Dentonet
PACJENT
E-mail
WYBIERZ KATEGORIĘ
Leczenie zachowawcze i endodoncja
Protetyka i implantologia
Stomatologia estetyczna
Ortodoncja
Periodontologia
Higiena i zdrowie jamy ustnej

Parafunkcje

Publikacja:

Parafunkcje

Parafunkcje to nawyki ruchowe narządu żucia. Wyróżniamy dwa rodzaje parafunkcji. Parafunkcje zwarciowe i niezwarciowe. Pierwsza z nich polega na nawykowym zaciskaniu i zgrzytaniu zębami (bruksizm), która odbywa się z kontaktem zębów przeciwstawnych. Natomiast w drugim przypadku są to takie nawyki ruchowe w obrębie narządu żucia przy których nie dochodzi do kontaktu zębów przeciwstawnych.

Parafunkcje zwarciowe

Etiologia:

– czynniki psychogenne,

– czynniki miejscowe,

– zaburzenie w jednym z trzech stawów ze współdziałającym czynnikiem psychogennym.

Parafunkcje te uprawiane są nieświadomie – we śnie, dlatego do diagnozy przydają się obserwacje chorego przez otoczenie. Najważniejsze jest rozpoznanie parafunkcji i uświadomienie choremu ich uprawiania.

Zaciskaniu i zgrzytaniu zawsze towarzyszy:

– patologiczne starcie zębów,

– ubytki klinowe,

– uszkodzenie szkliwa na powierzchni policzkowej zębów przednich.

Poprzez wykrycie objawów często diagnozujemy nieuświadomione parafunkcje zwarciowe.

Parafunkcje mogą być wykonywane w różnych położeniach żuchwy, mogą one wywoływać objawy zarówno w mięśniach jak i w stawach narządu żucia.

Zaciskania i zgrzytania może przebiegać w różnych parafunkcjonalnych położeniach żuchwy.

Parafunkcje zwarciowe mogą występować stadnie, lub mogą ujawniać się wraz z parafunkcjami niezwarciowymi.

Leczenie:

– relaks, uspokojenie (farmakologicznie),

– rozluźnienie mięśni – ćwiczenia,

– szyny akrylanowe wykonywane w ganinecie stomatologicznym,

– korekta zgryzu,

– fizjoterapia.Parafunkcje niezwarciowe

Etiologia:

– parafunkcje języka,

– nagryzanie warg, błony śluzowej policzków,

– ogryzania paznokci i skórek,

– nawykowe nagryzanie obcych przedmiotów.

Parafunkcje niezwarciowe mogą być wywoływane przez czynniki psychogenne i miejscowe predysponujące (luka po usuniętym zębie, w której tkwi język, duża dolna warga, ołówek).

Parafunkcje niezwarciowe często prowadzą do zaburzeń zgryzu (zgryz otwarty w miejscu nagryzania długopisu) oraz do dolegliwości w stawie skroniowo-żuchwowym i w mięśniach.

Dodatkowo u chorego można zauważyć:

– mechaniczne zapalenie warg,

– blizny na błonie śluzowej warg i policzków,

– impresje na języku,

– charakterystyczne starcie zębów,

– ogryzione paznokcie, skórki.

Objawy pomagają pacjentom uzmysłowić sobie istnienie parafunkcji. Parafunkcje niezwarciowe mogą zaistnieć po jednej stronie co doprowadza do dolegliwości w stawie skroniowo-żuchwowym i mięśniach po jednej stronie.

Leczenie parafunkcji niezwarciowych polega przede wszystkim na:

– silnej woli,

– korekcie zgryzu,

– wyeliminowaniu szkodliwych czynników etiologicznych,

– uświadomienie chorego,

– zastąpienie parafunkcji innymi nawykami.