Zadbaj o siebie: stomatolog u psychologa

W Polsce terapia u psychologa ciągle zawstydza – boimy się, że jeśli inni dowiedzą się, że z niej korzystamy, wyjdziemy na tych, którzy mają jakiś problem psychiczny. Zwłaszcza lekarzom trudno się na nią zdobyć, ponieważ obawiają się, że przez to stracą swój autorytet. Tymczasem w terapii nie tylko chodzi o rozwiązywanie problemów, ale i o poprawienie jakości życia czy relacji z życiowym partnerem lub współpracownikami.

Słowo „terapia” związane jest z doświadczeniem wsparcia, pomocy, zmiany sytuacji na lepszą. Podczas jej trwania psycholog towarzyszy komuś w jego problemie, by pomóc ten problem rozwiązać, a przez to polepszyć jakość życia pacjenta i jego relacji z innymi. Jest wiele szkół i sposobów prowadzenia terapii, ale generalnie jest to spotkanie podczas którego jeden człowiek może pomóc drugiemu. Terapia u psychologa nie polega na manipulacji czy szukaniu dyrektywnych rozwiązań, ale na poszukiwaniu zasobów, dzięki którym osoba szukająca wsparcia, będzie mogła sama poradzić sobie w życiu.

Z terapii u psychologa warto skorzystać zwłaszcza wtedy, gdy doświadczamy w życiu bezradności czy problemu, którego nie potrafimy sami rozwiązać. Wówczas – dobrze jest poszukać wsparcia u specjalisty, który pomoże nam poszukać środków zaradczych, by z problemem się skutecznie zmierzyć. Terapia szczególnie uzasadniona jest w przypadku związków małżeńskich. Niestety – ludzie bardzo często trafiają na terapię, gdy kryzys w relacji jest już tak głęboki, że trudno im podjąć współpracę, a nawet wyrazić ku temu chęć. Dlatego najlepszym momentem na jej podjęcie jest ten, gdy zaczynają się pojawiać pierwsze symptomy kryzysu lub jest on w fazie początkowej, a nie ten, gdy związek jest już mocno rozbity. Bardzo często zdarza się, że trudności w relacji ze współmałżonkiem mają swe źródło w trudnych przeżyciach z lat wcześniejszych czy nawet w dzieciństwie, a przez lata nierozwiązywane problemy (np. emocjonalne) ograniczają w budowaniu zdrowego związku. Dlatego potrzeba przepracować te naleciałości, by nie rzutowały one na obecne życie. Podobnie jest z relacjami w pracy – może się zdarzyć, że trudności, które w niej przeżywamy, mają swe źródło w naszych traumatycznych doświadczeniach z przeszłości, schematach w myśleniu, trudnościach w komunikowaniu się czy fałszywych przekonaniach – wówczas psycholog pomaga je nam sobie uświadomić i w zdrowy sposób się do nich odnosić.

Zdarza się też, że w małżeństwie tylko jedna osoba zgadza się na podjęcie terapii – i ma to sens, ponieważ niejednokrotnie zmiana postawy w związku, przyjęcie innego sposobu komunikowania się, czy też odkrycie własnych błędów wpływa korzystnie na funkcjonowanie całego związku.
Z pewnością do niczego nie prowadzi tłumaczenie sobie w obliczu problemu – czy to w związku, czy osobistego, czy w pracy, że „jakoś to będzie” i „jakoś się ułoży” – zwykle nie rozwiązuje to trudności a jedynie je pogłębia.

Generalnie, aby zbadać, czy jesteśmy osobami w pełni zdrowymi w wymiarze psychologicznym, powinniśmy przede wszystkim przyjrzeć się relacji z samymi sobą (czy akceptujemy siebie, mamy zdrowe poczucie własnej wartości, dostrzegamy swój potencjał). Po drugie powinniśmy zaobserwować, jakie mamy relacje z innymi (czy nie jesteśmy zbyt ulegli i podporządkowani lub też czy nie traktujemy ludzi przedmiotowo – nie jest to wyrazem zdrowej postawy w relacjach), czy relacje z innymi są dla nas satysfakcjonujące i nas cieszą, czy przeciwnie.

Dobrze zwrócić uwagę, czy nie odczuwamy długotrwałych dyskomfortów psychicznych (depresji, wycofania, bierności lub pobudzenia, które uniemożliwia normalne funkcjonowanie). Czy na poziomie intelektualnym jesteśmy w stanie skupić uwagę i zaangażować się w zadania, które wykonujemy? Ale z drugiej strony – czy potrafimy szerzej spojrzeć na kontekst swojego życia, nie tylko przez pryzmat zadań, które realizujemy? Także, czy przeżywamy emocje, czy je od siebie odsuwamy?

Jednocześnie dobrze jest mieć na względzie, że terapia jest doświadczeniem bolesnym i trudnym – wymaga konfrontacji i zmierzenia się z tym, co bolesne i nieraz wstydliwe. To może do terapii zniechęcić, jednak – tak jak w stomatologii – by wyleczyć popsuty ząb nie da się w 100 % uniknąć bólu i dyskomfortu. Efektem jednak jest wyleczenie chorego miejsca. Potrzeba też mieć świadomość, że terapia nie przynosi od razu oczekiwanych rezultatów – potrzeba wykazać się podczas jej trwania cierpliwością i samozaparciem.

Zachęcamy także do przeczytania:
Stres w pracy lekarza stomatologa

Depresja epidemia XX wieku
 

BZ