Czym jest hipoplazja szkliwa? Praktyczny poradnik dla pacjentów

Szkliwo to najtwardsza tkanka w ludzkim organizmie, będąca naturalną barierą ochronną dla zębów. U niektórych osób diagnozuje się jednak niedobory tej tkanki. Hipoplazja szkliwa – bo tak fachowo nazywa się ten stan – może mieć różne przyczyny, ale za każdym razem konieczne jest wdrożenie odpowiednich metod leczenia.

Podstawową funkcją szkliwa w jamie ustnej jest ochrona zębów przed szkodliwymi czynnikami: działaniem bakterii, bodźcami termicznymi oraz chemicznymi, a także ich ścieraniem się podczas żucia. Choć istnieją sprawdzone sposoby na wzmocnienie szkliwa, to jego stopniowe ścieranie jest powiązane z naturalnym starzeniem się organizmu. U niektórych pacjentów, nawet stosunkowo młodych, diagnozuje się również niedorozwój tej tkanki. Hipoplazja szkliwa może mieć wiele przyczyn i za każdym razem wymaga odpowiedniego leczenia.

Hipoplazja szkliwa – przyczyny

Choć hipoplazja szkliwa częściej występuje na zębach stałych, to jednak notuje się ją również u dzieci. Do podstawowych czynników zwiększających ryzyko jej wystąpienia zaliczają się wady zgryzu, choroby przyzębia oraz wykształcenie zębów o nieprawidłowym kształcie. Ponadto, hipoplazja szkliwa może być efektem:

• chorób przewodu pokarmowego, skutkujących zmniejszonym wchłanianiem witamin i mikroelementów,
• długotrwałej diety ubogiej w witaminy A, D i K, a także wapń, magnez, fluor oraz fosfor,
• zaburzeń endokrynologicznych (gruczołów tarczycy, trzustki, grasicy),
• chorób wieku dziecięcego (ospa, odra, różyczka).

Australijscy badacze stwierdzili natomiast, że niedorozwój szkliwa u dzieci może być spowodowany przez nieprawidłowości następujące w okresie prenatalnym, takie jak ekspozycja na ołów czy przyjmowanie przez matkę tetracykliny.

Hipoplazja szkliwa – objawy

Hipoplazję szkliwa w większości przypadków diagnozuje lekarz dentysta – objawy kliniczne schorzenia są bowiem trudne do wychwycenia przez pacjenta. Ogólnie jednak hipoplazja szkliwa może przyjmować postać białych lub brunatnych plamek na powierzchni szkliwa, niewielkich dołków rozmieszczonych na zębach, bruzd na koronach czy pofałdowanych brzegów siecznych zębów.

Dopiero badanie mikroskopowe jest w stanie dać rzetelny obraz hipoplazji szkliwa. Wówczas odkrywa się, że jest ono znacznie cieńsze niż u osób zdrowych, może zawierać barwniki. Dodatkowo, chorobie towarzyszą niekiedy zaburzenia w budowie zębiny.

Hipoplazja szkliwa – leczenie

Hipoplazja szkliwa może być leczona na kilka sposobów. Kluczowa jest przede wszystkim prawidłowa i regularna higiena jamy ustnej, z wykorzystaniem szczoteczek o miękkim włosiu, past do zębów zawierających fluor, nici dentystycznych oraz specjalnych płukanek. Z diety należy wyłączyć produkty bogate w cukier (będący podstawową pożywką bytujących w jamie ustnej bakterii) i kwasy (rozmiękczają szkliwo). Zalecane jest z kolei spożywanie produktów pobudzających produkcję śliny oraz pełnoziarnistych kasz, makaronów i pieczywa.

Leczenie stomatologiczne hipoplazji szkliwa opiera się na kilku działaniach. Dentysta może przeprowadzić m.in. lakowanie zębów (czyli uszczelnianie bruzd), ich fluoryzację (pokrywanie powierzchni zębów preparatami zawierającymi w swoim składzie fluor o określonym stężeniu), konieczne jest również regularne usuwanie złogów nazębnych oraz leczenie próchnicy. W przypadku osób z wadami zgryzu wprowadza się także terapię ortodontyczną.

Uskrzydlają, pobudzają organizm i dodają wigoru, ale czy nie pozostają bez wpływu na nasze zdrowie? Amerykańscy uczeni dowiedli, że kwasy zwarte w energy drinkach rozmiękczają szkliwo zębów. Dentyści zalecają, aby ograniczyć, a najlepiej zrezygnować z picia tego typu napojów.

AF
Fot. englishlikeanative, pixabay.com