Jak leczy się chorobę przyzębia?

Celem leczenia choroby przyzębia jest jej trwałe wyleczenie i przywrócenie, w miarę najlepiej, zarówno budowy, jak i czynności uszkodzonych w jej przebiegu tkanek. Jest ono z konieczności kompleksowe, wielokierunkowe, długotrwałe i żmudne, jak w przebiegu każdej choroby przewlekłej. Daje dobre wyniki szczególnie wtedy, gdy chory zgłasza się do lekarza w początkowym stadium choroby.

Leczenie chorób przyzębia składa się z trzech faz:
Faza I – Wstępna, przyczybowa
Faza II – Korekcyjna
Faza III – Podtrzymująca

Faza I – higienizacja – 4-8 tygodni przeznaczonych dla pacjenta na wdrożenie właściwej higieny jamy ustnej, razem ze sprawdzaniem środkami wybarwiającymi skuteczności usuwania płytki nazębnej. Bez tego nie można rozpocząć właściwego leczenia.

W gabinecie lekarskim przeprowadza się skalingi (usuwanie płytki nazębnej, kamienia nazębnego i zewnętrznej warstwy cementu korzeniowego), początkowo co 2 tygodnie, potem co 2-3 miesiące. Poza tym usuwa się czynniki o znaczeniu drugorzędnym dla powstawania chorób przyzębia, które sprzyjają ich wystąpieniu albo podtrzymują istniejący stan zapalny.

Wykonuje się więc korekty protez bądź wymienia na inne, usuwa nieprawidłowe wypełnienia itp. Cały czas stosuje się środki bądź leki bakteriobójcze. Są to płukanki odkażające i ściągające zalecone przez lekarza. W razie potrzeby stosuje się antybiotyki z grupy tetracyklin i metronidazol. Najlepszą metodą jest stosowanie leków miejscowo.

Pojawiły się już nowe postacie leków. Są to włókna syntetyczne, wysycone wolno uwalniającym się lekiem. Stosuje się je jednorazowo, zakładając do kieszonki i usuwając po 10-12 dniach. W ten sposób skutecznie wypróbowano chlorheksydynę, metronidazol, tetracyklinę. Po około 6 miesiącach przeprowadza się ponowne szczegółowe badanie przyzębia i ustala ostateczny plan leczenia.

Faza II – WŁAŚCIWA – wykonuje się skaling głęboki. Lekarz usuwa ręcznie specjalistycznymi instrumentami (kiretami) kamień poddziąsłowy oraz zakażoną powierzchnię korzenia, następnie ją wygładzając. Zabieg trwa 1-2 godzin.

Wygładzone powierzchnie korzenia utrudniają ponowne osiedlenie się bakterii i przyzębie może się zregenerować.

W tej fazie wykonuje się również różne zabiegi chirurgiczne. Są to zabiegi zmierzające do odnowienia podparcia kostnego zębów, jak i pokrycia recesji dziąsła. Nie zawsze więc trzeba usuwać ząb z powodu zaawansowanej choroby przyzębia. Stosuje się więc wszczepy kostne z materiałów kościopochodnych (hydroksyapatyty, korale naturalne). Poprzez ich zastosowanie można uzyskać redukcję głębokości kieszonek, wypełnienie ubytku kostnego, odbudowę ozębnej i cementu.

Dla korekty estetyki dziąsła wykonuje się wolne i uszypułowane przeszczepy tkanki miękkiej. Tradycyjne metody chirurgiczne pozwalają na reperację tkanek na określonej stosunkowo niewielkiej przestrzeni. Nowsze metody, jak tzw. sterowana regeneracja tkanek, pozwalają na dużo lepszy wynik leczenia. Polegają one na odtwarzaniu tkanek z użyciem różnego rodzaju błon blokujących rozwój komórek nabłonka, żeby w to miejsce mogły rozwijać się wolniej wchodzące komórki ozębnej i tkanki kostnej.

Faza III – Podtrzymująca. Jest to rodzaj profilaktyki wtórnej, która nie dopuszcza do powrotu procesu zapalnego, podtrzymujący uzyskane wyniki. Ciągłe utrzymywanie należytej higieny jamy ustnej, okresowe kontrole w gabinecie stomatologicznym i oczyszczanie profesjonalne zębów przeciętnie raz na trzy miesiące. Okresowo stosować można zabiegi lecznicze, np. kąpiele jamy ustnej wykorzystując wody mineralne i roztwory wyciągów ziołowych oraz masaże dziąseł.

Pomocniczo, dla utrzymania wyników leczenia, stosuje się w niektórych przypadkach korekty zgryzu, czasami unieruchamianie zębów, różnego rodzaju uzupełnienia protetyczne.

W fazie podtrzymującej wykonywane jest postępowanie rehabilitacyjne pacjenta m.in.:

– Fizykoterapia,
– Balneoterapia

Fizykoterapia to leczenie polegające na działaniu na organizm człowieka różnymi czynnikami fizycznymi. Spełnia rolę pomocniczą w leczeniu chorób przyzębia. W zabiegach fizykoterapeutycznych wykorzystuje się energię termiczną, elektryczną, promieniowanie lasera a także ćwiczenia mięśniowe.

Lasery w stomatologii wykorzystywane są jako środek przeciwbólowy i przeciwzapalny. Jak wynika z doświadczeń lasery biostymulacyjne zwiększają okresowo poziom przeciwciał, przez co pobudzają system immunologiczny, przyśpieszając w ten sposób proces gojenia i wydłużają okres remisji tych schorzeń. Promieniowanie laserowe poprzez swoje właściwości biostymulujące działa przeciwzapalnie i przeciwobrzękowo. Skutecznie aktywuje regenerację komórek.

Balneoterapia jest jedną z metod fizjoterapii. Jest to metoda lecznicza wykorzystująca: wody lecznicze, peloidy (m.in.: borowina), w postaci kuracji pitnych, wziewnych, kąpieli, płukań, okładów.
Zabiegi balneoterapeutyczne należą do profilaktyki wtórnej. Ich celem jest utrzymanie osiągniętych wyników leczenia.

Domowe zabiegi higieniczne pacjenta stanowią czynnik decydujący o trwałym powodzeniu leczenia. Periodontolog czyni zaś wszystko, ażeby pomagać pacjentowi w każdy nieodzowny sposób, konieczny do osiągnięcia i zachowania przez całe życie zdrowia tkanek otaczających zęby.