono dane demograficzne pacjentów, ich historię medyczną i stomatologiczną, przebieg farmakoterapii oraz dane dotyczące zabiegu wszczepienia implantu. Następnie przeprowadzono jednowymiarową i wieloczynnikową warunkową analizę regresji logistycznej z wykorzystaniem metod selekcji wstecznej i do przodu.

Ocena skuteczności leczenia u pacjentów, którym wszczepiono łącznie 2000 implantów

Od sierpnia 2018 r. do grudnia 2022 r. u pacjentów, których dokumentacja była weryfikowana, wszczepiono ponad 2000 implantów, przy czym awaryjność wszczepów została określona na poziomie około 3%. W badaniu zespołu kierowanego przez dr. Jaffera Ahmeda Shariffa odnotowano 69 przypadków wczesnego niepowodzenia implantacji, które porównano z 69 przypadkami z grupy kontrolnej.

Analiza wieloczynnikowa wykazała, że alergia na penicylinę (skorygowany iloraz szans [aOR]: 4,3, 95% przedział ufności [CI]: 1,4 do 13,1, p = 0,011), jak i długość implantu (aOR [11,5–13 mm (ref) vs. 10 mm]: 3,0, 95% CI: 1,1 do 8,1, p = 0,027) okazały się istotnymi czynnikami wczesnego niepowodzenia wprowadzenia implantów dentystycznych.

– Teoretycznie tytan, z którego wykonywane są implanty, uważany jest za materiał bioobojętny. On nie powinien dawać objawów uczulenia, ale rzeczywiście w pewnych przypadkach dochodzi do powikłań – mówi dr n. med. Wojciech Popowski. – Oprócz tytanu, którego w implancie jest 80, 90, czasem 99%, są też pozostałe składniki. Może to być żelazo, wodór, ale też wolfram – i to czasem powoduje problemy – dodaje dr hab. n. med. Kornel Krasny. W trakcie rozmowy, w której udział wziął również dr hab. n. med. Maciej Czerniuk, poruszony został temat nadwrażliwości i alergii na składniki implantów zębowych. Czy jest to częsty problem? Zapraszamy do obejrzenia materiału filmowego.

T.H.

Źródło: https://www.drbicuspid.com