Czy mój implant się przyjmie i trwale zrośnie z kością?

Jak wynika z analizy wpisów na naszym forum, to pytanie trapi ponad 90% pacjentów decydujących się na zabieg wszczepienia implantów. Lęk, iż z czasem implant ulegnie rozchwianiu i „wypadnie”, zostawiając głęboką i niezagojoną „dziurę w kości” (a także równie głęboką dziurę w domowym budżecie) podsyca brak wiedzy na temat procesu osteointegracji. Nieznajmość mechanizmów, które odpowiadają za zrost komórek tkanki kostnej z zewnętrzną powierzchnią wszczepu powoduje, iż niektórzy internauci są bliscy rezygnacji z zabiegu (Za kilka lat może zdecyduję się wszczepić implant, na razie jednak się boję, że coś może pójść nie tak). Inni dzielą się z uczestnikami forum swoimi wątpliwościami, niekiedy dla implantologa dość zaskakującymi (Podobno co osiem lat implanty tracą stabilność i zaczynają się ruszać. Czy ktoś z was przeżył coś podobnego?). Jeszcze inni pragną wyjaśnić nurtujące ich kwestie (zwłaszcza dotyczące oceny stabilność wszczepu), zwracając się ze swoim problemem bezpośrednio do stomatologa:

– Wiem, że to głupie pytanie, ale mocno mnie to ciekawi. W jaki sposób implantolog stwierdza, że implant się przyjął? Przecież on jest zaszyty w dziąśle i tego nie widać?
 – Czy to prawda, że implant tak mocno zrasta się z kością, że jeżeli trzeba go z jakiś względów usunąć, to przypomina to wyrywanie zęba?
 – Czy można jakoś przyspieszyć gojenie implantu? Na przykład masować sobie dziąsła, albo coś w nie wcierać – np. napar z szałwii. Bo ja powiniem jeszcze odczekać dwa miesiące, ale kroi mi się wyjazd do Anglii i chciałbym założyć koronę szybciej.
 – Witam. Chciałbym się dowiedzieć, na czym polega stabilizacja pierwotna i wtórna implantów. Trochę o tym czytałem, ale nie rozumiem różnicy. I jeszcze jedno – skąd implantolog wie, że wywiercił odpowiedni otwór na implant – nie za długi i nie za szeroki?

Na czym polega osteointegracja i w jaki sposób przebiega?
 – "Nasze kości są cudem natury, beleczkowa budowa kości znakomicie radzi sobie z różnymi obciążeniami – wyjaśnia lek. stom. Jerzy Zbożeń, konsultant portalu Dentonet.pl. – Podczas zabiegu implantacji wiertło przygotowujące przyszłe miejsce dla implantu (inaczej zwanego wszczepem) niszczy naturalną strukturę kości. Dochodzi do przerwania ciągłości naczyń krwionośnych i ubytek szybko wypełnia się krwią, tym samym rozpoczyna się proces gojenia. Początkowo jedyną siłą utrzymującą implant na swoim miejscu jest tarcie mechaniczne i nazywa się pierwotną stabilizacją implantu. Wtórna stabilizacja implantu (zwana inaczej osteointegracją) wymaga wysoko skomplikowanej sekwencji procesów biodynamicznych. Jest to możliwe dzięki doskonałej komunikacji między komórkami będącymi składnikami krwi w procesie gojenia. Pod koniec pierwszego tygodnia od zabiegu na powierzchni implantu formowana jest kość splotowata rozpoczynając wtórną stabilizację, która stopniowo zastępuje zanikającą stabilizację pierwotną. Kolejne tygodnie gojenia prowadzą do kompletnego przemodelowania kości w bezpośrednim sąsiedztwie wszczepu. Kość splotowata przyczepia się do zagłębień gwintu implantu".

Osteointegracja pod ścisłym nadzorem
– "Przed laty lekarz implantolog podczas zabiegu bazował na swojej intuicji i doświadczeniu – dodaje dr J. Zbożeń – jednak dzisiaj dysponujemy nowoczesnymi metodami diagnostycznym. Planując zabieg, standardowo wykonuje się badanie tomograficzne umożliwiające wybór odpowiedniego implantu co do długości i szerokości, tak żeby maksymalnie wykorzystać obszar kości, jak również znaleźć optymalne miejsce dla przyszłego implantu. Podczas bardziej skomplikowanych zabiegów można na podstawie tomografii i programów komputerowych wykonać szablon chirurgiczny, który nawiguje wiertło zgodnie z tym, co wcześniej zaplanował lekarz. Przykładem takiego programu jest np. Simplant czy system planowania implantologicznego opartego na skanerach wewnątrzustnych.
To, czy implant prawidłowo połączył się z kością, można stwierdzić na podstawie wywiadu lekarskiego (nie powinno być problemu z osteointegracją, jeśli podczas gojenia pacjent nie zgłasza żadnych dolegliwości) oraz na podstawie zdjęć rentgenowskich. Natomiast podczas zabiegu odsłaniania implantu można za pomocą specjalnych urządzeń elektronicznych lub klucza dynamometrycznego zmierzyć siłę połączenia implantu z kością.
Natomiast jeśli z jakichś powodów (np. pęknięte gniazdo czy zła pozycja) trzeba taki mocno zintegrowany implant usunąć z kości, można wtedy wykorzystać specjalne zestawy narzędzi pozwalające wykonać taki zabieg mało inwazyjnie – czyli w taki sposób, żeby nie doszło do dużej utraty kości, co umożliwi jednoczasowe wprowadzenie nowego implantu".

Osteointegracji nie da się przyspieszyć
 – "Proces osteointegracji, czyli łączenia się implantu z kością, polega na skomplikowanych procesach biologicznych i nie da się przyśpieszyć procesu gojenia ziołami czy jakimiś dodatkowymi działaniami typu masaż – rozwiewa wątpliwości dr Jerzy Zbożeń. – Natomiast dawne protokóły obciążania implantów (zakładania na nich koron) przestają bezwzględnie obowiązywać. Kiedyś bezwzględnie przestrzegano czasu od wprowadzenia implantu do zrobienia na nim korony (3–6 miesięcy). Dzisiaj, dzięki wieloletnim badaniom, powierzchnia wszczepu jest tak modyfikowana (wytrawiana, piaskowana), że zwiększa się jego szorstkość i łączenie z kością jest znacznie poprawiane. W efekcie implanty o odpowiedniej powierzchni tytanu, odpowiednim kształcie, aktywnym gwincie i sposobie łączenia nadbudowy posiadają tzw. formułę „anytime loading”, czyli można zakładać na nie korony protetyczne w dowolnym czasie. Musi być jednak spełniony warunek odpowiedniego momentu obrotowego, jaki uzyskujemy podczas wprowadzania implantu do kości (30–40 Ncm)".

Wpisy pacjentów komentował konsultant portalu Dentonet, lek. stom. Jerzy Zbożeń.
Z cyklu: Znalezione na forum