Apeksyfikacja miazgi w niedojrzałych zębach stałych – opis przypadku
Apeksyfikacja miazgi w niedojrzałych zębach stałych – opis przypadku
Leczenie zębów stałych z niezakończonym rozwojem wierzchołków korzeni i z martwą miazgą w dalszym ciągu stanowi duże wyzwanie kliniczne. Apeksyfikacja, która jest metodą powszechnie stosowaną w leczeniu tych przypadków, skutkuje zamykaniem się otworu wierzchołkowego tkanką zmineralizowaną najczęściej w takim samym stadium rozwoju korzenia, w jakim był na początku leczenia.
Dane epidemiologiczne dotyczące częstości występowania urazowych uszkodzeń zębów stałych są rozbieżne. Na podstawie piśmiennictwa można wnioskować, że ich frekwencja waha się od 2,6% do 35%, a najczęściej urazom ulegają zęby stałe z niezakończonym rozwojem wierzchołka korzenia między 7. a 15. rokiem życia. W przypadku 50% zębów stałych po urazie dochodzi do martwicy miazgi. Leczenie endodontyczne zębów stałych z niezakończonym rozwojem wierzchołków korzeni stwarza duże trudności – ze względu na uwarunkowania anatomiczne (cienkie ściany korzenia, szerokie otwory wierzchołkowe).
Apeksyfikacja
Konwencjonalną metodą leczenia zębów stałych z martwą miazgą i z niezakończonym rozwojem korzeni jest apeksyfikacja przy użyciu wodorotlenku wapnia – Ca(OH)2 lub MTA (ang. mineral trioxide aggregate). Doniesienia wskazują na to, że użycie Ca(OH)2 pozwala na osiągnięcie sukcesu w 95% przypadków, jednak wymaga to wielu wizyt, czas formowania zmineralizowanej bariery wynosi od 3 do 24 miesięcy, a sam materiał zmienia właściwości mechaniczne zębiny (podłożem zmian są procesy destrukcyjne włókien kolagenowych). Ponadto korzenie zębów poddanych apeksyfikacji przy użyciu wodorotlenku wapnia pozostają cienkie i są bardziej podatne na złamanie. Procedura kliniczna trwa długo, co jest szczególnie traumatyzujące w przypadku młodych pacjentów. Ponadto badania naukowe wykazują, iż w trakcie leczenia endodontycznego ze środowiska jamy ustnej do światła kanałów korzeniowych dostaje się wiele gatunków mikrobiota wchodzących w skład biofilmów bakteryjnych (potencjalnie przetrwała infekcja). Dlatego według współczesnych źródeł i zgodnie z zasadą stomatologii opartej na faktach należy ograniczać liczbę wizyt do niezbędnego minimum.
Preparatem obecnie polecanym w procedurze apeksyfikacji jest cement MTA, który pozwala na utworzenie bariery wierzchołkowej w postępowaniu jednoetapowym. Procedura taka skraca czas leczenia i daje lepsze wyniki niż zastosowanie Ca(OH)2, pozwalając na uzyskanie sukcesu terapeutycznego w 94% przypadków. Trzeba jednak pamiętać, że apeksyfikacja przy użyciu MTA sprawia, iż również pozostają cienkie i mogą być bardziej podatne na złamanie.
Cały artykuł „Potencjalna możliwość apeksyfikacji i regeneracji miazgi w niedojrzałych zębach stałych – prezentacja dwóch przypadków klinicznych” autorstwa lek. dent. Bartłomieja Górskiego, dr n. med. Katarzyny Brus-Sawczuk oraz dr n. med. Michała Sobczaka dostępny jest w nr. 1(59)/2016 czasopisma e-Dentico.
Fot. Archiwum
POWIĄZANE ARTYKUŁY
Tylko do najbliższej niedzieli (31 października) w wyjątkowej cenie 99 zł można zakupić dostęp do wykładu "Leczyć biologicznie, czyli jak skutecznie leczyć odwracalne i nieodwracalne zapalenie miazgi" autorstwa dr. n. med. Michała Ganowicza. Wykład z...
Zmiany patologiczne o charakterze owrzodzeń i nadżerek, pojawiające się na błonie śluzowej jamy ustnej, są częstą przyczyną dolegliwości bólowych, sprawiają trudności w przyjmowaniu pokarmów oraz stanowią problem w utrzymaniu prawidłowej higieny jamy...
Torbiel korzeniowa zwana również okołowierzchołkową to jednokomorowy ubytek tkanki kostnej rozwijający się w szczęce lub żuchwie, będący w kontakcie z zębem z martwą miazgą lub z zębem po leczeniu endodontycznym (2). Jest najczęściej diagnozowaną zmi...
- Zgodnie z ostatnimi wytycznymi Europejskiego Towarzystwa Endodontycznego, wskazania do biologicznego leczenia miazgi znacząco się poszerzyły. To wszystko dzięki doskonałym materiałom - mówi dr Aleksandra Łyżwińska, prowadząca kursy z odbudowy zębów...
Badaczka z University at Buffalo School of Dental Medicine podda ocenie biomarker potencjalnie wspomagający powodzenie terapii żywej miazgi. Jak się oczekuje, jego zastosowanie będzie znacznie mniej inwazyjne niż standardowe leczenie kanałowe. Dr Ha...
Siedemnastoletnia pacjentka została skierowana na SOR szpitala w Teheranie z powodu dysfagii oraz duszności, których przyczyną był rozległy obrzęk dna jamy ustnej. Wykonany rezonans magnetyczny wykazał obecność w przestrzeni podjęzykowej dobrze odgra...
Włókniak kostniwno-kostniejący jest łagodnym nowotworem włóknisto-kostnym, występującym przede wszystkim w obrębie dziąseł w szczęce i żuchwie. Ta zmiana rozrostowa posiada otoczkę i jest zwykle dobrze odgraniczona. Zawiera tkanki włókniste oraz zwap...
Już tylko do najbliższej niedzieli 7 listopada można zapewnić sobie dostęp do wykładu „Leczyć biologicznie, czyli jak skutecznie leczyć odwracalne i nieodwracalne zapalenie miazgi” autorstwa dr. n. med. Michała Ganowicza w wyjątkowej cenie 149 zł (-5...
Przykrycie pośrednie miazgi zęba to jedna z metod biologicznego leczenia miazgi, którą stosuje się u pacjentów z głębokimi ubytkami, m.in. pochodzenia niepróchnicowego. Może być przeprowadzane jedno- lub dwuetapowo, a polega – mówiąc najogólniej – na...
Pod koniec maja w czasopiśmie naukowym „Journal of Pediatric Surgery Case Reports” opublikowano opis przypadku młodej pacjentki, u której rozwinęła się zmiana przypominająca tkanki zęba, zawierająca zwapniałe skrzepy krwi. Guz zlokalizowany w pobliżu...
Rzadki przypadek leczenia ropni oczodołu i jamy ustnej spowodowanych infekcją zęba u nastolatka został opisany w artykule, który ukazał się w czasopiśmie naukowym „European Journal of Dentistry”. Powyższy stan, niepoddany leczeniu, mógłby prowadzić n...
