Diastemy i zastosowanie licówek porcelanowych w ich leczeniu

Diastemy to patologiczne przerwy między siekaczami przyśrodkowymi. Mogą mieć etiologię wrodzoną lub nabytą. Poznanie przyczyny ich powstania wpływa na sukces leczenia. W leczeniu należy rozważyć postępowanie ortodontyczne. Jeśli pacjenci nie wyrażają na nie zgody, to w dalszej kolejności należy rozważyć mało inwazyjne leczenie protetyczne. W pracy przedstawiono przypadki zastosowania licówek porcelanowych u pacjentów z diastemami. Zwrócono uwagę na diagnostykę, projektowanie przyszłych uzupełnień protetycznych oraz wykonanie próbnych uzupełnień protetycznych. Przedstawiono aspekty preparowania tkanek twardych oraz wykonawstwo laboratoryjne.

Diastemy mają negatywny wpływ na estetykę uzębienia i mogą zaburzyć najpiękniejszy uśmiech. W okresie wyrzynania siekaczy mlecznych i stałych są zjawiskiem fizjologicznym, ale występowanie ich poza tymi okresami uważane jest za patologię.

Diastemy – przyczyny występowania

Zanim podjęta zostanie decyzja o leczeniu, należy dokładnie poznać przyczyny powstania diastemy. Etiologia diastem u dorosłych jest często powiązana z anomaliami wymiaru i kształtu zębów oraz z zaburzeniami zębowymi i wyrostkowymi. Zmiany zębowo-wyrostkowe wynikają głównie z dysharmonii pomiędzy rozmiarem łuków zębowych szczęki i żuchwy oraz szerokością zębów lub z defektami kości rozdzielającej siekacze.

Niektóre czynniki mogą mieć podłoże wrodzone lub nabyte, np. cechy dziedziczne, zaburzenia rozwoju i wzrostu zębów, ich wielkości, nachylenia osi długich. Przyczyną mogą być także niski przyczep i przerost wędzidełka wargi górnej, brak zawiązków lub karłowatość siekaczy bocznych, zęby nadliczbowe, przemieszczenia zębów, torbiele, defekty szwów międzyszczękowych oraz inne zmiany patologiczne.

Leczenie diastemy a diagnostyka

Aby wybrać odpowiednią formę leczenia, niezbędna jest prawidłowa diagnoza. Jeżeli przyczyną jest przerośnięte wędzidełko, należy je podciąć. W leczeniu diastem należy także rozważyć postępowanie ortodontyczne. W wielu sytuacjach interwencja ortodontyczna poprawia estetykę w stopniu akceptowalnym przez pacjentów, lecz nie każdy pacjent wyraża zgodę na długoletnie leczenie ortodontyczne, a w wielu przypadkach na stałą retencję utrzymującą efekt leczenia. Dlatego coraz częściej pacjenci idą na kompromis i wybierają szybkie i skuteczne leczenie protetyczne, choć nie zawsze kończące się sukcesem.

Błędy wynikają z nieprawidłowej diagnozy i planowania. Najczęściej popełniany błąd polega na próbie zamknięcia diastemy za pomocą jednej lub dwóch licówek. Należy pamiętać o tym, że licówki zmieniają stosunek długości do szerokości zębów i mogą zaburzyć ich proporcje. Z badań naukowych wynika, że stosunki szerokości do wysokości siekaczy i kłów wynoszą od 77 do 86%, siekacze centralne są szersze od siekaczy bocznych o około 2–3 mm, są także szersze od kłów o około 1–1,5 mm, natomiast kły są szersze od siekaczy bocznych o około 1–1,5 mm, siekacze centralne i kły posiadają zbliżoną wysokość korony i są dłuższe od siekaczy bocznych o 1–1,5 mm. Pomocne w określeniu szerokości siekaczy szczęki mogą być zęby żuchwy. Wymiar szerokości siekacza centralnego uzyskuje się przez zsumowanie szerokości brzegu siecznego siekacza centralnego żuchwy z połową wartości dla siekacza bocznego.

Cały artykuł „Zastosowanie licówek porcelanowych w leczeniu pacjentów z diastemami – opis przypadków” autorstwa dr. n. med. Beaty Śmielak dostępny jest w numerze 6(46)/2013 czasopisma e-Dentico.

Oprac. AF

Fot. Archiwum