Być higienistką stomatologiczną i osobą LGBTQ+

Czerwiec to w wielu państwach świata Miesiąc Dumy (ang. Pride Month) społeczności LGBTQ+. Przy tej okazji brytyjski serwis Dentistry.co.uk przedstawił historię Anny Peterson, kobiety homoseksualnej, która opowiada o swojej drodze życiowej i zawodowej – jako higienistki stomatologicznej.

Anna, jak sama twierdzi, już od piątego roku życia chciała pracować w branży stomatologicznej – najlepiej jako dentysta. Będąc dzieckiem robiła z drucików „aparaty ortodontyczne”, które następnie trzymała w pudełkach i opowiadała innym dzieciom w klasie o tym, że w przyszłości będzie leczyć zęby.

Dziecięca pasja nie przeminęła, dlatego po szkole średniej Anna zdawała na studia stomatologiczne w Teesside University w Middlesbrough. Niestety bezskutecznie – oceny nie były wystarczająco dobre… Nie było jednak mowy o zmianie branży, dlatego Anna postanowiła zostać higienistką stomatologiczną i rozpoczęła stosowne studia na drugim końcu Anglii, w Portsmouth. A tam jeszcze bardziej zakochała się w stomatologii… Rok później ponownie złożyła dokumenty i zapewniła sobie miejsce na Teesside University. Studia ukończyła z wyróżnieniem.

Nic o sobie podczas studiów

Na pytanie o to, czy w trakcie studiów odczuwała wsparcie dla osób LGBTQ+, Anna odpowiedziała, że na obu uczelniach nie ujawniała swojej orientacji. Nie dlatego, by słyszała coś dyskryminującego lub negatywnego na temat lesbijek i gejów. Znała innych homoseksualnych studentów, ale byli to tylko mężczyźni. Wykładowcami i promotorami Anny były wyłącznie kobiety i nie czuła się komfortowo, aby im o sobie opowiadać: obawiała się, że poczują się przy niej niekomfortowo lub niezręcznie, co ostatecznie mogłoby rzutować na uzyskane oceny.

– Patrząc wstecz, wydaje się to okropne, ponieważ wszyscy byli uroczymi przełożonymi i wykładowcami. To nie ich wina, że ja tak się czułam, ale była to bitwa, którą prowadziłam sama ze sobą. Czułam się, jakby tak naprawdę mnie nie znali. Słyszałam, jak inni studenci rozmawiali z wykładowcami o swoim życiu i rodzinie i było mi smutno, że nie mogę z nimi mieć relacji na takim samym poziomie – kontynuowała Anna.

Na pytanie, czy stomatologia to zawód, który powala się integrować, Peterson nie miała jednoznacznej odpowiedzi. –  Kiedy myślę o tym, ile osób LGBTQ+ ujawniających swoje preferencje funkcjonuje w stomatologii (w gabinetach i szkołach stomatologicznych), to jest to niewielka liczba. Wiem, że GDC (General Dental Council, organizacja regulująca pracę osób związanych zawodowo ze stomatologią w Wielkiej Brytanii – przyp. red.) pyta o nasze preferencje seksualne w sekcji równości i różnorodności, kiedy wypełniamy nasze formularze. Ale to jedyny raz, kiedy zauważyłam zainteresowanie środowiskiem LGBTQ+ w stomatologii – dodała Anna Peterson.

Co na to twoi koledzy i pacjenci?

Pytana o to, czy kiedykolwiek miała negatywne doświadczenia z kolegami lub pacjentami, Anna wyznała: – Zwykle nie mówię swoim pacjentom o mojej seksualności, z tego samego powodu, dla którego nie powiedziałam o tym moim wykładowcom ani przełożonym. Martwię się, że będą mnie inaczej postrzegać lub nie będą już chcieli być przeze mnie leczeni. To wszystko jest chyba w mojej głowie. Czasami pacjenci pytają, czy w moim życiu jest jakiś mężczyzna lub czy mam chłopaka. Założenie, że jestem hetero, jest dość oczywiste, szczególnie w przypadku starszych pacjentów. Ale najczęściej mam tak wiele do omówienia z pacjentami na temat instruktażu higieny jamy ustnej lub leczenia, że rozmowa o innych rzeczach jest zwykle tylko pytaniem o rodzinę lub zbliżające się wakacje. Dlatego nie jestem często pytana o coś tak osobistego – z czego zresztą bardzo się cieszę.

Dziś już wszyscy wiedzą, kim jestem

Anna przyznała jednak, że były też sytuacje, gdy bardziej zaprzyjaźnieni pacjenci dopytywali ją o to, czy ma chłopaka, a ona – obawiając się negatywnej reakcji – udzielała twierdzącej odpowiedzi. Ale to się zmieniło. – W praktyce, w której obecnie pracuję, wszyscy wiedzą, że jestem osobą homoseksualną. Wszyscy naprawdę mnie wspierają i nikt mnie nie wyklucza. Kiedy zakończył się mój związek z byłą dziewczyną, personel był dla mnie miły – w tym mój szef, przed którym mogę się otworzyć. Myślę, że mój „coming out” zbliżył nas do siebie i cieszę się, że to zrobiłam. Mój szef jest głównym dentystą i jedynym mężczyzną w firmie pełnej kobiet. W mojej poprzedniej praktyce wiedziała tylko garstka personelu – kontynuowała Peterson.

Branża stomatologiczna bardziej otwarta na różnorodność

Ostatnie pytanie dotyczyło tego, co można zrobić, aby branża stomatologiczna była bardziej różnorodna i inkluzywna. – Myślę, że nauczanie o równości w stomatologii jest ważne z wielu powodów: to jak traktujemy pacjentów, czy ich rozumiemy i nie dyskryminujemy… Jestem zaskoczona, że na studiach nie rozmawialiśmy o LGBTQ+. Mam tylko nadzieję, że jeśli jakikolwiek inny student znajdzie się w takiej sytuacji jak ja, poczuje się na tyle komfortowo, by być dumnym z tego, kim jest i powiedzieć o sobie – jeśli będzie chciał. To jeden z powodów, dla których na moim TikToku przy biogramie jest tęczowa flaga.

– Chcę, aby inni wiedzieli, że można być osobą nieheteronormatywną i odnieść sukces w swoim zawodzie. Wśród higienistek jest wyraźna przewaga kobiet, lecz nie spotykam wielu innych homoseksualnych kobiet w branży. Ale pamiętam, kiedy pierwszy raz zobaczyłam, jak ktoś na Facebookowej grupie higieny jamy ustnej napisał o swoim ślubie. Zdjęcia przedstawiały ją i jej żonę, a pod postem znalazło się wiele pozytywnych komentarzy od członków grupy higienistek. – podsumowała Anna Peterson.

Rozmawiamy z higienistkami z USA oraz Włoch. Poprosiliśmy też nasze rozmówczynie o kilka słów skierowanych do polskich koleżanek i kolegów „po fachu”.

T.H.

źródło: https://dentistry.co.uk/2022/06/02/you-can-be-successful-and-be-gay-a-hygienists-experience-in-dentistry-as-a-gay-woman/